29.7.05
Fartherland
Ωραία: ο κόσμος μας εξελίσσεται σε μια αρένα στη μια γωνία της οποίας θα έχουμε τον εσμό των φανατικών (κατά του καπνίσματος, της παχυσαρκίας, της υγείας, της Δύσης, της Ανατολής, του Ισλάμ, του Χριστιανισμού, των άσπρων, των μαύρων, των ροζ, των κόκκινων, των κίτρινων, των πράσινων, των ξυλοκόπων κ.ο.κ.) και από την άλλη τους φανατικούς διώκτες τους οι οποίοι θα υπερασπίζονται τα δικαιώματά 'μας' καταπατώντας τα.
18.7.05
Second Sight
Η στραβομάρα σ’ αυτή την κοινωνία είναι παροιμιώδες ελάττωμα και κοινότοπη κατηγορία – θα το έχετε διαπιστώσει στους δρόμους. Είναι γιατί εκτιμάται απεριόριστα η όραση με ακτίνες Χ. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα αποτελεί μια κοινωνία μεταλλαγμένων: είμαστε όλοι Χ- Men και μάλιστα της ποικιλίας του Cyclops. Βλέπουμε διαρκώς πίσω από τις γραμμές, τα πράγματα και τα φαινόμενα. Βλέπουμε οράματα, αγίους και φαντάσματα. Οι ήρωές μας είναι άνθρωποι που κόβει το μάτι τους, τα πρότυπά μας διακρίνονται για τη διορατικότητά τους, βλέπουν το μέλλον, διαβάζουν βουλωμένα γράμματα. Κι εφόσον τα βλέπουμε κι εμείς «με τα ίδια μας τα μάτια», κατά την προσφιλή μας έκφραση που δηλοί το αυταπόδεικτο, πάνε περίπατο οι ερμηνείες, οι εξηγήσεις και οι επαληθεύσεις που ενδεχομένως θα χρειάζονταν σε άλλη περίπτωση. Με την απλή διαδικασία του πατήματος ενός κουμπιού η διευρυμένη μας αίσθηση αρχίζει να δουλεύει και χύνεται άπλετο φως, τόσο άπλετο που και οι τυφλοί ακόμα το βρίσκουν και διαπιστώνουν τα παρακάτω.
α) Στην Ελλάδα πάντα κάποιος βρίσκεται πίσω από κάτι. Μπροστά δεν βρίσκεται κανείς. Διάσημοι στο παρελθόν για την ικανότητά τους να βρίσκονται πίσω από διάφορα πράγματα (μπαούλα, ντιβανοκασέλες, δάχτυλα) υπήρξαν κατά σειρά οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι, το παλάτι, οι κομμουνιστές, η δεξιά, το ΠΑΣΟΚ, ο Βαρδινογιάννης, ο Κόκκαλης και ο Σατανάς. Στα απλά καθημερινά ζητήματα, πίσω από έναν άντρα κρύβεται μια γυναίκα. Πίσω από μια γυναίκα, ένας άντρας. Πίσω από ένα αντρόγυνο, ένας γκέϊ, μια λεσβία και δύο τρανσέξουαλ.
β) Κανείς δεν είναι, κατά συνέπεια, αυτό που φαίνεται. Οι πλούσιοι είναι κλέφτες. Οι φτωχοί είναι εκ πεποιθήσεως μπατίρηδες, ζήτουλες και φτωχομπινέδες. Οι μπάτσοι είναι δολοφόνοι, άσε που πουλάνε και την ηρωίνη κιόλας. Οι δημοσιογράφοι είναι αλήτες και ρουφιάνοι. Οι επιστήμονες κρύβουν την αλήθεια απ’ το λαό. Οι πολιτικοί είναι ψεύτες και πλούσιοι, άρα και κλέφτες, ή ψεύτες και κλέφτες, άρα πλούσιοι. Το μεγάλο κεφάλαιο απομυζεί τον τίμιο ιδρώτα του εργάτη, που ως γνωστόν, νόμος είναι το δίκιο του. Οι συνδικαλιστές είναι προνομιούχοι. Οι έμποροι κοιτάνε πως θα σου τ’ αρπάξουν. Και όλοι οι υπόλοιποι βέβαια κλέβουν την εφορία.
α) Στην Ελλάδα πάντα κάποιος βρίσκεται πίσω από κάτι. Μπροστά δεν βρίσκεται κανείς. Διάσημοι στο παρελθόν για την ικανότητά τους να βρίσκονται πίσω από διάφορα πράγματα (μπαούλα, ντιβανοκασέλες, δάχτυλα) υπήρξαν κατά σειρά οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι, το παλάτι, οι κομμουνιστές, η δεξιά, το ΠΑΣΟΚ, ο Βαρδινογιάννης, ο Κόκκαλης και ο Σατανάς. Στα απλά καθημερινά ζητήματα, πίσω από έναν άντρα κρύβεται μια γυναίκα. Πίσω από μια γυναίκα, ένας άντρας. Πίσω από ένα αντρόγυνο, ένας γκέϊ, μια λεσβία και δύο τρανσέξουαλ.
β) Κανείς δεν είναι, κατά συνέπεια, αυτό που φαίνεται. Οι πλούσιοι είναι κλέφτες. Οι φτωχοί είναι εκ πεποιθήσεως μπατίρηδες, ζήτουλες και φτωχομπινέδες. Οι μπάτσοι είναι δολοφόνοι, άσε που πουλάνε και την ηρωίνη κιόλας. Οι δημοσιογράφοι είναι αλήτες και ρουφιάνοι. Οι επιστήμονες κρύβουν την αλήθεια απ’ το λαό. Οι πολιτικοί είναι ψεύτες και πλούσιοι, άρα και κλέφτες, ή ψεύτες και κλέφτες, άρα πλούσιοι. Το μεγάλο κεφάλαιο απομυζεί τον τίμιο ιδρώτα του εργάτη, που ως γνωστόν, νόμος είναι το δίκιο του. Οι συνδικαλιστές είναι προνομιούχοι. Οι έμποροι κοιτάνε πως θα σου τ’ αρπάξουν. Και όλοι οι υπόλοιποι βέβαια κλέβουν την εφορία.
γ) Είναι φανερό ότι πέρα από εξελιγμένα αισθητήρια όργανα ευδοκιμούν τα απωθημένα, η ευθυνοφοβία και η λεξιλαγνεία – και μάλλον σχετίζονται μεταξύ τους γιατί είναι ευκολότερο να καλύψεις τις ευθύνες σου με λέξεις παρά με φύλλα συκής. Αν υπεύθυνος είναι ο τοπικός Κινέζος, δεν ευθύνομαι εγώ για την αποτυχία μου να προσελκύσω το αγοραστικό κοινό, ο αρχαιότερος νόμος του εμπορίου που αφορά το δείκτη των τιμών τι σχέση να έχει; Αν παίζω την περιουσία μου στα φρουτάκια φταίει ο ληστής με το ένα χέρι που ήρθε σπίτι μου και με βάραγε αλύπητα με το μοχλό μέχρι να τα καταθέσω όλα, η δίψα του εύκολου κέρδους είναι παπαριά κάποιου κουλτουριάρη. Αν συστηματικά δεν ακυρώνω εισιτήριο στο λεωφορείο και με τσιμπήσει κάποιος ελεγκτής θα του την πω κιόλας, οι νόμοι των πιθανοτήτων απλώς ισχύουν για τους υπόλοιπους. Το ερώτημα είναι πώς θα υπάρχει μια δικαιολογία, πώς δεν θα εκτεθούμε, πώς θα καλύψουμε τον κώλο μας με άλλα λόγια. Προφανώς, για να μην έρθει κάποιος και μας τον πασπατέψει. Από πίσω, πάντα.
17.7.05
Οι μιαροί αρχικροκόδειλοι
Όταν αποπειράθηκα, όντας στα πέριξ, να πάω για κανα ποτό μαζί του, να δω τι σόι άνθρωπος έχει τόση παρρησία, τόση εντιμότητα και τόση οξυδέρκεια (σπάνιες αρετές), αυτός διακριτικά το απέφυγε με τον τρόπο των συντοπιτών του: δεν απάντησε καν.
Όμως όσα γράφει, τελικά, μας αφορούν πολύ. Δυστυχώς. Για ένα πρόσφατό δείγμα του γιατί, διαβάστε αυτό, που μιλάει για τους αρχικροκόδειλους.
(Η κολοβή συναυλία των White Stripes ήταν θεσπέσια εμπειρία.)
Όμως όσα γράφει, τελικά, μας αφορούν πολύ. Δυστυχώς. Για ένα πρόσφατό δείγμα του γιατί, διαβάστε αυτό, που μιλάει για τους αρχικροκόδειλους.
(Η κολοβή συναυλία των White Stripes ήταν θεσπέσια εμπειρία.)
14.7.05
Παραληρονησάκι
Διακοπολάγνοι (διότι διακοποστερημένοι) τριπλοπαρκαδόροι Έλληνες,
Όπου κι αν γυρίσω, όπου κι αν σταθώ, διαβάζω συγκριτικά τεστ νησιών. Το 'να τ' άλλο, παραλίες, παραλίες, παραλίες. Τι συμβαίνει; Τι άλλαξε από πέρσι, πρόπερσι, αντιπρόπερσι; Πώς σιγά-σιγά η Σέριφος, η Σίκινος και η Φολέγανδρος έγιναν εντελώς διαφορετικοί προορισμοί διακοπών; Τι διαφορές να έχουνε μεταξύ τους όλα αυτά τα ανεμόδαρτα ρημαδόβραχα; Ή οι παραλίες τους;
Οκέι, έχω πάει και στη Σχοινούσα: μας κατάκλεψαν, αλλά περάσαμε καλά, είχε πλάκα και καλό φαγητό. Τι να κάνω τώρα; να πάω φέτος στην Αρακλειά και να το ρίξω στον διαλογισμό, μπας και ανακαλύψω καμμιά ειδοποιό διαφορά;
Άλλο: κάποτε διαφήμιζαν την Κίμωλο, αφήσαμε κι εμείς τη Μήλο και μετά από μερικές ώρες πλήρους βαρεμάρας, θερμοπληξίας, δίψας και υπερτιμημένης ταγκιάς τηγανητής πατάτας επιστρέψαμε στη Μήλο.
Μου έλεγε τώρα πρόσφατα ένας φίλος, "α, οι Λειψοί". Οι Λειψοί;;;;; Τι λέτε ρε παιδιά, να πούμε; Μέχρι να πάω στους Λειψούς, στη Γαύδο και στο Αγαθονήσι, έχω πάει στο θεσπέσιο Γκαργκάνο του ιταλικού Ιονίου κι έχω γυρίσει. Για να μην πω για τους Παξούς και την Ιθάκη. Έλεος, πια, είπαμε να πάμε κάπου, να ανακαλύψουμε τίποτε, αλλά να πάρουμε σβάρνα όλες τις Γυάρους και τις Άγριες Γραμβούσες για να καταρτίσουμε σούμα και κατάλογο συγκριτικών τεχνικών χαρακτηριστικών από το σχεδόν τίποτις; Γκετ ε λάιφ, ρε (που λέει ο λόγος).
Πάντως, αν τα παραπάνω σας φαίνονται αλαμπουρνέχικα, αγνοήστε τα και έχετε υπ' όψιν και τα κάτωθι για φέτος:
Όπου κι αν γυρίσω, όπου κι αν σταθώ, διαβάζω συγκριτικά τεστ νησιών. Το 'να τ' άλλο, παραλίες, παραλίες, παραλίες. Τι συμβαίνει; Τι άλλαξε από πέρσι, πρόπερσι, αντιπρόπερσι; Πώς σιγά-σιγά η Σέριφος, η Σίκινος και η Φολέγανδρος έγιναν εντελώς διαφορετικοί προορισμοί διακοπών; Τι διαφορές να έχουνε μεταξύ τους όλα αυτά τα ανεμόδαρτα ρημαδόβραχα; Ή οι παραλίες τους;
Οκέι, έχω πάει και στη Σχοινούσα: μας κατάκλεψαν, αλλά περάσαμε καλά, είχε πλάκα και καλό φαγητό. Τι να κάνω τώρα; να πάω φέτος στην Αρακλειά και να το ρίξω στον διαλογισμό, μπας και ανακαλύψω καμμιά ειδοποιό διαφορά;
Άλλο: κάποτε διαφήμιζαν την Κίμωλο, αφήσαμε κι εμείς τη Μήλο και μετά από μερικές ώρες πλήρους βαρεμάρας, θερμοπληξίας, δίψας και υπερτιμημένης ταγκιάς τηγανητής πατάτας επιστρέψαμε στη Μήλο.
Μου έλεγε τώρα πρόσφατα ένας φίλος, "α, οι Λειψοί". Οι Λειψοί;;;;; Τι λέτε ρε παιδιά, να πούμε; Μέχρι να πάω στους Λειψούς, στη Γαύδο και στο Αγαθονήσι, έχω πάει στο θεσπέσιο Γκαργκάνο του ιταλικού Ιονίου κι έχω γυρίσει. Για να μην πω για τους Παξούς και την Ιθάκη. Έλεος, πια, είπαμε να πάμε κάπου, να ανακαλύψουμε τίποτε, αλλά να πάρουμε σβάρνα όλες τις Γυάρους και τις Άγριες Γραμβούσες για να καταρτίσουμε σούμα και κατάλογο συγκριτικών τεχνικών χαρακτηριστικών από το σχεδόν τίποτις; Γκετ ε λάιφ, ρε (που λέει ο λόγος).
Πάντως, αν τα παραπάνω σας φαίνονται αλαμπουρνέχικα, αγνοήστε τα και έχετε υπ' όψιν και τα κάτωθι για φέτος:
Κέρο
Λαούσες
Οθωνούς
Αϊ-Στράτη
Ρω
Αιγόνησο
Αντικύθηρα
το ανώνυμο νησί απέναντι από τη Μηλίνα στον Παγασητικόοοοο...
12.7.05
Dionysiac Architects
Στο μεταξύ, όσοι ανήκετε στις περιούσιες 160.000 διευθύνσεις, θα έχετε σίγουρα αρχίσει να αναρωτιέστε από χθες το βράδυ αν ο Αύγουστος Κορτώ και ο Τάσος Α. Ε. Γκέκας θα σώσουν τη Νέα Ελληνική Ποίηση...
8.7.05
A Dark Star
"In a hired car she will come to England from the sea
And as the tide flows the London snows will come.
And from the skyline shines the lies of the government's singular history
So in a hired world she will buy a gun
And she will come from India with a love in her eyes
That say oh how my dark star will rise
In rented gear 2000 years we waited for a man
But with a tattoed tit she'd die for us all tonight.
And she will come from India with a gun at her side,
Or she will come from Argentina
With her cemetery eyes that say
Oh, how my dark star will rise,
...and she will rise."
I always thought there was something sinister in this London song, something to do with death, something ambiguous, something darker than otherwise stated or implied. Something like today maybe.
3.7.05
Ride of the Valkyries
Προετοιμασία απάρσεως: ανάβουμε φώτα (πράσινο αριστερά, κόκκινο δεξιά), λύνουμε κάβους, σηκώνουμε καταπέλτη, ασφαλίζουμε τις αλυσίδες, ανεβαίνουμε στο Άλφα ντεκ. Άλλοι χώνονται στην καπετανιέρα, σκιές αμίλητες και αγουροξυπνημένες, τις οδηγούν οι κάφτρες των τσιγάρων, εγώ σηκώνω το γιακά του επενδύτη και πάω στην πλώρη. Αν και χειμώνας, η θάλασσα είναι λάδι, we ride smooth, στα τελευταία απόνερα ενός μακρινού γκαζάδικου, η απέναντι ακτή αχνοφαίνεται μέσα στην ομίχλη, 0630 zulu, τα μίζερα φώτα του κρηπιδώματος μισοδείχνουν το δρόμο και οι Βαλκυρίες του Wagner ξεχύνονται στη διαπασών από το μεγάφωνο καθώς σαν πλοίο-φάντασμα γλιστράμε στον δίαυλο για το φυλάκιο του Kurtz. Ο καταπέλτης πέφτει με θόρυβο, τρώει το τσιμέντο, το Α/Β ανοίγει το στόμα του διάπλατα για να καταπιεί τις λιγοστές ψυχές που θα περάσει απέναντι, αξημέρωτα ακόμα, προπαραμονή των Χριστουγέννων, αρχές του αιώνα.
2.7.05
μορφή από χώμα κι ουρανό
Χτες το βράδυ με κουβαλησαν πάλι σε μια μουσική σκηνή, όπου το πρόγραμμα ήταν κατά τα τρία πέμπτα ίδιο με αυτό άλλων μουσικών σκηνών. Με μία διαφορά: τα παιδιά της 'Αυλαίας' ξέρουνε να παίζουν μουσική. Εξ ου και γίνεται το "δώσε κι εμένα μπάρμπα" εκεί μέσα.
Μέσα στα πολλά και διάφορα που (ξαν)ακούσαμε, ξανάκουσα και το 'Ζεϊμπέκικο' του Νιόνιου. Ανέκαθεν πίστευα πως πρόκειται για το καλύτερο ελληνικό τραγούδι στιχουργικά, και με πολύ μεγάλη διαφορά. Αφήστε την ποίηση στην άκρη τώρα, είναι άδικο να τα βάζει ο Ελύτης κι ο Αναγνωστάκης με τον κοσμάκη. Ξεχάστε μυρτιές, αετούς χωρίς φτερά, προσκυνητές, γυρίζει το γρανάζι, βυζάκια έξω, έι βαλλά, διψάω σαν ψάρι στον βυθό, ποια θυσία, τον Μπάμπη τον Φλου, το κόκκινο το κίτρινο το μπλε, μες στη νύχτα φύγαν τα πουλιά, δυο πόρτες, θάλασσα μνήμη, τη γάτα τη Σερενάτα, τον Γκάτσο συλλήβδην και τη δισέγγονη αυτού Λίνα -- ξεχάστε και το ρεμπέτικο ακόμα: ο Νιόνιος, μέσα στην πολύτιμη ώρα όπου έγραψε το 'Ζεϊμπέκικο', μας έδωσε ένα τραγούδι που εξακτινώνει αναγνώσεις επί αναγνώσεων και ανοίγεται σε πολλαπλά νοήματα. Συγκεφαλαιώνει όλη την Νεολληνική Παθολογία χωρίς συνθηματολογία και κορώνες (παραδόξως, θα πει κανείς εάν αναλογιστεί τι μάς έπαθε μετά ο Νιόνιος...), ενώ είναι ερωτικό τραγούδι κι ένας θεσπέσιος ύμνος ταυτόχρονα.
Όταν τα Χριστούγεννα του 2003 ζήτησα να δώσουν €40 για πάρτη μου και να μου πάρουν την ανοικονόμητα εκδεδομένη 'Σούμα' του Σαβ. (με όλους τους στίχους), περίμενα πως ο βησιγότθος που έκανε την επιμέλεια θα φρόντιζε να περιλάβει και τους στίχους της δεύτερης φωνής του τραγουδιού, χωρίς την οποία κολοβώνεται και γίνεται εν μέρει ασυνάρτητο. Αμ δε. Τουλάχιστον την άκουσα τραγουδισμένη χτες βράδυ και ηρέμησα λίγο.
