5.4.05
Portrait of a lady...
"...Σε μια από τις λογοτεχνικές της αποστολές είχε βρεθεί κάπου στα βουνά της Γιούτα για να ξετρυπώσει το κρησφύγετο του Τόμας Πύντσον. Ως γνωστόν, για τους γνώστες, ο Τόμας Πύντσον έχει κρυφτεί εδώ και κάτι δεκαετίες σε μια καλύβα μέσα στα χιόνια με μια παλιά Ρέμινγκτον, γραφομηχανή και όχι καραμπίνα, και απο καιρού εις καιρόν ένα χέρι βγαίνει από το παράθυρό του και παραδίδει σε κάποιον ταχυδρόμο ένα σφραγισμένο φάκελο που περιέχει αυτό που οι λογοτεχνικοί κριτικοί αργότερα καλούν ομόφωνα «το τελευταίο του αριστούργημα». Στο ενδιάμεσο είναι άφαντος και κανείς δεν ξέρει πως είναι πια γιατί έχει να φωτογραφηθεί κανονικά περίπου σαράντα χρόνια. Ωστόσο, η Αριάγνη, όντας μια λογοτεχνική ακτιβίστρια, είχε υποκλέψει τη διεύθυνση της καλύβας από την ατζέντισσά του στη Νέα Υόρκη, όταν είχε μια προσωρινή δουλειά με τη Vintage ως copy editor, και με το μουλαρίσιο της πείσμα και τα πράσινά της μάτια ισχυριζόταν πως ΕΚΕΙΝΗ θα τη δεχόταν ο δάσκαλος. Μέσα στα αφιλόξενα δάση του βορρά, λοιπόν, τα φαντάσματα των ευσεβών πιονιέρων την έπεισαν τελικά ότι παρά τα αρκουδοτόμαρα που φορούσε δεν θα γλύτωνε τα κρυοπαγήματα και το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να παρατήσει τα literary extreme sports και να αναζητήσει κανένα ζεστό βλαχόμπαρο. Πάνω από μια αχνιστή κούπα καφέ γίγας έβγαλε τα εσώψυχά της σ’ έναν φιλικό ηλικιωμένο ντόπιο που την άκουσε με συμπάθεια και αναστενάζοντας της εξήγησε πως ο Τομ είχε γίνει πια ένας γεροπαράξενος, συχνά πυκνά τον προσκαλούσε σε μπάρμπεκιου κι όταν έφτανε του έπαιρνε τα λουκάνικα και του έκλεινε την πόρτα στα μούτρα. «Παλιά, ήταν πολύ πιο φιλόξενος», κούνησε το κεφάλι του ο παππούς και φεύγοντας για να ψαρέψει πέστροφες στο ποτάμι της άφησε για να την παρηγορήσει ένα δικό του παλιό έργο, The Pitcher in the Rye λεγόταν. Μάλιστα, της υποσχέθηκε να της στείλει ταχυδρομικά και τη συνέχεια, The Batter in the Rye, αν δεν την είχε κάνει προσάναμμα τον περασμένο χειμώνα. Οι νύχτες ήταν κρύες στη Γιούτα..."
