22.5.05
Over the hills and far away...
Είναι κάποια πράγματα που σημαδεύουν τη ζωή μας με αδιόρατο αλλά ανεξίτηλο τρόπο. Σαν εκείνα τα δύο bittersweet μουσικά θέματα που άκουσα μια φορά δεκαετίες πριν, κάπου στην αχλύ του χρόνου, νωρίς ένα βράδυ πριν πάω για ύπνο, μπροστά σε μια ασπρόμαυρη τηλεόραση, και δεν τα ξαναβρήκα ποτέ πια γιατί δεν ήξερα τι ήταν, από που προέρχονταν, και πώς να τα ζητήσω. Λυπάσαι για την απώλεια τέτοιων πραγμάτων, στιγμών τελειότητας που σε κάνουν να στέκεσαι ακίνητος από φόβο μην τις χαλάσεις ή τις αλλάξεις στο ελάχιστο, αλλά όταν είσαι παιδί ο κόσμος είναι νέος, τις αρχειοθετείς κάπου και τις σκεπάζεις με άλλες για να γλυκάνεις την απουσία τους.
Μόλις άρχισε να παίζει η μουσική του Barry Lyndon σήμερα το απόγευμα, – εικοσιπέντε; εικοσιέξι χρόνια μετά;– ένα τέτοιο μεγάλο bittersweet κομμάτι στιγμών της παιδικής μου ηλικίας αποκολλήθηκε και έπεσε πάνω μου. And it felt mighty fine.
Μόλις άρχισε να παίζει η μουσική του Barry Lyndon σήμερα το απόγευμα, – εικοσιπέντε; εικοσιέξι χρόνια μετά;– ένα τέτοιο μεγάλο bittersweet κομμάτι στιγμών της παιδικής μου ηλικίας αποκολλήθηκε και έπεσε πάνω μου. And it felt mighty fine.
Comments:
<< Home
οι αναμνησεις συνδεονται με την ακοη και κυριως την οσφρηση πολυ περισσοτερο αποτι με την οραση. Γιαυτο μερικες φορες απλα μυριζοντας κατι ή ακουγοντας δυο νοτες μπορεις να ξαναζησεις ολοκληρες εμπειριες που εζησες 40 χρονια πριν. Ειναι οντως ωραια φαση...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
