16.5.05
Screwball party
Για την ειδική κατηγορία όσων αποδοκιμάζουν συλλήβδην το Hollywood από τα γεννοφάσκια του με τη χάρη του νεολογισμού «αμερικανιά», συνιστώ μια δίαιτα με Frank Capra (1897-1991). Έβλεπα χθες αυτό το δεξιοτεχνικό πανηγύρι των τρελών που λέγεται Arsenic and Old Lace, μόλις μπήκε αισίως στα 61 του και ακόμα βγάζει το γέλιο της αρκούδας με τον πρόεδρο, τις γριές και τη διώρυγα του Παναμά στο υπόγειο...
Comments:
<< Home
Δεν συμπεραίνω ότι ο αμερικανικός κινηματογράφος είναι νο 1, συμπεραίνω ότι αν και το σημερινό χολιγουντιανό θέαμα είναι συχνά φτωχό σε ιδέες και πλούσιο σε ποπκόρν κατασκευές, δεν ήταν πάντα έτσι. Γι' αυτό και γυρίζω ως την εποχή του Frank Capra, του Howard Hawks και του David Lean. H ύπαρξη του Hollywood, από την άλλη, δεν ακυρώνει την παρουσία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ο οποίος εστιάζει σε μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων. Προσωπικά, δεν αποκλείω τη μια για χάρη της άλλης. Επιλέγω ό,τι με εκφράζει.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
