17.10.05
Scandalous
Χρόνια τριγύριζε στο μυαλό μου ο λόγος της απουσίας από τον ελληνικό τύπο των κίτρινων φυλλάδων τύπου Sun που γίνονται καθημερινά ανάρπαστες στη γηραιά Αλβιώνα για το λεπτό τους gossip και τη χοντρή γυμνή της σελίδας 3. Είναι αλήθεια βέβαια ότι τα τελευταία χρόνια γεραροί τίτλοι όπως η Espresso (Ουμπέρτο, τα χάπια σου...;), Το Όνομα, Σοκ, Ciao, Χάϊ προσπάθησαν φιλότιμα να αναπληρώσουν αυτή την τόσο μακρινή απουσία, αλλά με εξαίρεση την πρώτη ίσως δεν κατάφεραν ποτέ να κερδίσουν μια αξιοπρεπή κυκλοφορία, πόσο μάλλον τα νούμερα του βρετανού ηλιάτορα.
Σήμερα το απόγευμα πήρα για τρίτη φορά το Πρώτο Θέμα των 200.000 κατά μέσο όρο φύλλων, καθότι τυγχάνω θαυμαστής του David Mamet και του Glengarry Glen Ross. Τριανταπέντε περίπου σελίδες σκάνδαλα των νυν και των πρώην έκαναν το μυαλό μου να στριφογυρίζει γύρω από μια θολή και μάλλον ανεπεξεργαστη ιδέα – ώσπου έπεσε από το σκισμένο νάϊλον του περιοδικού τους (Sunday Times Magazine meets Γιώργο Θαλάσση meets Καραγκιόζη Φούρναρη...) ολόκληρος ο Κύκλος της Ανωμαλίας με τη Γκιζέλα Ντάλι και εν ριπή οφθαλμού οι συνάψεις μου έκαναν τη σύνδεση καίγοντας μερικά ακόμα ατυχή φαιά εγκεφαλικά κύτταρα.
Σήμερα το απόγευμα πήρα για τρίτη φορά το Πρώτο Θέμα των 200.000 κατά μέσο όρο φύλλων, καθότι τυγχάνω θαυμαστής του David Mamet και του Glengarry Glen Ross. Τριανταπέντε περίπου σελίδες σκάνδαλα των νυν και των πρώην έκαναν το μυαλό μου να στριφογυρίζει γύρω από μια θολή και μάλλον ανεπεξεργαστη ιδέα – ώσπου έπεσε από το σκισμένο νάϊλον του περιοδικού τους (Sunday Times Magazine meets Γιώργο Θαλάσση meets Καραγκιόζη Φούρναρη...) ολόκληρος ο Κύκλος της Ανωμαλίας με τη Γκιζέλα Ντάλι και εν ριπή οφθαλμού οι συνάψεις μου έκαναν τη σύνδεση καίγοντας μερικά ακόμα ατυχή φαιά εγκεφαλικά κύτταρα.
Μια από τις μεγαλύτερες εμμονές της ελληνικής κοινωνίας είναι αυτή της κλειδαρότρυπας – αυτής που χαρίζει πρόσβαση στα παρασκήνια των διπλανών και τεκμηριώνει το ερώτημα αν το βρωμόσκυλό τους που ουρλιάζει τα μεσάνυχτα είναι τεριέ ή σπάνιελ. Αν και θεωρητικά η κοινωνική κινητικότητα στην Ελλάδα ήταν από την εποχή της ίδρυσης του ελληνικού κράτους αρκετά υψηλή και δυνητικά η αναρρίχηση θεωρούνταν μάλλον εύκολη, οι θεωρίες συνωμοσίας δεν έπαψαν ποτέ να αποτελούν το αποκούμπι των υπόλοιπων. Στην ελληνική κοινωνία, για παράδειγμα, η ιστορία της μεγάλης ανόδου κάποιου δεν ολοκληρώνεται ποτέ αν δεν ακολουθήσει και η απότομη πτώση, ίνα επιβεβαιωθεί το κοινό αισθητήριο που θέλει να υποστηρίζει ότι είμαστε όλοι εξίσου ικανοί και προικισμένοι για όλα σε κάθε τομέα, άρα οι πιο πλούσιοι, πιο επιτυχημένοι ή απλώς σε καλύτερη μοίρα από μας δεν είναι παρά glorified λαμόγια. Ως εκ τούτου δεν χρειαζόμαστε γυμνές στις σελίδες του τύπου μας για να ξεδίνουμε, προτιμάμε σκάνδαλα και αποκαλύψεις, μίζες και χρήματα κάτω από το τραπέζι, βρωμιά και σαπίλα που έρχονται στο φως, καταδεικνύουν τη χρεωκοπία του συστήματος και που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε ήδη να είχαν δώσει υλικό για καμιά τριανταριά επαναστάσεις και βάλε. Τι να σου κάνει και το καημένο το χάρτινο βυζί του μέσου Βρετανού, του αξίζει να τυλίγει fish and chips και τίποτα παραπάνω. Για τον μέσο Έλληνα, όπως για τον Γιασού Γουέιντ, συνάδελφο του βασικού ήρωα του Bright Lights, Big City του Jay McInnerney, «ένα καυτό κουτσομπολιό είναι καλύτερο από ένα χλιαρό γαμήσι»...
Comments:
<< Home
Ουμπέρτο, τα χάπια σου...;)
Ναι, κι εγώ ο αφελής, όταν είχα ακούσει ότι βγήκε στην Ελλάδα εφημερίδα ονόματι Espresso, είχα χαρεί... :-S Ο Έλληνας κατά τη γνώμη μου είναι παθολογικός σκανδαλοθήρας, γιατί χρειάζεται μεγαλύτερη παραμυθία απ'αυτή που προσφέρει ένα χάρτινο βυζί (όχι ότι αυτό το βρίσκω ολιγώτερο παθολογικό).
Ναι, κι εγώ ο αφελής, όταν είχα ακούσει ότι βγήκε στην Ελλάδα εφημερίδα ονόματι Espresso, είχα χαρεί... :-S Ο Έλληνας κατά τη γνώμη μου είναι παθολογικός σκανδαλοθήρας, γιατί χρειάζεται μεγαλύτερη παραμυθία απ'αυτή που προσφέρει ένα χάρτινο βυζί (όχι ότι αυτό το βρίσκω ολιγώτερο παθολογικό).
# posted by 
: 17/10/05 01:54
: 17/10/05 01:54
και που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε ήδη να είχαν δώσει υλικό για καμιά τριανταριά επαναστάσεις και βάλε
Ποτέ δεν είναι αργά! Πάντως έχεις δίκιο, η όλη κατάσταση έχει υπερβεί τον παραλογισμό' τίποτα δεν έχει ειδικό βάρος ή επιπτώσεις, απ' όσα γράφονται στα ΜΜΕ αλλά και στα blogs για την αλλοπρόσαλλη επικαιρότητα, παρά μόνο σαν πικάντικο έδεσμα, σαν φιξάκι. Έχουμε τόσο πορωθεί σαν καταναλωτές ειδήσεων, που πολύ φοβάμαι ότι το επόμενο επίπεδο ερεθίσματος που μπορούμε να νιώσουμε είναι πολύ ψηλά, και ταυτόχρονα, too close to home. Ελπίζω να μην χρειαστεί να διαπιστώσουμε τι είναι αυτό που θα μπορούσε να μας κάνει να αντιδράσουμε επιτέλους, αλλά κάτι μου λέει (η νομοτέλεια της ιστορίας ή η προσωπική μου εκτίμηση για την εφαρμοσμένη τραγωδία και την ύβρι;) ότι δε θα αργήσει να σκάσει μύτη.
Ποτέ δεν είναι αργά! Πάντως έχεις δίκιο, η όλη κατάσταση έχει υπερβεί τον παραλογισμό' τίποτα δεν έχει ειδικό βάρος ή επιπτώσεις, απ' όσα γράφονται στα ΜΜΕ αλλά και στα blogs για την αλλοπρόσαλλη επικαιρότητα, παρά μόνο σαν πικάντικο έδεσμα, σαν φιξάκι. Έχουμε τόσο πορωθεί σαν καταναλωτές ειδήσεων, που πολύ φοβάμαι ότι το επόμενο επίπεδο ερεθίσματος που μπορούμε να νιώσουμε είναι πολύ ψηλά, και ταυτόχρονα, too close to home. Ελπίζω να μην χρειαστεί να διαπιστώσουμε τι είναι αυτό που θα μπορούσε να μας κάνει να αντιδράσουμε επιτέλους, αλλά κάτι μου λέει (η νομοτέλεια της ιστορίας ή η προσωπική μου εκτίμηση για την εφαρμοσμένη τραγωδία και την ύβρι;) ότι δε θα αργήσει να σκάσει μύτη.
Πάντοτε θεωρούσα τη 'νοσηρή' ενασχόληση με το σεξ (έστω και μέσω πλατωνικής μίμησης στη σελίδα 3) πολύ υγιέστερη από την ελληνική νόσο, την οποία σωστά περιγράφεις.
Τώρα πάντως που έγραψες τα παραπάνω έχει έλλογο σχήμα και ρητή μορφή η αναγούλα που αισθάνομαι όταν πλησιάζω περίπτερο...
Τώρα πάντως που έγραψες τα παραπάνω έχει έλλογο σχήμα και ρητή μορφή η αναγούλα που αισθάνομαι όταν πλησιάζω περίπτερο...
το μόνο θετικό με την κυκλοφορία του θέματος είναι ότι δημιούργησε μια σύγχηση στα εκδοτικά στερεότυπα (βήμα και ελευθεροτυπία στις πρώτς θέσεις για χρόνια). δεν έχω αγοράσει ούτε μια φορά την εφημερίδα, την έχω διαβάσει από φίλους και το θεωρώ κατάντια να δίνεις λεφτά για κάτι που εσωκλείει τη γυναίκα και το άλογο. soft πορνό, κουτσομπολιό και τα απορρίματα της ζούγκλας και του κίτρινου τύπου. σημεία των καιρών ή όπως έλεγε και μια κλασσική διαφήμιση, είναι πρώτο σε κυκλοφορία..."γιατί μας αξίζει".
Για να δούμε και την Press Time που ξεκίνησε σήμερα, θεωρητικά με την ίδια ατζέντα όπως και το Θέμα (το DVD και το τζάμπα αυτοκίνητο κάθε μέρα σίγουρα δεν συνάδει με το στόχο της αδέσμευτης ενημέρωσης, αλλά αφού αυτά θέλει ο κόσμος...)
Η ηθικολογία και η κινδυνολογία της Sun και της Daily Mail (έμετος) είναι παροιμιώδεις. Πάντως, ναι, οι ελληνικές φυλλάδες είναι ακόμα πιο αγοραίες στην ηθικολογία τους.
Μα πώς τα καταφέρνουν;
Μα πώς τα καταφέρνουν;
@ polyvios: Θα 'λεγα ότι η ανατάραξη του όποιου χώρου έχει νόημα όταν συνοδεύεται από κάποιο εύρημα, έστω twist. To twist του "Θέματος" μου μοιάζει ξαναγράψιμο "Αδέσμευτου Ρίζου"/"Αυριανής" για τα 00s.
@ oneiros: Είδα το εξύφυλλο της PT σήμερα: "Ρίχτερ Τρόμου"...
@ sraosha: Κοπιάροντας;
Δημοσίευση σχολίου
@ oneiros: Είδα το εξύφυλλο της PT σήμερα: "Ρίχτερ Τρόμου"...
@ sraosha: Κοπιάροντας;
<< Home
