.comment-link {margin-left:.6em;}

30.11.05

 

[επιδόρπιο]

"[...]
Τελειώσαµε το φαγητό χωρίς να πούµε κουβέντα, σαν αστοί που παριστάνουν τους ευγενείς – που µε τη σειρά τους παριστάνανε τους καλόγερους. Μού ξαναγέµισε το ποτήρι σιωπηλά ώσπου αδειάσαµε το µπουκάλι. Εγώ δεν έλεγα τίποτα γιατί το κεφάλι µου κολυµπούσε µέσα στους αφρούς και τα τελευταία κυµατάκια της µουσικής που αποτραβιόταν σιγά σιγά

[...]

«Πάω να φέρω το επιδόρπιο.»
Χαµογέλασα χαριτωµένα, ελπίζοντας πως δεν θα φάµε τίποτε µπακλαβάδες ή µαχλέπια µε σιρόπι από νεράτζι και τήλιο. Ευτυχώς ήρθε παγωτό, κι όχι καϊµάκι µε βύσσινο.
«Μη µού πεις πως κι αυτό το έφτιαξες µόνος σου;»
«Όχι, είναι παγωτό maple από το Sainsbury εδώ κοντά.»
«Πολύ ωραίο, µπα, δεν έχω ξαναφάει τέτοιο πράγµα.» Έχει κι ωραίο άρωµα. Τι θα πει ‘mapple’; Ο τελευταίος απόηχος της µουσικής έσβηνε στα αυτιά µου.
[...]"
Comments:
Κάτι μου θυμίζει εμένα αυτή η γκρίνια και δυστροπία!
 
Ax, sraoshάκι μου...
 
...και μετά, και μετά;
 
μετά, για να είναι το επιδόρπιο της προκοπής, πρέπει ο Αθήναιος να μας δώσει τη συνταγή του για παγωτό τριαντάφυλλο, πιο καλό κι απ αυτό που σερβίρει το "Κουτί".
 
ουπς! ακούγεται αγενές αυτό που έγραψα και δεν το ήθελα! ήθελα να πω "για να είναι και το τωρινό επιδόρπιο της προκοπής!. Συγνώμη Σραόσα!
 
@maiandros: Ναι, τη γυναίκα σου. Χαμένε βιογραφιστή!

@kuk: ...

@mirandolina: Καλά, τι λέτε: μεταξύ μας τώρα;
 
Ναι, Μαιανδρούλη, κάτι σού θυμίζει, γιατί ο καλός χαρακτήρας δέον να είναι αρκετά στερεότυπος ώστε να μπορεί να διαδράσει με το πραγματολογικό συγκείμενο [sic] της εκάστοτε αναγνώστριας και αρκετά 'διαφορετικός' ώστε να μπορέσει να εμπλουτίσει ή να επιφέρει αλλαγές στο συγκείμενο αυτό (cognitive effects, που λένε και κάτι ψυχές [Sperber & Wilson 1986/1995]).
xxx
Μπαμπουίκα
 
που να δοκιμάσεις λουκουμά με μάπλ και κανέλα...
 
Βούτυρο σφενταμιάς (=maple) σε βάφλα.

Αμάν.
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?