Sraosha & Rakasha

Αποκλείεται κοινή ακρόαση του σιντί με το blue-eyed girl; Πρόκειται πιθανώς για ισχυρό αντίδοτο στο κρίστμας μπλουζ.
Εγώ βρήκα το δικό μου μέσο καταπολέμησης του adrenaline low, φορτώθηκα όσες δουλειές βρήκα διαθέσιμες. Και δεν το βρίσκω καν θλιβερό :)
 

το leaving παντως το είχανε βγάλει σε ξεχωριστό δισκάκι στο head music. ήταν το πρώτο και συνάμα το τελευταίο τραγούδι. europe is our playground και τα blogs η δική μου.
 

Χρόνια πολλά και μιαν εξαίρετη χρονιά εύχομαι κι ένα ποστακι για το Ζελάζνυ αιτούμαι!
 

Δεν ξέρω από τι να τρέξω να ξεφύγω.
Απο το pre-holiday, το καθαυτό, ή το post holiday depression. Όπου και να πάω, the crack of doom is coming soon.

Καλή χρονιά.
 

Επιτρέψατέ μου μέσω του ποστιδίου να εκφράσω και τα δικά μου δίκαια αιτήματα για καλή χρονιά και 35ωρο κολασμένης εργασίας...
@mirandolina: Ξυπνήσατε τον στοιχειωμένο Zelazny και μαζί με τον Philip Dick και τον Don DeLillo περιφέρονται εδώ γύρω εν είδει ζόμπι διψασμένων για μπύρα. Θα τους καταφέρουμε κάποια στιγμή, με ποια σειρά δεν μπορώ να εγγυηθώ πάντως :p
 

Ξέρετε Ρακάσα, δειλά το εξομολογούμαι, η πρώτη μου απόπειρα μετάφρασης ήταν το this immortal του Ζελάζνυ -- για τα αδέλφια μου που δεν διαβάζουν στο πρωτότυπο τα αγγλικά τους και πριν βγει ξανά από τον Δ. Αρβανίτη ως "επιστροφή στη Γη". Το χει κανει και κομικς ένας φίλος αλλα λόγω δικαιωμάτων δε μπορεί να βγει (θα σας στειλω κανα δυο σελίδες να τις δειτε αν θελετε).

Έχω μια συλλογή πρώτων εκδόσεων αυτού του βιβλίου, το αγαπάω πάρα πολύ παρά τις αδυναμίες του, με συγκινεί πόσα καταλαβε για μας, πόσο έλληνας έγινε για μας, πως μας υπερασπίζεται και προειδοποιεί και προφητεύει και, τολμώ να πω, γι αυτό του έχω λίγη περισσότερη αδυναμία απ ότι στο ιερόν τέρας Φίλιππο. (έχω κι ένα που έγραψαν μαζί - το Deus irae που όλοι το λεν ξεπερασμένο αλλά εμένα μ αρες γιατί έτσι, γιατί δείχνει πως αγαπήθηκαν και πως σεβονταν εις έτερον).

Όποτε θέλετε και μπορείτε, θα χαρώ πάρα πολύ κι ευχαριστώ.
 

Ναι, αλλά πρόσεξες το My soul is on fire;