7.3.06
Η ωλένη, οστούν του κρανίου
Η λεγόμενη 'ζούγκλα' των μπλογκ, μάλλον φέρνει περισότερο προς τη λεγόμενη 'ζούγκλα των πόλεων' παρά προς κάποια άναρχη κατάφυτη λόχμη όπου σε κεντούν αράχνες στο μέγεθος πιατέλας και μετά σε τρώνε οι λεοπαρδάλεις. Δηλαδή, στις μεγάλες πόλεις, ο καθένας μας εκ των πραγμάτων αναγκάζεται να στήσει ένα δίκτυο γνωριμιών με ανθρώπους που ο ίδιος επιλέγει να κάνει παρέα, και δε συναναστρέφεται απαραίτητα (μόνον) όποιον μένει δίπλα ή απέναντί του. Γι' αυτό στις μεγάλες πόλεις, άμα διαλέξεις τις παρέες σου, περνάς καλά. Φυσικά, ο καθένας έχει τις ασχολίες του, καμμιά φορά χάνονται λίγο οι φίλοι και οι γνωστοί μεταξύ τους, αλλά έτσι δεν είναι οι άνθρωποι; Φυσικά, όλο και κάποιος διαταραγμένος μπορεί να σου χτυπήσει το κουδούνι, όλο και κάποιος θα σε βρίσει τζάμπα, όλο και κάποιος άσχετος θα σου γδάρει το αμάξι. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μη ζεις στην πόλη.
Παρομοιάζω λοιπόν την μπλογκοκοινωνία με μια πόλη, όπου ο καθένας φτιάχνει τις παρέες του. Δίνω έμφαση στο ότι άμα διαλέξεις σωστά τις παρέες σου, γενικά περνάς καλά. Γιατί τα λέω αυτά.
Όταν πρωτοξεκίνησα εδώ είχα μια φοβία ότι θα μου την πέσουν από παντού ψυχασθενείς και φασίστες. Ότι, λόγου χάρη, θα γεμίσει το ιμέιλ μου βρισίδια κι απειλές σαν κι αυτές που λάβαινα κάπου 8-9 χρόνια πριν, επειδή είχα ισχυριστεί δημοσία πως υπάρχουν παλιά αλβανικά και μακεδονικά τοπωνύμια στην Ελλάδα. Ο Τάλως με είχε καθησυχάσει. Δεν είναι έτσι στα μπλογκ, μου είχε πει. Είχε δίκιο.
Πρόσφατα έγραψα ένα ποστάκι εν είδει συγκρίσεως. Για τα ελληνικά δεδομένα, ήταν ελαφρώς εμπρηστικό (αν και σε μια κοινωνία όπου η κριτική σκέψη έχει εμπεδωθεί θα ήτανε μόνο στοιχειωδώς ενδιαφέρον και, τελικά, μάλλον μπανάλ). Η συζήτηση που επακολούθησε ήτανε πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, έντονη αλλά κόσμια -- στο τέλος εγώ τουλάχιστον αισθάνομαι πως έμαθα και πέντε πράματα παραπάνω. Επιστρέφοντας στη μεταφορά της πόλης, ούτε μου άνοιξαν το διαμέρισμα, ούτε το αυτοκίνητο μου έκαψαν, ούτε μου σέρβιραν κηροζίνη για τζιν.
Για μένα η διαφορά διαφάνηκε πολύ έντονα λόγω συγκυριών: στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας έκανα το λάθος να γράψω ένα γράμμα σε (κανονική, έντυπη δηλαδή) εφημερίδα επισημαίνοντας κάποια σφάλματα σε ένα άρθρο της. Θα σας το πω πάλι με παραβολή:
Ας πούμε πως είμαι ορθοπαιδικός / ορθοπεδικός (πώς σιχτίρι πρέπει να γράφεται) και διαβάζω ένα άρθρο σε εφημερίδα για την ωλένη που μαζί με άλλα οστά απαρτίζει το κρανίο, για τους τέσσερις ιπποκρατικούς χυμούς και πώς ρυθμίζουνε τη συμπεριφορά και για το ότι το έλκος οφείλεται αποκλειστικά στο άγχος κι όχι σε παθογόνους μικροργανισμούς. Γράφω λοιπόν στην εφημερίδα αναιρώντας τα παραπάνω. Ο αρχισυντάκτης, ευγενέστατος, προωθεί το γράμμα μου στον υπαίτιο, αν και με ενημερώνει ότι δεν μπορεί να δημοσιεύσει την επιστολή αφού δε δημοσιεύουν επιστολές αναγνωστών.
Ο υπαίτιος στην απάντησή του με ειρωνεύεται, προβάλλει τις σπουδές του στη ΣΒΙΕ, αρνείται να αποδεχτεί τα χονδροειδή σφάλματά του και εν γένει με μπινελικώνει, κατακεραυνώνοντας την επιστημοσύνη μου και το αυστηρό ύφος μου. Ολοκληρώνει διαμηνύοντάς μου πως γιατρούς σαν κι εμένα, που δεν μπορούν να καταλάβουν το συναίσθημα και τον υποκειμενισμό (γιατί φυσικά υπάρχει υποκειμενισμός στην Ιατρική, όλα είναι ρευστά και ανατρέψιμα, πολτός, καπνός, Θρασύβουλας -- που λέει κι ο Ρακάσας), δεν τους αναγνωρίζει και δεν τους παραδέχεται. Και τα λοιπά.
Οπότε, μπλογκ και πάλι μπλογκ. Καλύτερα η ψευδώνυμη λογοδιάρροια και περιστασιακή θρασυδειλία παρά η επώνυμη αγυρτεία.
Παρομοιάζω λοιπόν την μπλογκοκοινωνία με μια πόλη, όπου ο καθένας φτιάχνει τις παρέες του. Δίνω έμφαση στο ότι άμα διαλέξεις σωστά τις παρέες σου, γενικά περνάς καλά. Γιατί τα λέω αυτά.
Όταν πρωτοξεκίνησα εδώ είχα μια φοβία ότι θα μου την πέσουν από παντού ψυχασθενείς και φασίστες. Ότι, λόγου χάρη, θα γεμίσει το ιμέιλ μου βρισίδια κι απειλές σαν κι αυτές που λάβαινα κάπου 8-9 χρόνια πριν, επειδή είχα ισχυριστεί δημοσία πως υπάρχουν παλιά αλβανικά και μακεδονικά τοπωνύμια στην Ελλάδα. Ο Τάλως με είχε καθησυχάσει. Δεν είναι έτσι στα μπλογκ, μου είχε πει. Είχε δίκιο.
Πρόσφατα έγραψα ένα ποστάκι εν είδει συγκρίσεως. Για τα ελληνικά δεδομένα, ήταν ελαφρώς εμπρηστικό (αν και σε μια κοινωνία όπου η κριτική σκέψη έχει εμπεδωθεί θα ήτανε μόνο στοιχειωδώς ενδιαφέρον και, τελικά, μάλλον μπανάλ). Η συζήτηση που επακολούθησε ήτανε πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, έντονη αλλά κόσμια -- στο τέλος εγώ τουλάχιστον αισθάνομαι πως έμαθα και πέντε πράματα παραπάνω. Επιστρέφοντας στη μεταφορά της πόλης, ούτε μου άνοιξαν το διαμέρισμα, ούτε το αυτοκίνητο μου έκαψαν, ούτε μου σέρβιραν κηροζίνη για τζιν.
Για μένα η διαφορά διαφάνηκε πολύ έντονα λόγω συγκυριών: στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας έκανα το λάθος να γράψω ένα γράμμα σε (κανονική, έντυπη δηλαδή) εφημερίδα επισημαίνοντας κάποια σφάλματα σε ένα άρθρο της. Θα σας το πω πάλι με παραβολή:
Ας πούμε πως είμαι ορθοπαιδικός / ορθοπεδικός (πώς σιχτίρι πρέπει να γράφεται) και διαβάζω ένα άρθρο σε εφημερίδα για την ωλένη που μαζί με άλλα οστά απαρτίζει το κρανίο, για τους τέσσερις ιπποκρατικούς χυμούς και πώς ρυθμίζουνε τη συμπεριφορά και για το ότι το έλκος οφείλεται αποκλειστικά στο άγχος κι όχι σε παθογόνους μικροργανισμούς. Γράφω λοιπόν στην εφημερίδα αναιρώντας τα παραπάνω. Ο αρχισυντάκτης, ευγενέστατος, προωθεί το γράμμα μου στον υπαίτιο, αν και με ενημερώνει ότι δεν μπορεί να δημοσιεύσει την επιστολή αφού δε δημοσιεύουν επιστολές αναγνωστών.
Ο υπαίτιος στην απάντησή του με ειρωνεύεται, προβάλλει τις σπουδές του στη ΣΒΙΕ, αρνείται να αποδεχτεί τα χονδροειδή σφάλματά του και εν γένει με μπινελικώνει, κατακεραυνώνοντας την επιστημοσύνη μου και το αυστηρό ύφος μου. Ολοκληρώνει διαμηνύοντάς μου πως γιατρούς σαν κι εμένα, που δεν μπορούν να καταλάβουν το συναίσθημα και τον υποκειμενισμό (γιατί φυσικά υπάρχει υποκειμενισμός στην Ιατρική, όλα είναι ρευστά και ανατρέψιμα, πολτός, καπνός, Θρασύβουλας -- που λέει κι ο Ρακάσας), δεν τους αναγνωρίζει και δεν τους παραδέχεται. Και τα λοιπά.
Οπότε, μπλογκ και πάλι μπλογκ. Καλύτερα η ψευδώνυμη λογοδιάρροια και περιστασιακή θρασυδειλία παρά η επώνυμη αγυρτεία.
Comments:
<< Home
Πρώτη φορά σας συμβαίνει αυτό; Κάποτε υπέγραψα μια επιστολή με αρκετούς σκεπτικιστές υποβάλλοντας ερωτήσεις σ'εναν αγύρτη στηρίζοντας τα επιχειρήματά μας _κ_ σε βιβλία που είχαν εκδόσει τα Prometheus Books.
Δημοσίευσε τα ονόματά μας στον Τύπο κατονομάζοντάς μας ως παιδεραστές επειδή στηριζόμσταν σε βιβλία που υποτίθεται ότι είχε εκδόσει ένας οίκος που υποτίθεται ότι προπαγάνδιζε την παιδοφιλία...
Πάντως πιστεύω ότι τα μπλογκ τα φοβούνται πιο πολύ.
Δημοσίευσε τα ονόματά μας στον Τύπο κατονομάζοντάς μας ως παιδεραστές επειδή στηριζόμσταν σε βιβλία που υποτίθεται ότι είχε εκδόσει ένας οίκος που υποτίθεται ότι προπαγάνδιζε την παιδοφιλία...
Πάντως πιστεύω ότι τα μπλογκ τα φοβούνται πιο πολύ.
Με ικανοποιηση παρατηρω πως βγηκατε κερδισμενος απο την ανομοια αναμετρηση «διαλεκτικη vs. ιεραρχια». Νομιζω πως η ανοσια της επαρσης εναντια στην κριτικη σκεψη εχει αμυντικο χαρακτηρα. Ας μην ξεχναμε πως η ειρωνια ειναι το τελευταιο σταδιο της απογοητευσης πριν την παραιτηση· απο οποια πλευρα κι αν το δειτε. Συγχωρηστε μου τον αγγλισμο, δεν γνωριζω τους ορθους ελληνικους ορους για την προοδο: αnger, denial, bargain, depression, acceptance. Αν δεχτουμε πως με συνοπτικες διαδικασιες περασατε στο σταδιο της αποδοχης («αποδεχομενος» το αλαθητο της ΣΒΙΕ), αφησατε τον αντιπαλο στο σταδιο της αρνησης οπου και θα παραμεινει, νομιζω για παντα.
Και μένα μού είχανε πεί κάποτε ότι για να καταλάβεις Ανώτερα Μαθηματικά δε χρειάζεται να έχεις ειδικές γνώσεις και να έχεις σπουδάσει το αντικείμενο. Είναι κάτι όπως τα έργα τέχνης,ο καθένας (λέει) τα ερμηνεύει ανάλογα με το πώς τα αντιλαμβάνεται.
Κι ήταν και άτομο που έβγαλε κάτι παραπάνω από την ΣΒΙΕ.
Κι ήταν και άτομο που έβγαλε κάτι παραπάνω από την ΣΒΙΕ.
# posted by 
: 7/3/06 12:09
: 7/3/06 12:09
@art attack: δε δημοσιοποιώ τίποτε. Ωστόσο έχω κρατήσει όλο το νταραβέρι και θα εκδοθεί μετά θάνατον σε πολυτελή τόμο με εικονογράφηση Bacon.
@αθήναιος: κι εγώ, τώρα που το λέτε, για σιχαμερό κίναιδο σας κόβω! :-Ρ
@mr. folios: ξέρετε, εμένα με ζοχάδιασε κυρίως η εμμονή του αρθρογράφου να κρύβεται πίσω από τις οπλές του. Εντάξει, σου ξέφυγε κάτι, άνθρωπος είσαι, παραδέξου το. Αλλά η γνώμη του επαΐοντος δε φτουράει, ως γνωστόν.
@anonymous: ...
Παρεμπιπτόντως: δεν έχω τίποτε εναντίον της ΣΒΙΕ και των αποφοίτων της. Απλώς η συγκεκριμένη σχολή δε βγάζει γιατρούς, αυτό εννοώ στην παραβολή.
@αθήναιος: κι εγώ, τώρα που το λέτε, για σιχαμερό κίναιδο σας κόβω! :-Ρ
@mr. folios: ξέρετε, εμένα με ζοχάδιασε κυρίως η εμμονή του αρθρογράφου να κρύβεται πίσω από τις οπλές του. Εντάξει, σου ξέφυγε κάτι, άνθρωπος είσαι, παραδέξου το. Αλλά η γνώμη του επαΐοντος δε φτουράει, ως γνωστόν.
@anonymous: ...
Παρεμπιπτόντως: δεν έχω τίποτε εναντίον της ΣΒΙΕ και των αποφοίτων της. Απλώς η συγκεκριμένη σχολή δε βγάζει γιατρούς, αυτό εννοώ στην παραβολή.
Παρέκβαση, αλλά χρήσιμη.
*
"γιατί φυσικά υπάρχει υποκειμενισμός στην Ιατρική, όλα είναι ρευστά και ανατρέψιμα, πολτός, καπνός, Θρασύβουλας". Ω ναι, υπάρχει! Κι αν δεν πρόκειται ακριβώς για υποκειμενισμό ή συναίσθημα, είναι σίγουρα μακρινός τους ξάδελφος. Δεν ενδιαφέρεται για το αν η ωλένη είναι οστό του κρανίου. Επηρεάζει άλλες παραμέτρους, πολύ σημαντικότερες για σένα και για μένα. Αφορά και την επιβεβαίωση ή διάψευση επιστημονικών υποθέσεων. Φυσικά, είναι άλλο να αναγνωρίζεις την ύπαρξη του (και να τον μελετάς, το κατά δύναμιν, προσπαθώντας, επί ματαίω ίσως, να ελαχιστοποιήσεις τη σημασία του) κι άλλο να τον θεωρείς απαραίτητο.
*
*
"γιατί φυσικά υπάρχει υποκειμενισμός στην Ιατρική, όλα είναι ρευστά και ανατρέψιμα, πολτός, καπνός, Θρασύβουλας". Ω ναι, υπάρχει! Κι αν δεν πρόκειται ακριβώς για υποκειμενισμό ή συναίσθημα, είναι σίγουρα μακρινός τους ξάδελφος. Δεν ενδιαφέρεται για το αν η ωλένη είναι οστό του κρανίου. Επηρεάζει άλλες παραμέτρους, πολύ σημαντικότερες για σένα και για μένα. Αφορά και την επιβεβαίωση ή διάψευση επιστημονικών υποθέσεων. Φυσικά, είναι άλλο να αναγνωρίζεις την ύπαρξη του (και να τον μελετάς, το κατά δύναμιν, προσπαθώντας, επί ματαίω ίσως, να ελαχιστοποιήσεις τη σημασία του) κι άλλο να τον θεωρείς απαραίτητο.
*
Κουκουζέλη, μιλάμε για τελείως διαφορετικά πράγματα τώρα. Ναι, η επιστημονική διαδικασία υποκινείται και αφορμάται πολλές φορές από εντυπώσεις, διαθέσεις και το συναίσθημα. Όμως, μετά (οφείλει να) κινείται με βάση αυστηρές και σαφείς μεθόδους (καθώς και την τρέχουσα δεοντολογία).
Στην περίπτωσή μου, το συναίσθημα, το χρονογράφημα και ο υποκειμενισμός χρησιμοποιήθηκαν ως αναιρετικά συνθήματα του ότι το έλκος δεν οφείλεται αποκλειστικά στο άγχος. Με άλλα λόγια, ναι μεν η έρευνα του μέλλοντος μπορεί να δείξει ότι το Helicobacter pylori δεν ευθύνεται για το έλκος. Όμως αυτό θα γίνει με έρευνα κι όχι μέσω του ότι εγώ έχω κάποιον 'υποκειμενισμό' και κάποια 'συναισθήματα' επ' αυτού και του ότι έτσι νιώθω. Ακόμα κι αν έτσι νιώθω ρε αδερφέ, δεν μπορώ να τα γράφω αυτά τα πράματα εν είδει 'χρονογραφήματος' (δηλ. soft δημοσιογραφίας).
Στην περίπτωσή μου, το συναίσθημα, το χρονογράφημα και ο υποκειμενισμός χρησιμοποιήθηκαν ως αναιρετικά συνθήματα του ότι το έλκος δεν οφείλεται αποκλειστικά στο άγχος. Με άλλα λόγια, ναι μεν η έρευνα του μέλλοντος μπορεί να δείξει ότι το Helicobacter pylori δεν ευθύνεται για το έλκος. Όμως αυτό θα γίνει με έρευνα κι όχι μέσω του ότι εγώ έχω κάποιον 'υποκειμενισμό' και κάποια 'συναισθήματα' επ' αυτού και του ότι έτσι νιώθω. Ακόμα κι αν έτσι νιώθω ρε αδερφέ, δεν μπορώ να τα γράφω αυτά τα πράματα εν είδει 'χρονογραφήματος' (δηλ. soft δημοσιογραφίας).
Παρέκβαση είπαμε. Παρέκβαση. Το γονιδίωμα μου, διαθέτω το γονίδιο SrA OSa, με υποχρεώνει να συμφωνώ πάντα, επί της ουσίας, μαζί σου.
Γιατρέ μου να σημειώσω ότι αφού τα έχω βάλει στο Ιστολόγιον με Γάβρους, ΑΕΚτζήδες, Ακροδεξιούς, ΠΑΣΟκους, κομμουνιστάς, νεοφιλελεύθερους, Λιακοπουλαίους κττ οι εντονότερες αντιδράσεις προέκυψαν όταν τα έβαλα με την ομοιοπαθητική. Οι πιο ακραίες αντιδράσεις των γλωσσικώς ορθοφρονούντων από την άλλη ήταν η κατά συρροή αποστολή ενός pdf με άρθρο του Δαυλού. Άβυσσος η ψυχή των χρηστών του διαδικτύου - ή κοινωνιολογική ένδειξη για το προφίλ των αναγνωστών μου;
Κακώς δεν μοιράζεστε πάντως την αλληλογραφία σας με τον απόφοιτο ΣΒΙΕ, χρειάζεται να γελάμε πού και πού...
Κακώς δεν μοιράζεστε πάντως την αλληλογραφία σας με τον απόφοιτο ΣΒΙΕ, χρειάζεται να γελάμε πού και πού...
Είναι αλήθεια ότι η μπλογκόσφαιρα είναι ιδιαίτερα δεκτική στην κριτική σκέψη. Εμείς στις ανορθογραφίες το διαπιστώσαμε αμέσως και με μεγάλη μας χαρά.
Όμως, υπάρχει ένα όμως. Τα μπλογκ και γενικά το ίντερνετ στην Ελλάδα είναι κάτι σχετικά λίγο διαδεμένο και περιορίζεται σε συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα. Παρά την εμφανή αναπτυσσόμενη δυναμική του μέσου, από τη σκοπιά της επιρροής είναι σαφως πιο κάτω από τις εφημερίδες και τα λοιπά ΜΜΕ. Σε αυτό συμβάλλει πολύ και η ανωνυμία η οποία από πολλές πλευρές μπορεί να είναι μειονέκτημα. Έτσι ο Sraosha μπορεί στο μπλογκ του να γράφει ό,τι θέλει αλλά το τι θα δημοσιευτεί σε μια εφημερίδα περνάει από μεγάλη κρησάρα, όσα δίκια και να έχει ο Sraosha.
Ο συσχετισμός δηλαδή στην ελληνική κοινωνία είναι σαφώς χειρότερος από ό,τι είναι στη μπλογκόσφαιρα. Και αυτό έχει να κάνει με το ότι τελικά -ή αν προτιμάτε: ακόμα- τα μπλογκ δεν παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο.
Κάπως απαισιόδοξο σχόλιο, συμφωνώ, απλά αισθάνομαι ότι, όσο και αν το ίντερνετ μας βοηθάει σε πολλά πράγματα, το παιχνίδι σε τελικά ανάλυση παίζεται και θα παίζεται εκτός ίντερνετ .
Όμως, υπάρχει ένα όμως. Τα μπλογκ και γενικά το ίντερνετ στην Ελλάδα είναι κάτι σχετικά λίγο διαδεμένο και περιορίζεται σε συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα. Παρά την εμφανή αναπτυσσόμενη δυναμική του μέσου, από τη σκοπιά της επιρροής είναι σαφως πιο κάτω από τις εφημερίδες και τα λοιπά ΜΜΕ. Σε αυτό συμβάλλει πολύ και η ανωνυμία η οποία από πολλές πλευρές μπορεί να είναι μειονέκτημα. Έτσι ο Sraosha μπορεί στο μπλογκ του να γράφει ό,τι θέλει αλλά το τι θα δημοσιευτεί σε μια εφημερίδα περνάει από μεγάλη κρησάρα, όσα δίκια και να έχει ο Sraosha.
Ο συσχετισμός δηλαδή στην ελληνική κοινωνία είναι σαφώς χειρότερος από ό,τι είναι στη μπλογκόσφαιρα. Και αυτό έχει να κάνει με το ότι τελικά -ή αν προτιμάτε: ακόμα- τα μπλογκ δεν παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο.
Κάπως απαισιόδοξο σχόλιο, συμφωνώ, απλά αισθάνομαι ότι, όσο και αν το ίντερνετ μας βοηθάει σε πολλά πράγματα, το παιχνίδι σε τελικά ανάλυση παίζεται και θα παίζεται εκτός ίντερνετ .
Πόσο αδιάκριτος θα θεωρηθώ κι εγώ αν ζητήσω να μάθω το υπό σχολιασμό δημοσίευμα; Κατά τ' άλλα, συμφωνώ απόλυτα με τον valentin. Tα μπλογκ είναι μια μικρή νησίδα, και μάλιστα πολύ επικίνδυνη. Αν παρασυρθείς και μεταφέρεις στην καθημερινότητά σου απόψεις (αντιεθνικιστικές, αντιρατσιστικές κ.ά.) που στεγάζονται στα μπλογκ κινδυνεύεις να φας ξύλο (για καθημερινές συζητήσεις μιλάω, δεν λέω να τα βάλεις με εγνωσμένως ακραίους). Η αναλογία με την "πόλη" έχει ενδιαφέρον και ίσως προϊόντος του χρόνου να επαληθεύεται όλο και περισσότερο. Προς το παρόν, "συνοικία το Όνειρο" ή "Οδός Ονείρων" (ανάλογα με τα μουσικά σας γούστα).
# posted by : 7/3/06 17:25
: 7/3/06 17:25
Παίδες,
δεν έχω ψευδαισθήσεις, δε με διακατέχουν αυταπάτες: ήδη υπάρχουν γειτονιές στη μπλογκοκοινωνία από τις οποίες δε θα πέρναγα.
Όμως χαίρομαι πολύ τη συναναστροφή σας κι έπρεπε να το πω. Όπως έλεγε και ο Σουίφτ στον Γκιούλιβερ (στο ταξίδι στη Λαπούτα, νομίζω, στο κομμάτι που δε γίνεται συνήθως κινούμενα σχέδια), χρειαζόμαστε περισσότερο έπαινο του "Καλού". Νομίζω πως το έχει επαναλάβει και ο Χοιροβοσκός. ;-)
δεν έχω ψευδαισθήσεις, δε με διακατέχουν αυταπάτες: ήδη υπάρχουν γειτονιές στη μπλογκοκοινωνία από τις οποίες δε θα πέρναγα.
Όμως χαίρομαι πολύ τη συναναστροφή σας κι έπρεπε να το πω. Όπως έλεγε και ο Σουίφτ στον Γκιούλιβερ (στο ταξίδι στη Λαπούτα, νομίζω, στο κομμάτι που δε γίνεται συνήθως κινούμενα σχέδια), χρειαζόμαστε περισσότερο έπαινο του "Καλού". Νομίζω πως το έχει επαναλάβει και ο Χοιροβοσκός. ;-)
Oρισμός του δημοσιογράφου: Κάποιος/α ο οποίος μπορεί να γεμίσει σελίδες ολόκληρες για ένα θέμα περί του οποίου δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα.
Ωραία τα λές (για αιρετικό ιεροκύρηκα σε κόβω;-),το πρόβλημα είναι ο καταγγελτικός λόγος ώς μέσον συντήρησης και επιβίωσης.Στα έχω γράψει και εν τω κρυπτώ,δεν μπορεί η φοιτήτρια να έχει το θράσος να μου πετάει στα μούτρα ότι θέλει να γίνει δημοσιογράφος διότι δεν μπορεί να κάνει την ταμία σε Σούπερ Μάρκετ (αυτό είναι ο ρατσισμός σε όλο του το μεγαλείο κι άς παριστάνει την αριστερή ή την χριστιανή).
Ο Taloς που ασχολείται με τα πολιτικά ( και να συχωρέσει για το ύφος μου) θα έπρεπε πρώτος να γράψει κάτι για τις μαλακίες και την αποδυνάμωση της έννοιας πολίτης μέσω της επιβιωτικής καταγγελτικής-δημοσιογραφίας. Ο κάθε ένας απο εμάς θα έπρεπε να αποζητά την συμμετοχή του στα δρώμενα και όχι απλά να καταγγέλει.
Δεν είναι δυνατόν τιμητής της δημοκρατίας (και άς έχουμε ολιγαρχία) να είναι ο κάθε δημοσιογράφος ο οποίος υπερτονίζει ως βασική αρχή της δημοκρατίας την καταγγελία. Η βασική αρχή της δημοκρατίας είναι η συμμετοχή των ενδιαφερομένων στις αποφάσεις (κι άς είναι κίναιδοι,γιαγιάδες, ανάπηροι, βλαμμένοι, αλλοδαποί κ.λ.π.) και βέβαια το κάθισμα ή το ξαλάφρωμα από το αγγούρι που αυτές συνεπιφέρουν.
Αντε στενοχωρήθηκα τώρα… μιλάω σε μένα…νάφε πούστη..σκάσε και νάφε!
Νήφων Χοιροβοσκάκης.
Ωραία τα λές (για αιρετικό ιεροκύρηκα σε κόβω;-),το πρόβλημα είναι ο καταγγελτικός λόγος ώς μέσον συντήρησης και επιβίωσης.Στα έχω γράψει και εν τω κρυπτώ,δεν μπορεί η φοιτήτρια να έχει το θράσος να μου πετάει στα μούτρα ότι θέλει να γίνει δημοσιογράφος διότι δεν μπορεί να κάνει την ταμία σε Σούπερ Μάρκετ (αυτό είναι ο ρατσισμός σε όλο του το μεγαλείο κι άς παριστάνει την αριστερή ή την χριστιανή).
Ο Taloς που ασχολείται με τα πολιτικά ( και να συχωρέσει για το ύφος μου) θα έπρεπε πρώτος να γράψει κάτι για τις μαλακίες και την αποδυνάμωση της έννοιας πολίτης μέσω της επιβιωτικής καταγγελτικής-δημοσιογραφίας. Ο κάθε ένας απο εμάς θα έπρεπε να αποζητά την συμμετοχή του στα δρώμενα και όχι απλά να καταγγέλει.
Δεν είναι δυνατόν τιμητής της δημοκρατίας (και άς έχουμε ολιγαρχία) να είναι ο κάθε δημοσιογράφος ο οποίος υπερτονίζει ως βασική αρχή της δημοκρατίας την καταγγελία. Η βασική αρχή της δημοκρατίας είναι η συμμετοχή των ενδιαφερομένων στις αποφάσεις (κι άς είναι κίναιδοι,γιαγιάδες, ανάπηροι, βλαμμένοι, αλλοδαποί κ.λ.π.) και βέβαια το κάθισμα ή το ξαλάφρωμα από το αγγούρι που αυτές συνεπιφέρουν.
Αντε στενοχωρήθηκα τώρα… μιλάω σε μένα…νάφε πούστη..σκάσε και νάφε!
Νήφων Χοιροβοσκάκης.
"Ολοκληρώνει διαμηνύοντάς μου πως γιατρούς σαν κι εμένα, που δεν μπορούν να καταλάβουν το συναίσθημα και τον υποκειμενισμό"
ελα νταξει. τι να πουν οι οικονομολογοι που καθε κυρ μητσος νομιζει οτι ξερει καλυτερα απο μας. Τις ατακες περι συναισθηματος και αριθμων που πετανε οι αμυητοι μπορεις να τις μαζεψεις σε 35τομη εγκυκλοπαιδεια...
Παντως οντως στα μπλογκς βρισκεις ατομα που συνεννοεισαι και ειναι καπως κοσμια η ατμοσφαιρα. το τιμημα ομως ειναι οτι ο καθενας "επιλεγει παρεα" και σπανια ακουει τι λεει μια αλλη παρεα στην αλλη οχθη...
ελα νταξει. τι να πουν οι οικονομολογοι που καθε κυρ μητσος νομιζει οτι ξερει καλυτερα απο μας. Τις ατακες περι συναισθηματος και αριθμων που πετανε οι αμυητοι μπορεις να τις μαζεψεις σε 35τομη εγκυκλοπαιδεια...
Παντως οντως στα μπλογκς βρισκεις ατομα που συνεννοεισαι και ειναι καπως κοσμια η ατμοσφαιρα. το τιμημα ομως ειναι οτι ο καθενας "επιλεγει παρεα" και σπανια ακουει τι λεει μια αλλη παρεα στην αλλη οχθη...
είναι το μπλογκ ένα φορουμ?θέλω να πω, είναι το μέσο ανταλλαγής ιδεών ατόμων με κοινά ενδιαφέροντα και κώδικα επικοινωνίας
ήμουνα πολυ καιρό γραμμένος σ ένα φόρουμ για το κόψιμο του τσιγάρου κι ήταν κάπως έτσι.ανταλάσαμε απόψεις για τον πόνο μας.βρίζαμε όταν χαρμανιάζαμε(οι πρώτες 3 μέρες ονομάζονται ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ), ξέραμε ότι υπάρχει ένα μέρος να τα πούμε. ένα ηλεκτρονικό μέρος μεν, δεν είναι η πλατεία του χωριού ακριβώς, αλλά διάολε ώρες ωρες ειναι καλύτερη.
για παράδειγμα όταν εγώ έκοβα το τσιγάρο, οι κολητοί μου(οι φυσικοι κολητοί μου, όχι οι virtual), καπνίζανε αρειμανίως κι όσο και να με στήριζαν(όχι όλοι αλλά ...τεσπα γιάννη), ήταν αλλού οι άνθρωποι.
ενω οι virtual...περναγάμε τα ίδια και είχε μεγάλη διαφορα το είδος της αλληλοστήριξης.μάλιστα όταν πάλιωσα κι εγώ(2 μήνες κομένο ας πουμε)άρχισα να βοηθάω τους καινούριους και να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου και τα κόλπα που εφεύρα(όταν το θές τρελλά παίρνεις το αυτοκίνητο και πας μεχρι την κορινθο, με τη μουσική τσίτα, τραγουδώντας μονος κλπ κλπ)και γενικά υπήρχε πραγματικά μια αίσθηση ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ.μόλιος απεξαρτήθηκα τελείως τους φίλησα όλους(virtually) και χαιρετηθήκαμε.virtually. γιατί οι άνθρωποι ήταν αμερικάνοι οι περισσότεροι μιας και host ήταν αμερικάνος.
το blog είναι σίγουρα ένα βήμα πιο πέρα.είναι σα να χει φτιάξει ο καθένας το προσωπικο του φορουμ και όλοι μπαινουν στα φορουμ όλων ή τουλάχιστον των κολητών τους.
προσωπικά πιστεύω ότι καλό είναι αυτό να παέι και πιο πέρα σε μια πιο φυσική, πέραν της virtual κοινότητας.΄ξερω ότι αυτό που λέω βγάζει στη φόρα ένα κάρο προβλήματα, αλλά νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο και νομίζω επίσης ότι το blog είναι το τέλέιο όχημα.
θυμάστε τις γειτονιές?ε΄γω με΄γαλωσα σε γειτονιά.είχες 2 κολητούς, αλλά έπαιζες μπάλλα με άλλους 20.κι ή ζωή σου ήταν καλύτερη.
τι λέτε?
Δημοσίευση σχολίου
ήμουνα πολυ καιρό γραμμένος σ ένα φόρουμ για το κόψιμο του τσιγάρου κι ήταν κάπως έτσι.ανταλάσαμε απόψεις για τον πόνο μας.βρίζαμε όταν χαρμανιάζαμε(οι πρώτες 3 μέρες ονομάζονται ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ), ξέραμε ότι υπάρχει ένα μέρος να τα πούμε. ένα ηλεκτρονικό μέρος μεν, δεν είναι η πλατεία του χωριού ακριβώς, αλλά διάολε ώρες ωρες ειναι καλύτερη.
για παράδειγμα όταν εγώ έκοβα το τσιγάρο, οι κολητοί μου(οι φυσικοι κολητοί μου, όχι οι virtual), καπνίζανε αρειμανίως κι όσο και να με στήριζαν(όχι όλοι αλλά ...τεσπα γιάννη), ήταν αλλού οι άνθρωποι.
ενω οι virtual...περναγάμε τα ίδια και είχε μεγάλη διαφορα το είδος της αλληλοστήριξης.μάλιστα όταν πάλιωσα κι εγώ(2 μήνες κομένο ας πουμε)άρχισα να βοηθάω τους καινούριους και να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου και τα κόλπα που εφεύρα(όταν το θές τρελλά παίρνεις το αυτοκίνητο και πας μεχρι την κορινθο, με τη μουσική τσίτα, τραγουδώντας μονος κλπ κλπ)και γενικά υπήρχε πραγματικά μια αίσθηση ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ.μόλιος απεξαρτήθηκα τελείως τους φίλησα όλους(virtually) και χαιρετηθήκαμε.virtually. γιατί οι άνθρωποι ήταν αμερικάνοι οι περισσότεροι μιας και host ήταν αμερικάνος.
το blog είναι σίγουρα ένα βήμα πιο πέρα.είναι σα να χει φτιάξει ο καθένας το προσωπικο του φορουμ και όλοι μπαινουν στα φορουμ όλων ή τουλάχιστον των κολητών τους.
προσωπικά πιστεύω ότι καλό είναι αυτό να παέι και πιο πέρα σε μια πιο φυσική, πέραν της virtual κοινότητας.΄ξερω ότι αυτό που λέω βγάζει στη φόρα ένα κάρο προβλήματα, αλλά νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο και νομίζω επίσης ότι το blog είναι το τέλέιο όχημα.
θυμάστε τις γειτονιές?ε΄γω με΄γαλωσα σε γειτονιά.είχες 2 κολητούς, αλλά έπαιζες μπάλλα με άλλους 20.κι ή ζωή σου ήταν καλύτερη.
τι λέτε?
<< Home
