Sraosha & Rakasha

Παρακολούθησα κι εγώ αυτή την εκπομπή, και τα πήρα κι εγώ μ'αυτή την ερώτηση. Νομίζω την έκανε ο Λυριτζής (ο φαλακρός, ο άλλος είναι ο Οικονόμου), και δεν το περίμενα απ' αυτόν, είναι γενικά ανοικτόμυαλος.

Τελικά ίσως κάνουμε λάθος που τα βάζουμε μόνο με τους πολιτικούς. Ακόμα κι αν προσπαθήσουν να μιλήσουν λογικά (όπως ο Μπίστης, ο οποίος παρεμπιπτόντως αναγκάστηκε να απαντήσει: ''όχι, δεν το εννοούσσ αυτό''), ο λαϊκισμός των ΜΜΕ δεν τους αφήνει.

Επίσης, συμφωνεί κανείς μαζί μου ότι η Κανέλλη με κάθε της εμφάνιση γίνεται όλο και πιο μεγάλο σούργελό; Όχι ότι κάνει κάτι διαφορετικό από άλλες φορές, απλά επιβεβαιώνει ότι παραμένει το ίδιο γελοία, όπως τη θυμόσουνα.
 

Ως βλάχα, μπορώ να πιστοποιήσω και να συμφωνήσω με αυτό που λες για τη γλώσσα μας. Χωρίς εισαγωγικά όμως ;-)

καλημέρα :)
 

Μαριάμπα, ευχαριστώ για τη συμπλήρωση και τις επισημάνσεις.

Παρεμπιπτώντως, καταπληκτικό ψευδώνυμο!
 

Μαρκησία, έβαλα το 'βλάχικα' μέσα σε εισαγωγικά γιατί, αν δεν κάνω λάθος, πολλοί Βλάχοι θέλουν οι γλώσσα να ονομάζεται "αρμάνικα".
 

Σραόσα μου, εγώ βλάχικα τα ξέρω, όπως και αρουμάνικα.
:)
 

Eάν βέβαια δεχθούμε ότι η μειονότητα είναι Τουρκική, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ως εύλογη και την ερώτηση προς την Καραχασάν αν θεωρεί τον εαυτό της Ελληνίδα.
 

Άλλο ιθαγένεια άλλο υπηκοότητα.

Χωρίς να έχω δει το δελτίο ταυτότητας της κυρίας Καραχασάν, άλλωστε υποθέτω πως έχει φροντίσει γι' αυτό το αρμόδιο Πρωτοδικείο, νομίζω πως διαθέτει την ελληνική υπηκοότητα και άρα έχει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι.

Αναρωτιέμαι: κι αν δήλωνε 'Πομάκα'; 'ντόμπρα αρβανίτισσα'; 'Εβραία'; 'Γαλλίδα';
 

Noμικά ιθαγένεια σημαίνει υπηκοότητα, αλλά το προηγούμενο σχόλιο μου αφορούσε τη συνείδησή της. Νιώθει Ελληνίδα, Πομάκα, Τουρκάλα; Ενδέχεται ως Νομάρχης να αρχίσει να μιλάει ως εκπρόσωπος μιας τουρκικής μειονότητας; Δεν είμαι κατά της υποψηφιότητάς της, απλά λέω ότι το θέμα δεν είναι τόσο μονοδιάστατο όσο παρουσιάζεται (όχι από σένα, από τον Τύπο).
 

Τι νιώθει ο καθένας είναι δικό του πρόβλημα, άλλωστε όταν είναι και πολιτικός, φροντίζει να ξεπερνάει τι νιώθει εύκολα: λόγου χάρη ο ορθολογιστής Γιωργάκης, που τώρα πια προσκυνάει εικονίσματα, κοινωνάει και όταν λέει 'ορθοδοξία' θολώνει από θυμίαμα το βλέμμα του.

Αν αισθάνεται ελληνίδα μουσουλμάνα, κι όχι τουρκάλα, μπορεί να μιλάει ως εκπρόσωπος της "ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας"; Αν αισθάνεται Πομάκα;

Ακόμα πιο σημαντικό είναι το εξής ερώτημα: πρέπει να αισθάνεται κάτι συγκεκριμένο ένας εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού; Το ρωτάω αυτό γιατί τέτοια προκρίματα έβαζαν παλιά (εθνικοφροσύνη) και μερικοί βάζουν ακόμα (ελληνορθοδοξία). Γενικά, δεν είναι άτοπο ένας αιρετός άρχοντας να μιλάει ως εκπρόσωπος μιας κοινότητας που εν μέρει τον εκλέγει (λέμε τώρα). Και μειονοτικούς βουλευτές έχουμε, και μειονοτικούς κοινοτάρχες άλλωστε.

Στη Βρετανία έκαναν Λόρδους ινδικής και πακιστανικής καταγωγής, ακριβώς για να μιλάνε ως εκπρόσωποι της μειονότητας στην οποία ανήκουν.

Αν εκπρόσωπος μειονότητας πήγαινε για πρωθυπουργός της χώρας μου, θα αντιλαμβανόμουν τις αντιδράσεις σου, ολντ μπόυ. Παράλληλα, θα ανησυχούσα, αφού θα ήμουνα φινλανδός και δε θα το είχα πάρει χαμπάρι τόσα χρόνια.
 

«Ο πόνος για ακριβοδίκαιο και λεπτομερή προσδιορισμό και ταξινόμηση μειονοτικών πληθυσμών μας πιάνει μόνο στη Θράκη. Δεν άκουσα, λ.χ., ποτέ δημοσία να διαχωρίζονται οι Μογλενορουμάνοι από τους Αρμάνους από τους Αρβαντόβλαχους και τους Μακεντόβλαχους.»

Δεν ξέρω αν έχω χάσει κάποιο επεισόδιο αλλά η Τουρκία ήταν, είναι και παραμένει πρώτη στη λίστα των αντιπάλων της Ελλάδας χωρών και κυριολεκτικά δεν περνάει μέρα που να μην επαληθεύεται αυτή η πραγματικότητα. Δεύτερη με απόσταση είναι η Αλβανία και ακολουθούν οι Σλαβοσκοπιανοί. Ουδείς άλλος εγείρει/υπονοεί ή έστω αστειεύεται με αλυτρωτικές διεκδικήσεις και γι αυτό δεν γίνονται άλλες αναφορές πλην όσων αφορούν στα παραπάνω τρία έθνη.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο, είναι ακίνδυνο και αρκετά ενδιαφέρον για όποιον θέλει να ασχοληθεί επιστημονικά με την εντόπια λαογραφία, εθνογραφία κλπ, να μελετά συγκεκριμένα υποσύνολα του πληθυσμού της χώρας μας. Όταν όμως το αντικείμενο της έρευνας είναι άνθρωποι που τους διεκδικεί η Τουρκία, η Αλβανία ή οι Σκοπιανοί, όσοι σπεύδουν να συνταχθούν με τους εχθρούς μας θα πρέπει να έχουν ατράνταχτα επιχειρήματα.

Απωθημένα, πείσματα, κόμπλεξ ή/και ιδιοτελή συμφέροντα απορρίπτονται.

Όσο για τα εθνικοφροσύνη, ελληνορθοδοξία και τα σχετικά, τέτοιοι όροι αφορούν στην ιδεολογία, στο τι μπορεί να έχει ο καθένας στη συνείδησή του. Άλλο αυτό και άλλο που ανήκει ο κάθε άνθρωπος εθνολογικά, είτε το δέχεται είτε όχι.

Προσωπικά, και με δεδομένη μάλιστα τη θλιβερή ανεπάρκεια του τωρινού πολιτικού κόσμου, μπορεί και να υποστήριζα κάποιον φωτεινό συμπολίτη μου αλλοδαπής καταγωγής, που ο τρόπος ζωής του (και όχι μόνο τα λόγια του) θα με έπειθε ότι οι προθέσεις του είναι αγνές και πατριωτικές.

ΥΓ. Μου άρεσε πολύ το «λόγου χάρη ο ορθολογιστής Γιωργάκης, που τώρα πια προσκυνάει εικονίσματα, κοινωνάει και όταν λέει 'ορθοδοξία' θολώνει από θυμίαμα το βλέμμα του.»

Θα διόρθωνα το «ορθολογιστής» με το «υπολογιστής». Ο Γ. Π. στο πρόσφατο παρελθόν, δήλωνε «συνειδητά άθεος» και, αν θυμάμαι καλά, τον πρώτο γάμο του τον έκανε στο εξωτερικό γιατί τότε δεν επιτρεπόταν ο πολιτικός γάμος στην Ελλάδα…
 

Έχω νέα για σας. Το έθνος δεν είναι αντικείμενο. Το έθνος αποτελεί μορφή ταυτότητας και πολιτισμικής κοινότητας, ενώ ως έννοια και πράξη είναι απόρροια της εθνικής ιδεολογίας – άρα είναι πρωταρχικά ζήτημα συνείδησης, όπως άλλωστε και όλες οι ταυτότητες. Το έθνος δεν είναι φυλή, δεν είναι ράτσα, δεν εξαρτάται από το αίμα και δεν αποφασίζεται με τεστ DNA. Επομένως δεν ανήκει κανείς κάπου «εθνολογικά είτε το δέχεται είτε όχι». Ρωτήστε τον καπετάν Κώττα του Μακεδονικού Αγώνα, θα σας απαντήσει σλαβόφωνα «είμαι Έλληνας» και θα χρειαστείτε μεταφραστή. (Και θα διόρθωνα το «εθνολογικά» σε «εθνοτικά» για να υφίσταται κάποιο νόημα, η «εθνολογία» είναι συνώνυμο της «λαογραφίας», όχι κάτι άλλο.)
 

Aς προσπαθήσω να συνοψίσω την άποψή μου. Όποιος κι αν είναι ο επίσημος νομικός χαρακτηρισμός της μειονότητας είναι δικαίωμα του καθενός να νιώθει Τούρκος. Η κοπέλα αυτή (πιεζόμενη έστω) είπε ότι νιώθει Ελληνίδα μουσουλμάνα. Την πιστεύω και δεν τη αμφισβητώ. Δεν λέω ότι αν έλεγε ότι νιώθει Τουρκάλα μειονοτική θα έκανε κάτι κακό. Έχει κάθε δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό της. Ωστόσο ακριβώς γιατί καθένας έχει δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό του, το ερώτημα αν νιώθει Ελληνίδα δεν είναι αντίστοιχο με το ερώτημα παλαιότερων εποχών περί εθνικοφροσύνης.
 

Ναι, αλλά ακριβώς επειδή "καθένας έχει δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό του, το ερώτημα αν νιώθει Ελληνίδα" στερείται σημασίας μέσα στα συμφραζόμενα μιας δημοκρατίας.
 

* Πρέπει να πάψει η αυτόματη καχυποψία προς κάθε μέλος της μουσουλμανικής μειονότητας, λες και φέρει προπατορικό αμάρτημα.

* Η μουσουλμανική μειονότητα δικαιούται (μάλλον: επιβάλλεται) να έχει θεσμική φωνή - η οποία, όπως κάθε μειονότητας, δικαιολογείται να είναι διεκδικητική ως προς τα δικαιώματά της. Πολύ περισσότερο δε στις τοπικές εκλογές, σε μια περιοχή όπου αποτελεί ισότιμη πληθυσμιακά ομάδα.

* Για όσους επιμένουν στην καχυποψία, υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου των πράξεων ενός Νομάρχη, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, διασφαλίζουν ότι κινείται εντός των πλαισίων της νομιμότητας. Αυτοί αρκούν για οποιαδήποτε περίπτωση.

* Για όσους θέλουν να το δουν υπό ένα πρίσμα "εθνικού ωφελιμισμού", η τακτική του αποκλεισμού και ο διχαστικός λόγος είναι κατεξοχήν συνταγές για να ωθούμε τις μειονότητες στις αγκαλιές έξωθεν "σωτήρων" τους.

* Βρίσκω τραγικά καταπιεστική τη λογική "ας αισθάνονται ό,τι θέλουν, αρκεί να μην το λένε".

* Επίσης, "αποδοχή" και "σεβασμός στο διαφορετικό" δεν σημαίνει "σου επιτρέπουμε να συμμετέχεις όπου και εμείς - αρκεί να λες ό,τι κι εμείς".
 

«Για όσους θέλουν να το δουν υπό ένα πρίσμα "εθνικού ωφελιμισμού", η τακτική του αποκλεισμού και ο διχαστικός λόγος είναι κατεξοχήν συνταγές για να ωθούμε τις μειονότητες στις αγκαλιές έξωθεν "σωτήρων" τους».
Συμφωνώ.

«Η μουσουλμανική μειονότητα δικαιούται (μάλλον: επιβάλλεται) να έχει θεσμική φωνή - η οποία, όπως κάθε μειονότητας, δικαιολογείται να είναι διεκδικητική ως προς τα δικαιώματά της».
Επίσης συμφωνώ. Ωστόσο, ας μην παραγνωρίζουμε ότι το θέμα έχει ιδιαιτερότητες και μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.