20.6.06
Bring the Boys Back Home
Η Μυρτώ ήταν πρώϊμη οπαδός των Beatles το 1983 αλλά τριγύριζε στο μυαλό μου διαρκώς όταν ήρθε η ώρα χθες το βράδυ ο καθένας από μας να θυμηθεί τη δική του Vera Lynn που έλεγε ότι θα ξανασυναντηθούμε μια μέρα με λιακάδα. Και φυσικά δεν ξέρω τι απέγινε, από τότε που έφυγε στον Καναδά με τους δικούς της, και είμαι σίγουρος ότι κανείς εκεί μέσα δεν ένιωθε ακριβώς όπως ο άλλος, εκεί που πήγαμε να αποδώσουμε σπονδή στο παρελθόν μας.
Comments:
<< Home
Ενώ εσύ ακόμα αποθαυμάζεις τη βαρύγδουπα δεινοσαυρική εμφάνιση του πομπώδους συνθι-πάπα (σαν τον Ρίτσο της ροκ μου έπεφταν πάντα οι Πινκ -- καλοί σε μικρές, ομοιοπαθητικές σχεδόν, δόσεις), να σου επιστήσω την προσοχή στο παρακάτω κομψό στιχούργημα και τις ιλιγγιώδεις σχεδόν λαβκραφτικές προεκτάσεις του:
Μήπως είμαι τρελός
στη μεγάλη μου πλάνη,
που νομίζω πως ζω
ενώ έχω πεθάνει;
Γκίλμορ / Γουώτερς ρουφάτε το αυγό σας.
Μήπως είμαι τρελός
στη μεγάλη μου πλάνη,
που νομίζω πως ζω
ενώ έχω πεθάνει;
Γκίλμορ / Γουώτερς ρουφάτε το αυγό σας.
De gustibus. Αν και το doggerel που παραθέτεις δεν λέει τίποτα περί μνήμης, που είναι τελικά και ο λόγος που τρέχουμε γύρω από όλα αυτά κυνηγώντας την ουρά μας.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
