4.7.06
Rain Dogs
Ξυπνάω με overcast. Στην πορεία μετατρέπεται σε εκείνη τη μορφή ψιχάλας που ανήκει στην κατηγορία drizzle, νομίζω. Αν στον καταραμένο τόπο το Μάη μήνα βρέχει διερωτώμαι τι έχει να πει ο συνήθης θυμόσοφος λαός για τα γεωγραφικά πλάτη όπου το ίδιο συμβαίνει αρχές Ιουλίου. Μανιοκαταθλιπτικός Nick Cave με συνοδεύει στο κέντρο, έπειτα αναλαμβάνει ο Tom Waits. Cookies συνοδεύουν τον καφέ. Έχω αυτή την αίσθηση ότι κάτι δεν είναι στη θέση του. Κάτι λείπει για να πειστώ ότι διακτινίστηκα ξαφνικά στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη. Είναι η μυρωδιά: νοτισμένο γρασίδι, απορρυπαντικό από τα laundries, ινδικό από κάποια κουζίνα, η παράξενη βραδινή χημική οσμή που λέγεται ότι προέρχεται από ζυθοποιίες. Εδώ επικρατούν άλλες ιστορίες. Θαλασσινός νοτιάς. Και μια ιδέα καυσαέριο.
Comments:
<< Home
@h2o: Ευχαριστούμε, και καλωσορίσατε στη μπλογκοκοινωνία.
@the passenger: Να τι παθαίνω για να μισώ τόσο τα cornflakes που ούτε καν γνωρίζω την οσμή τους. Κάτι σε πιο ξινό, που να σε πιάνει λίγο και στο λαιμό ίσως;
Δημοσίευση σχολίου
@the passenger: Να τι παθαίνω για να μισώ τόσο τα cornflakes που ούτε καν γνωρίζω την οσμή τους. Κάτι σε πιο ξινό, που να σε πιάνει λίγο και στο λαιμό ίσως;
<< Home
