28.11.06
Νύστα νυν και ΑΕΙ
Χτες πήγα για ύπνο νωρίς, για κάποιο λόγο τώρα τελευταία κοιμάμαι από νωρίς, αισθάνομαι μονίμως κουρασμένος. Πριν πέσω είδα τον Ευ. Βενιζέλο (τον οποίο εκτιμώ) να λέει κάτι με το οποίο δε συμφωνούσα απολύτως. Είπε ανάμεσα στα άλλα ότι έχουμε 60.000 φοιτητές στη Βρετανία κι ότι ελάχιστοι είναι σε ιδιωτικά πανεπιστήμια εκεί. Συνεπώς αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε το μέλημά μας να είναι πώς θα μπορούσανε να απορροφηθούν αυτοί οι 60.000 στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια.
Δεν είμαι ούτε αρμόδιος ούτε αρκετά ενημερωμένος για θέματα ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα ώστε να μιλήσω για το ζήτημα των μη κρατικών πανεπιστημίων. Αισθάνομαι πως όντως πρέπει κάτι να γίνει με την ποιότητα και την υποδομή και τις κλίκες (διδασκόντων και διδασκομένων) μέσα στα (δημόσια) ελληνικά πανεπιστήμια ενώ προχωράμε / προτού προχωρήσουμε στην ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών. Από την άλλη αντιλαμβάνομαι πως το μοντέλο "(τουλάχιστον) ένα τμήμα για κάθε πόλη" απέτυχε οικτρά, ιδίως όταν πρόκειται για χάρτινα τμήματα πρόχειρα στημένα, "χωρίς καθηγητές και χωρίς φοιτητές".
Ακόμα περισσότερο, δε νοούνται πανεπιστήμια χωρίς κτήρια, χωρίς (σοβαρές) βιβλιοθήκες και εργαστήρια, χωρίς εκτενή υποδομή στους υπολογιστές και στη δικτύωση, χωρίς χαρτί (όπως στην Κρήτη), χωρίς εσωτερικά ερευνητικά κονδύλια για έργα μικρής κλίμακας, με μισθούς πλάκας που αναγκάζουν τους διδάσκοντες να κάνουν και άλλες δουλειές, με τους φοιτητές σαμαρωμένους στις ορέξεις (ακαδημαϊκές και άλλες) κάθε καθηγητή, με καθηγητές που επί 25ετία διδάσκουν τη διδακτορική διατριβή τους (και καμαρώνουν), με τμήματα 150 και 250 φοιτητών...
Ναι, χρειάζονται λεφτά, χρειάζεται σχεδιασμός, χρειάζεται (εσωτερική) αξιολόγηση. Χρειάζεται διαφορετική νοοτροπία: οι διδάσκοντες συμπεριφέρονται σα γκογκολικοί δημόσιοι υπάλληλοι και οι φοιτητές σαν αγέλες τσαμπουκάδων (παρφουά με ολίγη από κομματοσκυλοσύνη).
Σκέφτηκα χτες ότι η διαρκής έκπτωση της ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα θα μας οδηγήσει στο τέλος στο να κουτουλάμε όλοι νυσταγμένοι μπροστά στις οθόνες, ανήμποροι πια να κατανοήσουμε είτε τον κόσμο μας είτε ό,τι από τον κόσμο μας περνάει μέσα από την οθόνη, το χαζοκούτι. Θα έχουμε όλοι ανούσια ελληνικά πτυχία, δημόσια και μη κρατικά, ή από περιφανή ξένα πανεπιστήμια, το UGS, το ISIB, το BBU: το University of Gordon Space, το Institute of Smirnoff Ice at Buttville, το Bacardi Breezer University... Κι από άλλα, μικρότερα: από το Zubrowka National University, από το Absolut Hogskolet κι από αλλού
Σταματάω εδώ. Δε λέω τίποτε καινούργιο. Ήδη σας βλέπω που νυστάξατε κι εσείς.
Δεν είμαι ούτε αρμόδιος ούτε αρκετά ενημερωμένος για θέματα ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα ώστε να μιλήσω για το ζήτημα των μη κρατικών πανεπιστημίων. Αισθάνομαι πως όντως πρέπει κάτι να γίνει με την ποιότητα και την υποδομή και τις κλίκες (διδασκόντων και διδασκομένων) μέσα στα (δημόσια) ελληνικά πανεπιστήμια ενώ προχωράμε / προτού προχωρήσουμε στην ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών. Από την άλλη αντιλαμβάνομαι πως το μοντέλο "(τουλάχιστον) ένα τμήμα για κάθε πόλη" απέτυχε οικτρά, ιδίως όταν πρόκειται για χάρτινα τμήματα πρόχειρα στημένα, "χωρίς καθηγητές και χωρίς φοιτητές".
Ακόμα περισσότερο, δε νοούνται πανεπιστήμια χωρίς κτήρια, χωρίς (σοβαρές) βιβλιοθήκες και εργαστήρια, χωρίς εκτενή υποδομή στους υπολογιστές και στη δικτύωση, χωρίς χαρτί (όπως στην Κρήτη), χωρίς εσωτερικά ερευνητικά κονδύλια για έργα μικρής κλίμακας, με μισθούς πλάκας που αναγκάζουν τους διδάσκοντες να κάνουν και άλλες δουλειές, με τους φοιτητές σαμαρωμένους στις ορέξεις (ακαδημαϊκές και άλλες) κάθε καθηγητή, με καθηγητές που επί 25ετία διδάσκουν τη διδακτορική διατριβή τους (και καμαρώνουν), με τμήματα 150 και 250 φοιτητών...
Ναι, χρειάζονται λεφτά, χρειάζεται σχεδιασμός, χρειάζεται (εσωτερική) αξιολόγηση. Χρειάζεται διαφορετική νοοτροπία: οι διδάσκοντες συμπεριφέρονται σα γκογκολικοί δημόσιοι υπάλληλοι και οι φοιτητές σαν αγέλες τσαμπουκάδων (παρφουά με ολίγη από κομματοσκυλοσύνη).
Σκέφτηκα χτες ότι η διαρκής έκπτωση της ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα θα μας οδηγήσει στο τέλος στο να κουτουλάμε όλοι νυσταγμένοι μπροστά στις οθόνες, ανήμποροι πια να κατανοήσουμε είτε τον κόσμο μας είτε ό,τι από τον κόσμο μας περνάει μέσα από την οθόνη, το χαζοκούτι. Θα έχουμε όλοι ανούσια ελληνικά πτυχία, δημόσια και μη κρατικά, ή από περιφανή ξένα πανεπιστήμια, το UGS, το ISIB, το BBU: το University of Gordon Space, το Institute of Smirnoff Ice at Buttville, το Bacardi Breezer University... Κι από άλλα, μικρότερα: από το Zubrowka National University, από το Absolut Hogskolet κι από αλλού
Σταματάω εδώ. Δε λέω τίποτε καινούργιο. Ήδη σας βλέπω που νυστάξατε κι εσείς.
Comments:
<< Home
Ούτε τα πτυχία των ξένων πανεπιστημίων λένε κάτι στην Ελλάδα του σήμερα. Γιατί για να τα αξιοποιήσεις πρέπει πρώτα να ξέρεις τί σημαίνουν. Η μόνη ξένη λέξη που έχουν μάθει πια καλά οι εργοδότες είναι το overqualified. Στο πετάνε στην μάπα, ακυρώνουν το πτυχίο σου και πληρώνουν (λέμε τώρα) τα βασικά : λύκειο, αγγλικά, γκομπιούτερ.
"Ήδη σας βλέπω που νυστάξατε κι εσείς"
Όχι ρε, έχουμε μάθει όταν σε διαβάζουμε να πίνουμε καφέ. :P
"Ήδη σας βλέπω που νυστάξατε κι εσείς"
Όχι ρε, έχουμε μάθει όταν σε διαβάζουμε να πίνουμε καφέ. :P
# posted by 
: 28/11/06 19:09
: 28/11/06 19:09
χμ... καλά, δεν είναι και τα Αγγλικά Πανεπιστήμια η πανάκεια και παράδειγμα προς μίμηση. Δίνεις λεφτά, παίρνεις πτυχίο. Πρίτυ στρεϊτ-φοργουαρντ.
Η ποιότητα δε, των Αγγλικών πανεπιστημίων -κατά την γνώμη μου- είναι δε αμφιλεγόμενη. Εαν η ποιότητα της παιδείας μετράται σε δυσκολία περάτωσης ενός παραφουσκωμένου προγράμματος σπουδών δεδομένου ελαχίστου χρόνου (βλ. Μάστερ, 1 χρόνο), τότε ναι, έχουν καταπληκτική παιδεία. Αλλά δεν νομίζω πως είναι αυτό το ζητούμενο.
Έχουν καταφέρει με το μάρκετινγκ να μας κάνουν (και όλο τον υπόλοιπο κόσμο) να πιστεύουμε πως είναι καλά. Απογοητεύτηκα οικτρά όταν συνειδητοποήσα πως όλα είναι μαρκετινγκ, και ίσως αναπόλησα το Πανεπιστημίο Πατρών, με όλα τα χούγια του.
Η ποιότητα δε, των Αγγλικών πανεπιστημίων -κατά την γνώμη μου- είναι δε αμφιλεγόμενη. Εαν η ποιότητα της παιδείας μετράται σε δυσκολία περάτωσης ενός παραφουσκωμένου προγράμματος σπουδών δεδομένου ελαχίστου χρόνου (βλ. Μάστερ, 1 χρόνο), τότε ναι, έχουν καταπληκτική παιδεία. Αλλά δεν νομίζω πως είναι αυτό το ζητούμενο.
Έχουν καταφέρει με το μάρκετινγκ να μας κάνουν (και όλο τον υπόλοιπο κόσμο) να πιστεύουμε πως είναι καλά. Απογοητεύτηκα οικτρά όταν συνειδητοποήσα πως όλα είναι μαρκετινγκ, και ίσως αναπόλησα το Πανεπιστημίο Πατρών, με όλα τα χούγια του.
# posted by : 28/11/06 19:11
: 28/11/06 19:11
"Δε νοούνται πανεπιστήμια χωρίς (σοβαρές) βιβλιοθήκες".
*
Γιατί, νοείται χώρα (της "Δύσης") χωρίς ένα σοβαρό δίκτυο δημοτικών και κοινοτικών βιβλιοθηκών;
*
Δεν μου φαίνονται δυνατές αλλαγές χωρίς να καούν και (κάποια από) τα χλωρά. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε (οι υπόλοιποι -δυστυχώς), τόσο το καλύτερο.
*
Εν κατακλείδι, πολύ δύσκολα τα πράγματα: Νύσταξα.
*
*
Γιατί, νοείται χώρα (της "Δύσης") χωρίς ένα σοβαρό δίκτυο δημοτικών και κοινοτικών βιβλιοθηκών;
*
Δεν μου φαίνονται δυνατές αλλαγές χωρίς να καούν και (κάποια από) τα χλωρά. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε (οι υπόλοιποι -δυστυχώς), τόσο το καλύτερο.
*
Εν κατακλείδι, πολύ δύσκολα τα πράγματα: Νύσταξα.
*
-Ναι, χρειάζονται λεφτά, χρειάζεται σχεδιασμός, χρειάζεται (εσωτερική) αξιολόγηση
Ναι, αλλά ποιός να δώσει τα λεφτά, ποιός να κάνει το σχεδιασμό και ποιός να κάνει την αξιολόγηση...
Τα ελληνικά πανεπιστήμια αλλάζουν, αλλά βασανιστικά αργά, και μόνο επειδή οι παλιές φουρνιές αποσύρονται και κάποιοι καινούριοι έχουν όρεξη να παραμείνουν ενεργοί παρά τα χίλια εμπόδια. Ξανά, στον πατριωτισμό των Ελλήνων, δηλαδή.
Κατά τα άλλα, μήπως νομίζετε οτι στο υπουργείο ξέρουν τί θέλουν, ή οτι έχουν κανένα σοβαρό λόγο να νομοθετήσουν υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων; (Το να κάνουν το χατίρι δέκα κολλητών δεν μετράει).
Δημοσίευση σχολίου
Ναι, αλλά ποιός να δώσει τα λεφτά, ποιός να κάνει το σχεδιασμό και ποιός να κάνει την αξιολόγηση...
Τα ελληνικά πανεπιστήμια αλλάζουν, αλλά βασανιστικά αργά, και μόνο επειδή οι παλιές φουρνιές αποσύρονται και κάποιοι καινούριοι έχουν όρεξη να παραμείνουν ενεργοί παρά τα χίλια εμπόδια. Ξανά, στον πατριωτισμό των Ελλήνων, δηλαδή.
Κατά τα άλλα, μήπως νομίζετε οτι στο υπουργείο ξέρουν τί θέλουν, ή οτι έχουν κανένα σοβαρό λόγο να νομοθετήσουν υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων; (Το να κάνουν το χατίρι δέκα κολλητών δεν μετράει).
<< Home
