9.11.06
Oh, say...
Μικρές επισημάνσεις για πρώιμους πανηγυριστές
1. Η κληρονομιά του κυρίου “I’m a uniter, not a divider” άρχισε ήδη να του γδέρνει τις πόρτες.
2. Όσοι χάλασαν την Τρίτη την εξαετή γιορτή των ρεπουμπλικανών σε περιοχές όπου δεν έπρεπε ακούγονται τόσο ρεπουμπλικανοί οι ίδιοι που το μόνο που τους διακρίνει από τους αντιπάλους τους είναι το καρτελάκι στο πέτο. Η έδρα που κρίνει την πλειοψηφία στη Γερουσία για 7.500 ψήφους (Florida έδωσες, Virginia θα λάβεις…) κερδίζεται από την πλευρά των Δημοκρατικών από έναν πρώην αξιωματούχο της κυβέρνησης Reagan…
3. Κι ένα πρόβλημα που δεν φαίνεται ίσως με την πρώτη ματιά είναι ότι μετά από πολλές δεκαετίες και παρά την κοπτοραπτική στην οποία κατά καιρούς έχουν επιδοθεί τα δύο βασικά κόμματα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής έχουν εν πολλοίς μετατραπεί σε περιφερειακούς πολιτικούς οργανισμούς που δυσκολεύονται να διεκδικήσουν επιρροή σε εθνικό επίπεδο: ο νότος είναι σχεδόν ολοκληρωτικά ρεπουμπλικανικός και οι μεσοδυτικές πολιτείες μάλλον απρόσιτες στους δημοκρατικούς. Από την άλλη πλευρά οι χθεσινές νίκες των τελευταίων στα βορειοανατολικά εξορίζουν τους αντιπάλους τους από την ανατολική ακτή και με την Καλιφόρνια να ψηφίζει απαρέγκλιτα δημοκρατικούς στις σοβαρές εκλογές και οι δύο ακτές βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο. Για να βρούμε μια τόσο ξεκάθαρη γεωγραφική πόλωση θα χρειαστεί να γυρίσουμε πίσω στην προεμφυλιακή περίοδο όπου η οροθετική γραμμή Mason-Dixon έκοβε στα δύο και τα όρια της εκλογικής επιρροής Δημοκρατικών – Ουίγων/Ρεπουμπλικάνων. Και η ειρωνεία της ιστορίας είναι βέβαια ότι τότε ο άξονας liberal/conservative ήταν ανάποδα…
1. Η κληρονομιά του κυρίου “I’m a uniter, not a divider” άρχισε ήδη να του γδέρνει τις πόρτες.
2. Όσοι χάλασαν την Τρίτη την εξαετή γιορτή των ρεπουμπλικανών σε περιοχές όπου δεν έπρεπε ακούγονται τόσο ρεπουμπλικανοί οι ίδιοι που το μόνο που τους διακρίνει από τους αντιπάλους τους είναι το καρτελάκι στο πέτο. Η έδρα που κρίνει την πλειοψηφία στη Γερουσία για 7.500 ψήφους (Florida έδωσες, Virginia θα λάβεις…) κερδίζεται από την πλευρά των Δημοκρατικών από έναν πρώην αξιωματούχο της κυβέρνησης Reagan…
3. Κι ένα πρόβλημα που δεν φαίνεται ίσως με την πρώτη ματιά είναι ότι μετά από πολλές δεκαετίες και παρά την κοπτοραπτική στην οποία κατά καιρούς έχουν επιδοθεί τα δύο βασικά κόμματα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής έχουν εν πολλοίς μετατραπεί σε περιφερειακούς πολιτικούς οργανισμούς που δυσκολεύονται να διεκδικήσουν επιρροή σε εθνικό επίπεδο: ο νότος είναι σχεδόν ολοκληρωτικά ρεπουμπλικανικός και οι μεσοδυτικές πολιτείες μάλλον απρόσιτες στους δημοκρατικούς. Από την άλλη πλευρά οι χθεσινές νίκες των τελευταίων στα βορειοανατολικά εξορίζουν τους αντιπάλους τους από την ανατολική ακτή και με την Καλιφόρνια να ψηφίζει απαρέγκλιτα δημοκρατικούς στις σοβαρές εκλογές και οι δύο ακτές βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο. Για να βρούμε μια τόσο ξεκάθαρη γεωγραφική πόλωση θα χρειαστεί να γυρίσουμε πίσω στην προεμφυλιακή περίοδο όπου η οροθετική γραμμή Mason-Dixon έκοβε στα δύο και τα όρια της εκλογικής επιρροής Δημοκρατικών – Ουίγων/Ρεπουμπλικάνων. Και η ειρωνεία της ιστορίας είναι βέβαια ότι τότε ο άξονας liberal/conservative ήταν ανάποδα…
