Sraosha & Rakasha

Η πρώτη Μαρτίου πάντα έρχεται απροσδόκητα. Τσουπ.

Έτσι ήρθε και πριν δυο χρόνια, όταν, νέα παιδιά τότε, αμούστακα κι απάρθενα (εγώ ούτε κουστούμι δεν είχα), ανοίξαμε το μπλογκ το Φεβρουάριο και ξύναμε το κεφάλι μας (ο καθένας το δικό του, δηλαδή) τι να γράψουμε. Πριν καλά καλά το πάρουμε χαμπάρι ή πρέφα, ήρθε ο Μάρτιος.

Το έχω ξαναπεί, αλλά θα το επαναλάβω για επετειακούς λόγους: μετά από δύο χρόνια, το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί σε αυτή την υπόθεση που λέγεται μπλογκάρισμα είναι οι άνθρωποι που γνώρισα και συνάντησα. Ωστόσο δεν παραγνωρίζω και τα άλλα: τα κείμενα που διάβασα, πώς ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι εσύ κι ο απόδημος γκέι εστιάτορας στην Ταϊτή σκέφτεστε (για) τα ίδια πράματα, το 'μπράβο' μπλογκάδων σοφότερών σου.