Sraosha & Rakasha

Ι.
Η κυρία Δρούζα είχε το προνόμιο να φιλοξενεί σε δύο εκπομπές της τον κύριο Μερκούρη και την κυρία Βαχλιώτη για να μιλήσουνε για τη Μελίνα. Αφού τους διέκοψε αρκετές φορές για να εκφέρει τις απόψεις και γνώμες της και αφού παρουσίασε πολύ και ενδιαφέρον υλικό, κυρίως από το αρχείο του κυρίου Λάλα, θεώρησε σκόπιμο σχεδόν να εκβιάσει την κυρία Βαχλιώτη, προσωπική φίλη της Μελίνας, να εξηγήσει στο τηλεοπτικό κοινό ότι "η Μελίνα δεν ήταν εύκολη", επεξηγώντας ότι εννοούσε πως δεν έκανε σεξ με πολλούς.

Άφρισα. Οι λόγοι, χωρίς συγκεκριμένη σειρά, χρονολογική, αξιολογική ή άλλη:

Πρώτον, γιατί πρέπει να μας υπενθυμίζεται συνεχώς ότι τα τσομπανοβικτωριανά ιδανικά μας θεωρούν αξία, δόξα και τιμή να είσαι ολιγογαμική;
Δεύτερον, σύμφωνα και με τα τσομπανοβικτωριανά ιδανικά μας, μια τέτοια κουβέντα άπτεται της προσβολής νεκρού.
Τρίτον, τι μας νιάζει, κυρία Δρούζα, αν πήγαινε με πολλούς ή λίγους η Μελίνα;
Τέταρτον, γιατί πρέπει να υποστούνε μια τέτοια ερήμην δίκη στον αέρα περί της καθ' έξιν πορνείας ή μη της κυρίας Μερκούρη οικείοι της άνθρωποι;

ΙΙ.
Υπάρχει μια "παράδοση", η οποία υπηρετήθηκε από τους σχωρεμένους Βασίλη Ραφαηλίδη και Ρένο Αποστολίδη, σύμφωνα με την οποία η μόρφωση και η μελέτη νομιμοποιούν την ασχημοσύνη και τις φωνασκίες. Μια τέτοια συμπεριφορά ταυτίζεται με κάποιου είδους ιερή αγανάκτηση, σαν αυτή του Καϊάφα όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τους γρίφους του Κυρίου και κρατούμενού του.

Έτσι, οι Ραφαηλίδης και Αποστολίδης μάς άφησαν δυσβάσταχτη κληρονομιά, κατά την οποία όσοι φέρουν τη σπάθη της Επιστήμης, της Δικαιοσύνης και της Αλήθειας, όσοι κάθονται στον θρόνο της Αμωμίας, ή κι όσοι έχουν απλώς πιάσει τον πάπα από τους τρολέδες, δικαιούνται να ρίχνουνε και κανα γαμοσταυρίδι στους συνομιλητές τους, σίγουρα πάντως να τον διακόπτουν, να τον χλευάζουν, να τον συκοφαντούν, να τον λοιδωρούν, καθώς και να στολίζουνε παρόντες και απόντες με χαρακτηρισμούς και μομφές και πέντε (5) φάσκελα. Βεβαίως, όλα αυτά δεν τα έπρατταν (ταυτόχρονα τουλάχιστον) απαραιτήτως οι μακαρίτες, όμως, αδελφοί, τι Παράδοση είναι η Παράδοση άμα δεν εμπλουτίζεται, δεν ανανεώνεται, δεν επεκτείνεται; Αι;

Επιπλέον, αυτή η παράδοση θεραπεύεται και καλλιεργείται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν αυτοχρισθεί τιμητές και καμώνονται αναπόδεικτα τους πανεπιστήμονες. Πολλές φορές αναρωτιέμαι το εξής: ποια κατάρτιση, ποια ουσιαστική εξοικείωση με το εκάστοτε υπό συζήτηση αντικείμενο και, κυριότατα, ποιο ερευνητικό έργο υποστηρίζει τους ισχυρισμούς όσων αλυχτούν; Από πού πηγάζει όλη αυτή η επιστημοσύνη και η επιδεικτική δοκησισοφία τους; Τι έργο έχουν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι και πανεπιστημιακοί που παριστάνουνε τους τιμητές και μάντεις; Πόσοι από τους 'πανεπιστημιακούς' ασχολούνται ενεργά με την έρευνα; Πόσοι έχουνε διδάξει σε πανεπιστήμια; Ποια πανεπιστήμια; Για πόσο; (αυτές οι ερωτήσεις είναι ρητορικές).