.comment-link {margin-left:.6em;}

15.5.07

 

Curved Spacetime

Πολλές φορές μια περιγραφή δεν αρκεί για να δώσει το στίγμα και μια βόλτα δεν φτάνει για να τοποθετήσεις τα πράγματα στο χώρο. Δεν είχα αντιληφθεί τη σημασία της ρήσης size matters ως τώρα, ίσως γιατί δεν είχα δει τον Godzilla – σίγουρα γιατί δεν είχα δει ένα χάρτη του Παρισιού την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης. Η πύκνωση του προβιομηχανικού χώρου είναι τόσο έντονη που ξεπετάγεται από τη σελίδα από μόνη της: εδώ η Συντακτική Συνέλευση, εδώ η Συμβατική, η Επιτροπή Γενικής Ασφάλειας, η Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας, λίγο πιο πάνω το κλαμπ των Feuillans, διαγώνια από τον κήπο του Κεραμεικού το ανάκτορο του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, στο πρώτο στενό αριστερά η οδός Saint-Honoré και η κατοικία του Ροβεσπιέρου, στο πρώτο στενό δεξιά οι Ιακωβίνοι, όλο ευθεία στο τέρμα του δρόμου η πλατεία της Επανάστασης και η γκιλοτίνα, όλα τα πλήθη του 1789 (και κυρίως του 1793) ασφυκτιούν σε λίγα τετραγωνικά μέτρα. Η Βαστίλλη και η Place de Grève, σε διακριτική απόσταση, αν και εντός του χάρτη, και το Πεδίον του Άρεως, κάπου εκτός εικόνας, είναι ίσως τα μόνα εμβληματικά σημεία που απουσιάζουν από το στενό ορθογώνιο. Ο ήχος της καμπάνας που καλεί τους αβράκωτους σε εξέγερση έχει συγκεκριμένη εμβέλεια, το ίδιο και η θέα προς το ικρίωμα, τα φαντάσματα του πρώιμου νεότερου παρελθόντος, σε αντίθεση με τις σκιές του 20ού αιώνα, τριγυρνούν σε έναν μικρό τόπο…
Comments:
Ούτε ένα υβρίδιο D. Harvey και Soboul δεν θα μπορούσε να βγάλει άκρη δλδ...
αλλά πέρα από καλαμπούρια με είχε κάποτε απασχολήσει κι εμένα.
κι έχεις δίκιο.
Η έννοια της 'κλίμακας' σε άλλες κοινωνίες και κυρίως σε άλλες εποχές είναι ένα πολύ ζόρικο πράγμα να το συλλάβεις.
 
Καλή παρατήρηση.Όλα πατικωμένα το ένα πάνω στο άλλο. Και στην Αθήνα, και στην Κπολη, και σε εκείνην την Φλωρεντία.Ξέρεις που ήταν το πιό πυκνοκατοικημένο μέρος της μεσαιωνικής Μακεδονίας; στο ρέμα πάνω από τα Νέα Σύλλατα,αριστερά στον δρόμο που ανεβαίνει στα ελαιοχώρια, πάνω στην στροφή γιά τα Πετράλωνα.Λεγόταν Γέννα και είχε ένα κάρο νερόμυλους και εργαστήρια.Ακολουθείτε τον Πολύβιο, λέω ο μαλάκας ακατασχέτως, που έβαλε την ποσότητα στον λογαριασμό, αλλά σας θέλγουν τα ποιοτικά (ακόμη...)
Απροπό, ο περί Σπινόζη και βολταίρη ασπαίρων διάλογος και τα σχόλια αποδεικνύουν ότι η γήρανση στην μπλογκερία είναι περίπου 1 προς 10 (δέκα χρόνια φυσικής ζωής=ένας χρόνος μπλογκοζωής...)
 
μήπως και οι σκιές του 20ου και 21ου δεν είναι η μία πάνω στην άλλη στους κλειστοφοβικούς χώρους των μεγαλουπόλεων; μάλιστα, η τότε ανεπαρκής θέρμανση και η έλλειψη κλιματιστικών τους ανάγκαζε πότε να ζεσταθούν με τα χνώτα τους και πότε να φυσά ο ένας τον άλλον για να δροσιστούν. επικοινωνούσαν, δηλαδή, τα φαντάσματα σε αντίθεση με τις σημερινές σκιές ;)

πετεφρή, πόσο δίκιο έχεις για τον μπλογκοχρόνο..
 
η πολεοδομία του Παρισίου και των προαστίων, από τα προΝαπολεωντικά χρόνια, παίζει κυρίαρχο ρόλο στην ιστορία, εξ'ου και ο ανασχεδιασμός που θεωρήθηκε τότε αναγκαίος. τίποτα δεν είναι τυχαίο!
 
ε δεν ειναι περιεργο, ολα ηταν σε αποσταση περπατηματος... στην αρχαια αθηνα πρεπει να ηταν ακομα πιο απιστευτη η συγκεντρωση σοφιας και πολιτικης εξουσιας σε 1 χμ2.
 
@suigenerisav: Soboul: 1.100 σελίδες διδακτορικό για τους αβράκωτους. Σήμερα θα φαινόταν εντελώς αλαζονικό ως project...
@πετεφρής: Ποσότητα εναντίον ποιότητας; Κι έπειτα εξήγηση vs κατανόησης, να υποθέσω; :P
@mondo: Ο αστικός χώρος της βιομηχανικής περιόδου άνακαλύπτει ολοένα και νεότερα επίπεδα στην έννοια "συνωστισμός" - είναι εξίσου δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς ότι η Πόλη του Μεξικού ισούται πληθυσμιακά με δύο Ελλάδες...
@gasireu: 1871, Haussman and all that...
@ s g: Οπωσδήποτε (με όλες τις διαφορές που διακρίνουν μια πόλη-κράτος από μια πρώιμη νεωτερική Άλλωστε, είναι η επιστροφή στη δημοκρατία (αν και σε ρωμαϊκό μοντέλο) που επαναφέρει την κεντρική εξουσία στον αστικό ιστό, τον οποίο οι βασιλικές αυλές ενίοτε είχαν την τάση να αποαφεύγουν (Versailles, Whitehall).
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?