16.7.07
Χ marks the spot
Το ότι «η αλήθεια είναι εκεί έξω» πάντα μου φαινόταν αυτονόητο – και επιβεβαιώθηκε όταν με τη σύλληψη του Σάββα Ξηρού έσκασε μύτη η Αλίθια Ρομέρο. Οπότε, οι δύο πρώτες σεζόν των X-Files που είδα την περίοδο της μεγάλης τους ακμής δεν μου αποκάλυψαν κάτι εντυπωσιακό, πέρα από μια καλή τηλεοπτική σειρά που διακρινόταν από μακρινή συγγένεια με τη μυθιστορηματική παράδοση του southern gothic και ευλογούσε την αμερικανική εκδοχή της συνωμοσιολογίας, κατά την οποία ο σατανάς έχει μπει μέσα στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και ευθύνεται για όλα τα κακά. Εκείνο που ωστόσο μου φάνηκε αξιοσημείωτο τότε, όπως και τώρα που ξαναχαζεύω τις επόμενες σεζόν για τα ατέλειωτα κοντινά στα μάτια της Gillian, είναι η ψυχολογική στροφή που φαινόταν να εκφράζει: με τη λήξη του ψυχρού πολέμου εκλείπουν κακές αυτοκρατορίες, κομμουνιστές πυγμάχοι με γκαμήλες ψυχρές γκόμενες και τύποι με βαριά ρώσικη προφoρά και οι μοναδικοί δυνατοί εχθροί της αμερικανικής κοινωνίας είναι ο εαυτός της – και οι εξωγήινοι στην πιο pulp εκδοχή τους: Little Green Men, κατά τον τίτλο του πρώτου επεισοδίου της Season Twο. «Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς εχθρούς», ήταν το νόημα, «οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»…
Comments:
<< Home
Τα σιχαίνομαι τα X-Files. Μπλιαχ!
Αν βγάλεις τη συνωμοσιολογία από μέσα, το μόνο που τους μένει είναι ο τόπος του φρικο-σπουκο-genre που η σειρά αυτή υπηρετεί: οι ορθολογιστές μπορεί στην αρχή να φαίνεται να έχουνε δίκιο αλλά στο τέλος τα γεγονότα τους προλαβαίνουν και τους ξεφτιλίζουν, εκτός πια κι αν είναι ΤΟΣΟ αυτιστικοί-ξεροκέφαλοι που αδυνατούνε να δούν τον Οξαποδώ αυτοπροσώπως που τους βάζει δάχτυλο γιατί αυτοί νομίζουνε πως έκατσαν σε μπικ. Πώς το λέει το σλογκανάκι: "I want to believe". Έτσι. Μπιλίβ κι ό,τι λάχει.
Πάντως, αν είσαι θιασώτης της Anderson, έχεις πολλά κοινά με τον Steve Coogan στον ρόλο του Steve Coogan. Ανεβασμένα πράματα! ;-)
Αν βγάλεις τη συνωμοσιολογία από μέσα, το μόνο που τους μένει είναι ο τόπος του φρικο-σπουκο-genre που η σειρά αυτή υπηρετεί: οι ορθολογιστές μπορεί στην αρχή να φαίνεται να έχουνε δίκιο αλλά στο τέλος τα γεγονότα τους προλαβαίνουν και τους ξεφτιλίζουν, εκτός πια κι αν είναι ΤΟΣΟ αυτιστικοί-ξεροκέφαλοι που αδυνατούνε να δούν τον Οξαποδώ αυτοπροσώπως που τους βάζει δάχτυλο γιατί αυτοί νομίζουνε πως έκατσαν σε μπικ. Πώς το λέει το σλογκανάκι: "I want to believe". Έτσι. Μπιλίβ κι ό,τι λάχει.
Πάντως, αν είσαι θιασώτης της Anderson, έχεις πολλά κοινά με τον Steve Coogan στον ρόλο του Steve Coogan. Ανεβασμένα πράματα! ;-)
Όπως ξέρεις η συνωμοσιολογία στην καθημερινή ζωή μου δίνει στα νεύρα. Ορισμένα πράγματα όμως απλώς τα παρακολουθείς εν είδει mind game, ειδικά όταν είναι καλογυρισμένα και επιτγχάνουν στον τομέα suspension of disbelief. Όσο για τη Gillian, είναι ιδέα και δεν πωλείται ούτε μεταβιβάζεται, περίπου όπως ο Ολυμπιακός του Νταϊφά...
Εξυπακούεται ότι εδώ δε μιλάμε για την καθημερινή ζωή και τον πραγματικό κόσμο: αλίμονό μας αν αρχίσουμε τα πλεχανοφικά και κρίνουμε τα διάφορα έργα με όρους πραγματικής ηθικής: τότε λ.χ. θα έπρεπε να απαγορεύσουμε την αρχαία τραγωδία, τον Σαίκσπηρ και τον Ντοστογιέφσκυ.
Όμως, το X Files δεν είναι πια σειρά, είναι κίνημα που έχει εμπνεύσει χιλιάδες δύστυχους "να πιστεύουν". Ενώ, λ.χ., το Sex and the City είναι καλογυρισμένο και επιτγχάνει στον τομέα suspension of disbelief (μεγάλη κουβέντα εδώ), δεν έχει προκαλέσει αντίστοιχα κινήματα.
Άσε που δε θεωρώ το X Files καλογυρισμένο.
Περί Anderson, καλά, κολοκυθόπιτα: εσύ είσαι και γαύρος, οπότε τι να λέμε τώρα.
Δημοσίευση σχολίου
Όμως, το X Files δεν είναι πια σειρά, είναι κίνημα που έχει εμπνεύσει χιλιάδες δύστυχους "να πιστεύουν". Ενώ, λ.χ., το Sex and the City είναι καλογυρισμένο και επιτγχάνει στον τομέα suspension of disbelief (μεγάλη κουβέντα εδώ), δεν έχει προκαλέσει αντίστοιχα κινήματα.
Άσε που δε θεωρώ το X Files καλογυρισμένο.
Περί Anderson, καλά, κολοκυθόπιτα: εσύ είσαι και γαύρος, οπότε τι να λέμε τώρα.
<< Home
