Sraosha & Rakasha

:-))))
 

Ύπουλο, Σραόσhα... Εγώ ανήκω στη σχολή της μακάβριας αριθμητικής του Νόαμ: ποιος έφαγε αθροιστικά τους περισσότερους άμαχους μειονοτικούς στις απελευθερώσεις;
 

Παραφράζοντας τον Βίσμαρκ, τα κράτη-έθνη είναι όπως τα λουκανίκα και τους νόμους. Δεν κάνει να γνωρίζεις πως δημιουργήθηκαν. Η άγνοια είναι ευτυχία.
 

έγινε σφαγἠ Τούρκων αμάχων στα Γιάννενα (ένα τυχαίο παράδειγμα από τη λίστα σου); Πότε ρε γίγαντα; Τον καιρό του Σκυλόσοφου;
 

Αγαπητέ ήτα-ψιλή,

ποιος μίλησε για Τούρκους; Στο Κιλκίς δεν ήταν Τούρκοι.

Ύψιλον-δασεία ή χοντρογίγας
 

Σεβαστέ δασύτριχε γίγαντα,

Ποιός μίλησε για το Κιλκίς;
 

Κανείς. Ακριβώς αυτό.

Νομίζω ότι διακρίνω τις παρελκυστικές συζητητικές τακτικές γνωστού Παχύγνωμου Γίγαντα, φίλτατε ήτα-ψιλή, και δεν αδειάζω, ούτε θα ξαναδειάσω.

Για να μη μακρηγορούμε λοιπόν, καμμία κατάκτηση πόλεως δε γίνεται χωρίς να πέσουνε πολλά κεφάλια, αμέσως ή αργότερα, έστω και εάν γίνεται εκ μέρους των αγγελικών στρατιών της Ελλάδος. Φυσικά, όσοι έχουμε τελειώσει το σχολείο τα γνωρίζουμε αυτά, οπότε τι να σας τα υπενθυμίζω.

Όσο για τα Γιάννενα, λ.χ., (τυχαία διαλεγμένα από εσάς όπως το Κιλκίς από εμένα), που ενσωματώθηκαν το '13, λέγεται ότι έχασαν με μεγάλη ευκολία τους Εβραίους τους και τους Τσιγγάνους τους σε κατοπινούς καιρούς χαλεπούς.
 

Δε νομίζω ότι διακρίνετε σωστά, αγαπητέ. Διαβάζω εδώ και μήνες το μπλογκ και σας εκτιμώ ιδιαίτερα (μονοτονικά και πολυτονικά). Παρά το υφάκι μου, δεν είμαι κανένα "γνωστό" παχύγνωμο τρολ από αυτά που συναντάτε.
Συμφωνώ απόλυτα ότι οι κατακτήσεις πόλεων, οι προελάσεις ουρανίων ταξιαρχιών και όλα τα καλά του ανθρώπινου είδους προκαλούν σχεδόν πάντα "παράπλευρες απώλειες". Στην περίπτωση των Ιωαννίνων όμως πέφτουμε στην εξαίρεση.

"Τυχαία" διάλεξα αυτή την πόλη γιατί "έτυχε" να γεννηθώ εκεί, "έτυχε" να ζήσω εκεί για πάρα πολλά χρόνια, "έτυχε" να μελετήσω αρκετά την ιστορία της (και ειδικότερα την ιστορία των Τουρκογιαννιωτών και των Εβραιογιαννιωτών) και η π@τ@να η Παμβώτιδα ακόμα και σήμερα μου λείπει πολύ.
Για τους Εβραίους π. χ. το "ερμηνευτικό μοντέλο Θεσσαλονίκης" δε γίνεται να εφαρμοστεί στο Γιάννενα. Δε απαιτώ να έχετε συζητήσει με επιζώντες του ολοκαυτώματος ή με γέρους γιαννιώτες (που, σημειωτέον, την 25η Μαρτίου του 44 χάσαν αρκετούς παιδικούς τους φίλους), ούτε να μελετήσετε τις ιδεολογικές ζυμώσεις στην εβραϊκή κοινότητα της πόλης οι οποίες δυστυχώς διευκόλυναν το έργο των Ναζί. Ρίξτε (ή ξαναρίξτε) μια ματιά στον "Σαμπεθάι" του Χαζτή και στα ποιήματα του Γιοσέφ Ελιγιά. Η κοινωνία "της μικρής μας πόλης" τον 19ο αι. και στις αρχές του εικοστού ήταν πολύ διαφορετική από αυτό που έχουμε στο νου. Περάσαμε κι από διαφωτισμό, να 'ούμε!




Υγ. Τους τσιγγάνους δεν τους έχω πιάσει ακόμα. Δυστυχώς τα ερευνητικά μου ενδιαφέροντα μετατοπίστηκαν προς άλλους τόπους και άλλες εποχές λίγο πριν ασχοληθώ με αυτούς. Την επόμενη φορά όμως που θα πάω στην πατρίδα θα περάσω μια βόλτα από τους μεταλλουργούς και τους γανωτήδες της Ανεξαρτησίας. Πάντως δε νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με μια μειονότητα που ξεκληρίστηκε για εθνικούς λόγους. Είναι πιθανό να πέσαν θύματα κοινωνικού ρατσισμού, αλλά και πάλι καλόν είναι να αποφεύγουμε τις μπακαλίστικες μαντεψές, όσο λογικές κι αν φαίνονται.
 

Σχετικά με τους τσιγγάνους των Ιωαννίνων, αναγνωρίζω ότι επρόκειτο για 'μαντεψά' (όχι τόσο μπακαλίστική, πάντως) και ζητώ συγγνώμη.

Οι ιδεολογικές ζυμώσεις των εβραϊκών κοινοτήτων στα εθνικά κράτη (και αλλού) ήταν συνήθως αυτές που προκύπτουν σε κοινότητες πολιτών δευτέρας κατηγορίας: "την κάνουμε ή κάνουμε το κορόιδο και (εμ)μένουμε;" Δεν ξέρω εάν οι ίδιες οι ζυμώσεις διευκόλυναν τους Ναζί ή το μίσος απέναντι στον Οβριό, πλούσιο ή μη, που τις δημιουργεί.

Όσον αφορά τις βιβλιογραφικές αναφορές, θα ήθελα να με κατευθύνατε σε κάτι λιγότερο σχολικό από τον Χατζή και τον "είσαι δεν είσαι γιος θεού είσαι ο γιος του πόνου".

Αποκτήστε τέλος κι ένα ψευδώνυμο για να μη σας μπερδεύουμε με άλλους.

(Στο Κιλκίς ο ελληνικός στρατός σφαγίασε 3000, νομίζω, ουνίτες σλαβομακεδόνες -- η ειρωνεία είναι ότι μάλλον θα είχανε γλιτώσει αν ήταν εξαρχικοί.)
 

Πάει πολύ καιρός που άφησα αυτόν τον χώρο για να μπορώ να σας κατευθύνω σε κάτι "λιγότερο σχολικό". Εξάλλου τότε μου έλειπε η ερευνητική εμπειρία.
Δε θυμάμαι κάποια εξειδικευμένη μονογραφία εκτός από το βιβλίο του Rae Dalvin και διάφορα σκόρπια άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά (στο μεσοδιάστημα βγήκε κι ένα άλλο βιβλίο για την εβρ. κοιν. Ιωα. - Νααχμία λέγεται η συγγραφέας- αλλά δεν το έχω διαβάσει). Πέρυσι το καλοκαίρι γνώρισα μια υπ. διδ. από το Παρίσι που ασχολείται με το θέμα. Ex occidente lux ίσως.

Tότε, μέσα στην αθωότητά μου, ρίχτηκα στις συνεντεύξεις και έμαθα λ. χ. ότι οι Εβραίοι συμπολίτες μας που δε μέναν στην εβραϊκή συνοικία (άλλοι γιατί τα είχαν σπάσει με τους αρχηγούς της κοινότητας κι άλλοι για επαγγελματικούς λόγους) δεν εκτοπίστηκαν. Προφανώς γιατί το μίσος προς τον Οβριό δεν ήταν αρκετό κίνητρο για τους γείτονές τους.

(Ταπεινά ζητώ συγγνώμη για τη βιαστική διακοπή, αλλά το φαΐ καίγεται!!!!)
 

(και τώρα που σώθηκε το στομάχι μου συνεχίζω)

Αν οι Έλληνες Γιαννιώτες είχαν οδηγήσει τους Γερμανούς σε αυτούς που μέναν έξω από την περιοχή που "εκκαθαρίστηκε", τότε ναι, θα είχε κάθε δικαίωμα ο αγαπητός Δασύτριχος Γίγαντας να βάλει τα Γιάννενα στην ίδια λίστα με το Κιλκίς, τη Σμύρνη και την Ντροπολιτσά. Αλλά μάλλον μας αδικείτε...

Όσο για τις ζυμώσεις, εκτός από το φέυγουμε ή μένουμε-υπομένουμε υπήρξαν κι άλλες προτάσεις (π. χ. μένουμε-παλεύουμε/ανακατευόμαστε-και-οι-κακοί-να-σκάσουν)

Από Ελιγιά προτιμώ το προσωπικά και σιωνιστικά (με την καλή έννοια ;) ) ποιήματα. Τα στρατευμένα του είναι λίγο βαριά.

Υγιαίνετε,

Παγούριος