.comment-link {margin-left:.6em;}

19.11.07

 

Opus Dei

Ι.

Η Μαυρομιχάλη είναι ένας από τους αγαπημένους μου δρόμους στην Αθήνα, και στον κόσμο. Θα τα πούμε άλλη φορά για τους αγαπημένους μου δρόμους όμως. Απλώς θέλω να σας πω ότι δεν πρόκειται για μένανε απλώς για έναν δρόμο που έχω ανεβοκατεβεί πάρα πολλές φορές. Και τον έχω ανεβοκατεβεί πάρα πάρα πολλές φορές. Αν κι εσείς τον έχετε λοιπόν ανεβοκατεβεί πάρα πολλές φορές, ιδίως τη δεκαετία του 80, θα έχετε προσέξει ότι πέρα από τα νεοκλασσικά, τα ωραία διαμερίσματα, τον Φούρνο και το Άλφαβιλ, το καφενείο Πανελλήνιον κι άλλα πολλά, η Μαυρομιχάλη έχει ένα μυστήριο κτήριο, στο τετράγωνο των εκδόσεων Οδός Πανός (αλλά αυτές έχουν είσοδο από Διδότου).

Αν και το κτήριο είναι πολύ μυστήριο, αν και μοιάζει με δημόσια υπηρεσία στην οποία μπαινοβγαίνουν πολλοί, αν και έχει ένα περιστύλιο πάνω στους στύλους του οποίου τότε, τη δεκαετία του 80, υπήρχαν κορνιζωμένες αφίσες 'Την ειρήνη ο Χριστός τη δίνει', αν και πρόκειται για ένα πολύ μυστήριο κτήριο, που λέτε, ποτέ κανείς λαύρος δημοσιογράφος δεν κατήγγειλε ότι εκεί έχουν έδρα σκοτεινές δυνάμεις που απεργάζονται τη διάβρωση του ορθοδόξου φρονήματος του ελληνικού λαού. Γιατί. Επειδή εκεί είναι η έδρα του σωματείου ορθοδόξου εσωτερικής ιεραποστολής ο 'Μέγας Βασίλειος'. Δηλαδή μιάς από τις μείζονες συνιστώσες αυτού που αποκαλούμε 'Ορθοδοξία' τον 20ο αιώνα στην Ελλάδα.

Πριν ξεκαθαρίσω τι είναι αυτή η οργάνωση σε όσους ξύνετε (δικαιολογημένα) το τριχωτό της κεφαλής σας με απορία, να σας πω λίγο για το κτήριο. Το σοβάτισμα και οι ψευδοαψίδες 'ορθοδοξίας', που εισήγαγε στις ελληνικές αρχιτεκτονικές πρακτικές η Ασπροβάλτα, τα ευαγή ιδρύματα μητροπόλεων και οι ξενώνες του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης, είναι πρόσφατες επεμβάσεις. Τη δεκαετία του 80 το κτήριο ήταν ολόκληρο όπως η αγέλαστη (μπρουταλιστική;) μοντερνιά που ακόμα φαίνεται ακάλυπτη στα δεξιά.

Η πόρτα του κτηρίου πάντα κλείνει αμέσως μόλις ανοίξει, με έναν από τους πιο σφιχτούς επαναφορείς θυρών που μου έχουν κλείσει πόρτα στα μούτρα ποτέ. Οι άνθρωποι περνούνε σβέλτα και σιωπηλά αυτή την πόρτα ιδίως όταν έχουν κότσους και ταγιέρ, είτε μουστάκια και ρετρό κουστούμια, είτε ράσα. Τη νύχτα αράζουν στο περιστύλιο οι ευγενικές και κουρασμένες τροτέζες της Μαυρομιχάλη ("Καλησπέρα σας, κύριε."). Όσοι χρησιμοποιούν το κτήριο την ημέρα δεν ξέρω πώς το βλέπουν αυτό.

Ενδεχομένως με απαξιωτική παραίτηση. Σ' αυτό θα επανέρθουμε.

Μέσα το κτήριο μυρίζει λίγο σαν μεγάλο δικηγορικό γραφείο και λίγο σαν παλιό σαλόνι επί της Πατησίων (ή σα σαλόνι ρετιρέ στον έβδομο της Βασιλίσσης Όλγας, Σαλονικάριοι). Το σωματείο ορθοδόξου εσωτερικής ιεραποστολής ο 'Μέγας Βασίλειος' ήτανε τη δεκαετία του 80 (δεν ξέρω τώρα πια) ένα πρόσχημα μέσα από το οποίο η Αδελφότης Θεολόγων ο 'Σωτήρ' (αυτούς μάλλον τους έχετε ακουστά) μανατζάριζε τις οργανώσεις νέων και νεανίδων του, τη ΓΕΧΑ, και άλλα πολλά. Στο τεράστιο κτήριο υπήρχανε και κάποια γραφεία στο ισόγειο που κάτι είχανε να κάνουν με τα γνωστά εκπαιδευτήρια Ελληνική Παιδεία. Διέθετε τρεις ή τέσσερις ορόφους γεμάτους κενές αίθουσες και κενά γραφεία καθώς και μια μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων στην οποία, όταν τράβαγες κάτι κόκκινα πετάσματα, αποκαλυπτόταν ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο που έκρυβε μιαν Αγία Τράπεζα: έτσι γινόταν παρεκκλήσιον. Αυτά τα κενά δωμάτια χρησίμευαν για εντευκτήρια των χριστιανικών ομάδων νέων του Σωτήρος / Μεγάλου Βασιλείου (τους ανεκδιήγητα αποκαλούμενους Χαρούμενους Αγωνιστάς), της ΓΕΧΑ, ενίοτε εθνικών οργανώσεων όπως η ΣΦΕΒΑ ή η ελληνοκυπριακή Δράσις-ΚΕΣ, αλλά και για εξομολογήσεις. Αυτές οι τελευταίες γίνονταν σε ηχομονωμένα γραφεία δίπλα σε αίθουσες αναμονής με τις καρέκλες τοποθετημένες τοίχο-τοίχο όπου περίμεναν καθισμένοι εκπρόσωποι του ενός φύλου μόνο, με στήσιμο που έβλεπες σε αίθουσες αναμονής παλαιομπουρδέλων (προ 1991, δηλαδή) -- Θε μου σχώρα με.

Αν η οργανωτική δομή αυτού του πνευματικού καρτέλ σάς φαίνεται ασαφής και συγκεχυμένη είναι γιατί όντως είναι. Κάποτε ρώτησα φίλο μυστακοφόρο, "αφιερωμένο" στον Σωτήρα: "ρε συ Εξακουστωδιανέ, ο 'Μέγας Βασίλειος' ανήκει στην αδερφότητα;" "Ε όχι δα!" απάντησε ο πρώην αθλητής. Λεπτομέρειες δεν έμαθα ποτέ, σιγά μην τις έλεγαν σ' εμένα τον Πέρση. Ποια είναι νομικά η σχέση 'Μεγάλου Βασιλείου', 'Σωτήρος', ΓΕΧΑ και των διάφορων οργανώσεων-δορυφόρων, δεν έχω την παραμικρή ιδέα.

Φυσικά τα μονολιθικά κτήρια (έχουνε κι άλλα, λ.χ. στους Αμπελοκήπους -- Βαθέος και Μεγάλου Σπηλαίου γωνία, νομίζω), οι μπερδεμένοι και αδιαφανείς (διαπλεκόμενους τους λένε τώρα) σύνδεσμοι ανάμεσα σε σωματεία, κοινωφελή ιδρύματα, οργανισμούς, σκιώδη διοικητικά συμβούλια κτλ. είναι γνωστό φαινόμενο παγκοσμίως και -- τελικά -- μπανάλ. Το πνευματικό καρτέλ Σωτήρ-Μέγας Βασίλειος-ΓΕΧΑ-τρέχα γύρευε έχει όμως ενδιαφέρον για τέσσερις λόγους:

α. Προετοίμασε το έδαφος (ίσως εν αγνοία του) για την ενοριοκρατία-γεροντοκρατία-δεσποτοκρατία που τείνει να εγκαθιδρυθεί στην ελλαδική Ορθοδοξία, πείθοντας γενιές και γενιές ότι Ορθοδοξία σημαίνει Παράδοσις-Ελλάδα-αγαμία.

β. Αυτό το ιδιότυπο ιδεολογικό μόρφωμα (Παράδοσις-Ελλάδα-αγαμία) έχει διαρρεύσει ευρέως, κάπως όπως τη σκαπουλάρουν τα βαρέα μέταλλα από τις χωματερές και μολύνουν υδροφόρους ορίζοντες, και έχει περάσει στη διατροφική αλυσίδα πολλών, ακόμα κι όταν δεν έχουν απολύτως καμμία σχέση με χριστούς κι εκκλησίες.

γ. Το καρτέλ ήταν απίστευτα δημοφιλές στον τομέα 'εκπαίδευση των νέων' με άκρες σε δημόσια σχολεία, στρατόπεδα, νοσοκομεία και ούτω καθεξής.

δ. Ευθύνεται εν πολλοίς για α) τον κανονικότατο ενοχικό ευνουχισμό και β) την ενστάλαξη δεξιών αντανακλαστικών σε χιλιάδες Έλληνες. Ούτε που θέλω να σκεφτώ τα καημένα τα κορίτσια που στέλναν οι γονείς τους στις Χαρούμενες Αγωνίστριες, ακούγονταν τρελά πράγματα...

ΙΙ.

Η παιδαγωγική μέθοδός τους αντίστοιχη με αυτή των καθολικών νεολαιών: στη σφαίρα του ιδιωτικού εμφυτεύαν ενοχή χωρίς ποτέ να μιλάν ανοιχτά για το σεξ (ή εναντίον του) και στη σφαίρα του πολιτικού καλλιεργούσαν την καχυποψία απέναντι σε οτιδήποτε αμφισβητεί τα καθεστηκότα. Η στάση τους όταν νουθετούσαν τα παιδιά κατά των πάρτυ, του σινεμά, της τηλεόρασης, του 98% των βιβλίων, του ποτού, του 70% της μουσικής, του καπνίσματος, του θεάτρου, των εκδρομών, των χαζοφλέρτ, των εξόδων ακόμα και σε ταβέρνες, των καφετεριών, των παρεών με πιο τσαμπουκαλεμένα και ξεβγαλμένα παιδιά, ακόμα και στα πλαίσια του να παίξεις μπάλα, και πάει λέγοντας ήτανε συνήθως η απαξίωση. Διακριτική απαξίωση.

Η στάση τους απέναντι στην πολιτική, στις απεργίες, στον κοινοβουλευτισμό, στα (εργατικά) κινήματα, σε κάθε λογής αγώνες, στα κόμματα, ήτανε απαξιωτική παραίτηση: δε βαριέσαι, τα κόμματα χωρίζουν, η πατρίδα ενώνει. Ναι, αυτό το πρωτοάκουσα πριν είκοσι και βάλε χρόνια. Απέναντι όμως στη διακριτική απαξίωση και στην απαξιωτική παραίτηση δεν μπορείς να αρθρώσεις αντίλογο. Έτσι, τα στοχευμένα υπονοούμενά τους πάνε κατευθείαν στον πάτο, στο υποσυνείδητο, που λένε.

Αν τους πίεζες λίγο, όπως έκανα εγώ συστηματικά ως φιλοπερίεργος και μικρομέγαλος μαθητής, το έπαιρναν εσχατολογικά το θέμα: όλα αυτά, τελικά, είναι του κόσμου τούτου. Εξοικειωνόσουν εκεί μέσα τελικά, δηλαδή, με έναν ιδιότυπο καλβινίζοντα μηδενισμό, χωρίς όμως χιλιαστικά οράματα, μπαρκόουντ κι αντιχρίστους, με την ευσέβεια και την καθωσπρέπεια των νοικοκυραίων: αταξική, απολίτικη, ανερωτική.

ΙΙΙ.

Μπήκα στις μαθητικές ομάδες τους στα δώδεκα και -- αντίθετα με τα περισσότερα παιδιά -- με δική μου πρωτοβουλία και με δυσφορία εκ μέρους των δικών μου. Ήθελα να μάθω περισσότερα για τη Θεολογία και τα κατηχητικά μού φαινόντουσαν παιδαριώδη. Όσους γνώρισα εκεί μέσα, αφιερωμένους της Αδελφότητας και φοιτητές ομαδάρχες, στις κατασκηνώσεις και στις κυριακάτικες συνάξεις, τους άλλαζα τα φώτα. Αυτοί μάς έλεγαν ιστορίες για τα κακά της ζηλοφθονίας κι εγώ γύρναγα την κουβέντα στο αν ο Χριστός εγκρίνει την ατομική ιδιοκτησία. Ήδη στα δώδεκα ήμουνα ήδη πεπεισμένος για τρία πράγματα: ότι άλλα αυτά που μας ζητάει ο Θεός και άλλα όσα προστάζουν οι θρησκείες, ότι το σεξ είναι εξ ορισμού "καλό πράγμα" (αφού το επινόησε ο Θεός και λένε ότι είναι και πολύ ωραίο) και ότι όποιος δεν απολαμβάνει την τέχνη είναι δυστυχισμένος. Ξέρω, αφέλειες, αλλά ήμουνα μόλις δώδεκα τότε. Και μικρομέγαλο. Οπότε, σε αυτούς τους τομείς, η έκθεση στη διακριτική απαξίωση των 'οργανωσιακών' δεν είχε σοβαρά αποτελέσματα: απλώς έγινα ακόμα πιο δειλός με τα κορίτσια, εξιδανίκευσα ακόμα περισσότερο το σεξ και στερήθηκα τρία εφηβικά χρόνια καλό διάβασμα. Όμως σχεδόν τα κατάφεραν σε ένα πράγμα: να με κάνουνε δεξιό.

Έφυγα τέσσερα χρόνια μετά αγαναχτισμένος με τη φρικτή αισθητική που διέπει όλα τα προϊόντα του καρτέλ: αφελής και άνοστη λογοτεχνία, νατουραλιστικές ζουγραφιές αισθητικής κινεζικού σοσιαλιστικού ρεαλισμού / εντύπων Μαρτύρων του Ιεχωβά, ανυπόφορα τραγούδια κνίτικου ήθους και τεχνοτροπίας, "αγωνιστικές" συλλογικότητες άνευ αντικειμένου -- ένα αισθητικό σύμπαν φτωχό, μίζερο και ευτράπελα κουτό. Έφυγα χωρίς να σκεφτώ κάποια βασικά πράματα, όμως. Ούτε κοίταξα πίσω.

ΙV.

Είπα ότι πήγα με δική μου θέληση. Χρόνια και χρόνια μετά συνειδητοποίησα ότι ανήκα σε μια μειοψηφία. Τα άλλα αγόρια (θυμηθείτε ότι τίποτε δε γίνεται μεικτό εκεί) είχαν σταλεί πακέτο από τους γονείς τους.

Κάποια από αυτά ήταν περισσότερο παιδιά της πιάτσας, "ζωηρά" τα λέγαμε τότε. Ίσως απλώς να τα είχανε πιάσει να την παίζουνε στο μπάνιο με καμμιά από τις γυμνασιακές τσόντες ή να καπνίζουνε. Έμοιαζαν πάντως πολύ με τα παιδιά που σήμερα λέμε 'αλβανάκια', μόνον που τότε δεν υπήρχαν Αλβανοί, αφού οι Αλβανοί ήταν οι απρόσωποι σταλινικοί καταπιεστές των βορειοηπειρωτών αδελφών μας. Τα είχανε στείλει ν' ακούσουνε τα λόγια του Θεού, να φρονιμέψουνε με μπάσκετ.

Άλλα ήτανε ξεκάθαρα δειλά παιδιά χριστιανικών (δηλαδή οργανωσιακών) οικογενειών. Τα κοροϊδεύαμε λίγο, ήτανε σαν να είχανε δραπετεύσει από ορφανοτροφείο της Φρειδερίκης.

Πάρα πολλά (πάνω από το θρυλούμενο 10%) ήτανε γκέι υπό άνθιση, τα είχανε στείλει οι γονείς να συναναστραφούν αγόρια, να κάνουνε φιλίες, να παίξουνε μπασκετάκι -- κι έτσι να γίνουν άντρες. Τι να πω. Πάντως αυτά τα παιδιά έγιναν τελικά γκέι (όπως το περιμέναμε). Τότε απλώς ασχολιόντουσαν με τη διακόσμηση των αιθουσών και το τραγούδι.

Υπήρχαν και περιπτώσεις παιδιών με βαριά προβλήματα συμπεριφοράς, από αυτά που δε συναντούσες στο τότε σχολείο. Μάλλον τα έστελναν κι αυτά για να κοινωνικοποιηθούν, να ημερέψουν ακούγοντας τον λόγο του Θεού...

(Γράφοντάς τα αυτά θυμήθηκα ένα σωρό περιστατικά, τα περισσότερα από αυτά ευτράπελα.)

V.

Υπάρχουνε δύο κλασικά βιβλία για τον κόσμο των οργανώσεων: το γνωστό 'Καταφύγιο Ιδεών' του Γιανναρά (το οποίο αναφέρεται στα τέλη της δεκαετίας του 50 και στη δεκαετία του 60). Ένα άλλο είναι το 'Η γέννηση του χριστιανοφασισμού στην Ελλάδα' του Γιώργου Μουστάκη. Αυτό δεν το έχω διαβάσει, δεν ξέρω.

Ελπίζω να σας έπεισα ότι η μονολιθικότητα του κτηρίου στη Μαυρομιχάλη δεν είναι μακριά από τον πρωτοφασισμό των ιδεών που καλλιεργούνταν εκεί μέσα. Πάντως, τώρα ξέρετε τουλάχιστον πού πάνε όλοι αυτοί οι ρασοφόροι που κατηφορίζουν τρέχοντας τη Μαυρομιχάλη.
Comments:
κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ!!!

ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ...

τι να πω κι εγώ, μου άλλαξες τον αδόξαστο πάλι ρε αδελφάκι.


(φοβερή σύμπτωση: προχτές το βράδυ κατευθυνόμουν προς το σπίτι μου από το σινεμά Όπερα - μέν στην Καλλιδρομίου και καθ' οδόν πέρασα μπροστά από αυτό το κτίριο. Ρώτησα τον μπε μου τι είναι και πιάσαμε κουβέντα για το θέμα η οποία κατέληξε στο ότι μάλλον είναι κάποια παραθρησκευτική οργάνωση.... και σήμερα γράφεις εσύ αυτό... δεν ζήταγα ένα εκατομμύριο ευρά καλλίτερα...)
 
Για ρώτα και μερικούς κακότυχους από εμάς, που αναγκαστήκαμε να περάσουμε σχεδόν όλα τα μαθητικά μας χρόνια στο σχολείο που υπάρχει πίσω ή μπρος από τον Μέγα Βασίλειο...
Δεν μπορείς να φανταστείς και ας έχεις ήδη κάποια προσωπική εμπειρία.
Αλλά τέτοιες εμπειρίες μας σκληραγώγησαν, μας έκαναν πολύ δυνατούς.
Αυτό που δεν μπορώ πραγματικά να κατανοήσω, είναι το πως υπάρχουν σήμερα απόφοιτοι που είναι περήφανοι για την φοίτησή τους σε αυτόν τον χώρο.
Αυτό που δεν μπορώ πραγματικά να κατανοήσω, είναι το πως υπάρχουν σήμερα γονείς που είναι περήφανοι που επιλέγουν αυτό το χώρο για την φοίτηση των παιδιών τους.
 
Hey!

Έχει και ένα σύλλογο κατήχησης λίγο πιο πάνω (προς το αστυνομικό τμήμα)... με τίτλο "Η Υπακοή".

;)


Ίσως πηγαίνουν -και- εκεί


καλημέρα

:)
 
Αυτό το ιδιότυπο ιδεολογικό μόρφωμα (Παράδοσις-Ελλάδα-αγαμία) έχει διαρρεύσει ευρέως, κάπως όπως τη σκαπουλάρουν τα βαρέα μέταλλα από τις χωματερές και μολύνουν υδροφόρους ορίζοντες, και έχει περάσει στη διατροφική αλυσίδα πολλών, ακόμα κι όταν δεν έχουν απολύτως καμμία σχέση με χριστούς κι εκκλησίες.

Κατά την γνώμη μου τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά…
Κατ’ αρχήν νομίζω πως έχουν νικήσει κατά κράτος στο σύνολο της εκκλησίας σήμερα και δυστυχώς σε πολύ μεγάλο μέρος στο Άγιον Όρος, σε σημείο ώστε να είναι αδιάγνωστο και δυσεύρετο το ορθόδοξο ήθος πλέον… Νομίζω πως η μόλυνση είναι επιεικής ως λέξη… Η λαίλαπα Χριστόδουλου (και η Χρυσοπηγή είναι αντίστοιχη οργάνωση), που για μερικούς ήταν μια αναγκαία ιστορική φάση στην εκκλησιαστική ιστορία –ως αρνητικό παράδειγμα εκκοσμίκευσης- χειροτέρεψε τα πράγματα σε πολύ μεγάλη κλίμακα… ακόμα και φωτεινές εξαιρέσεις κληρικών που αντιστέκονται στο κυρίαρχο ήθος, «οργανώνουν» εξ αντανακλάσεως αντίστοιχο ήθος… Θα τολμούσα να πω, πως η οργανωτική δομή της εκκλησίας ως θεσμού σήμερα μάλλον αδυνατεί να ανταπεξέλθει σ’ αυτή την επιδημία… Οι περιπτώσεις σαν του Γιανναρά εκλαμβάνονται πλέον ως εποικοδομητική κριτική που δυναμώνουν τον ιό αντί να τον θεραπεύουν… Επίσης δείτε πόσοι από τους εν ενεργεία κληρικούς είναι κάτω των 60 ετών (περίπου το ένα τρίτο), υπό αυτό το καθεστώς ποιος νέος μπορεί να συνεργαστεί μαζί τους για να αλλάξει κάτι… Εάν η ελληνική κοινωνία δεν ενδιαφερθεί ουσιαστικά για την εκκλησία της (που κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα γίνει, ας μην γελιόμαστε, εδώ αδιαφορούμε για λιγότερο σημαντικά ζητήματα, η ορθόδοξη πνευματικότητα μας μάρανε…) όση της έχει απομείνει, τα πράγματα ανθρωπίνως είναι κατ’ εμέ πολύ απαισιόδοξα...
 
"Εάν η ελληνική κοινωνία δεν ενδιαφερθεί ουσιαστικά για την εκκλησία της".

Και οι εκτός σέχτας, τα ίδια σκατά κουβαλάνε στο κεφάλι τους.
 
Πάντα αναρωτιόμουνα που πάνε όλοι αυτοί οι νεαροί ρασσοφόροι, οι μεσόκοποι με υπόνοια μύστακος και οι μακρυφουστούσες στη γειτονιά μας. Είναι σχεδόν παντού όλες τις ώρες και τις εποχές...Μέχρι που ανακάλυψα δεκάδες "σφηκοφωλιές" με μυστήριες ταμπελίτσες και βαριές πόρτες και πάντα είχα την επιθυμία να ανακαλύψω το άβατο... Μου έλυσες την απορία
 
@ 2ο ανώνυμο
Σύμφωνοι…σκατά, όπως το λέτε, το υπονόησα άλλωστε… ας το δούμε ως φαινόμενο εκτός ελληνικής κοινωνίας τότε … αντικαταστήστε το ελληνική κοινωνία με την λέξη πιστοί χριστιανοί ορθόδοξοι και εκκλησία τους… το σκατά παραμένει ή όχι σε αυτή την περίπτωση; Επηρεάζεται ή όχι η ελληνική κοινωνία; οι πιστοί ως υποκείμενα ζουν και δρούν εκτός κοινωνίας, ας πούμε ως αόρατοι εξωγήινοι;
 
Στα @@ μου οι χριστιανοί και η θρησκεία τους, αυτό το καταλαβαίνεις; Είθε ν'αποκτήσουν και οι μετανάστες πολιτικά δικαιώματα και ελληνική υπηκοότητα, αυτοί οι μαυριδεροί μουσουλμάνοι λέω,ν'ανοίξουν και τα τζαμιά που τους αναλογούν, για ν'ακούω τη φωνή του μουεζίνη πλάϊ στη Μητρόπολη και να χαίρεται η καρδιά μου. Τότε να έρθεις να συζητήσουμε για την φροντίδα που πρέπει να επιδείξει η πολιτεία για την εκκλησία της.
 
Εσύ ωρέ Σραόσα έστησες το νέο Καταφύγιο. Καταλήγω δε, πως όσα κείμενά σου περιέχουν τη λέξη Γιανναράς ή παράγωγό της είναι εντελώς ...βζίιουν. Πυραυλογενή. Τουρμποπροωθητικά.
Εύγε.
 
@provato: Εγώ ό,τι μου ζητήσουν δίνω... :-p

@juanita: Θίγετε ένα πολύ σοβαρό θέμα. Αυτά που υπαινίσσεστε για τις αποφοίτους του γνωστού σχολείου τα έχω ακούσει κι εγώ. Παλιά φίλη φαρμακοποιός μού έλεγε ότι στο σκέλος θηλέων στη θέση της 'διακριτικής απαξίωσης' και της 'απαξιωτικής παραίτησης' υπήρχε προπαγάνδα και τρομοκρατία· μου μίλησε για κυνήγι μαγισσών, για τα ψυχολογικά αντίστοιχα εξέτασης υμένα, μέχρι και για μια μικροεξέγερση μαθητριών που στη συνέχεια αποβλήθηκαν.

Είναι πάντως γνωστό ότι η Ελληνική Παιδεία έπραξε το παν για να αποφύγει τη δια νόμου επιβαλλόμενη μετατροπή των εκπαιδευτηρίων της σε μεικτά. Βεβαίως, η τελευταία φορά που ασχολήθηκα με αυτά τα θέματα ήταν τα τέλη της δεκαετίας του 80.

Τώρα, γιατί οι γονείς τα στέλνουν τα παιδιά; Ε, μέσα στο κλίμα φόβου της χωριατοπουριτανικής κοινωνίας μας εντάσσεται κι αυτό. "Να πάρει το παιδί κάποιες αρχές". Είπαμε: η ευσέβεια και η καθωσπρέπεια των νοικοκυραίων. Πάνω από όλα.

@mantalena: Η 'Υπακοή' είναι παιδί του ενοριασμού, της κίνησης να υποσκελίσει η ενορία (που βαφτίστηκε "παραδοσιακό εκκλησιαστικό κύτταρο") τις οργανώσεις, κάνοντας τα ίδια. Ανήκει στην ενορία Αγίου Νικολάου. Το ξέρω γιατί καθόμουνα στο ίδιο θρανίο με τον γιο του ιδρυτή της... Ίσως λοιπόν να πηγαίνουν και εκεί, αλλά δε θα έχουνε μουστάκι και κότσους: θα παίζουνε ούτι ψέλνοντας Θανάση Παπακωνσταντίνου και Παντελή Θαλασσινό, θα φοράνε αναρχοτζίν ή θα παριστάνουν ενδυματολογικά τις Τζάνις Τζόπλιν, θα ψήνουνε κέκια σαρακοστιανά και θα συζητούνε τη διάκριση και το προορατικό του γέροντος Χερουβείμ.

@Manos: Γι' αυτό ζω, για να λύνω απορίες... :-)

@Ανώνυμο 1: Ρε συ Γιώργο, νομίζω ότι (πλέον) η έννοια του "πιστού Έλληνα Ορθόδοξου" είναι οξύμωρο. Contradicitio in terminis. Άλλωστε, το φερόμενο ως "ορθόδοξο ήθος" είναι κάτι διαρκές, σταθερό και αναλλοίωτο;

@Ανώνυμο 2: Όπως βλέπετε, συμφωνώ ότι κυκλοφορεί πολύ σκατό γενικώς. Έλεγε ο Δάσκαλός μου: "95% of everything is crap, anyway". Αλλά δεν ξεκινάμε από εκεί. Ούτε μπορούμε να καταλήγουμε εκεί. Ο μηδενισμός κι ο σχετικισμός είναι τα άλλοθι του κυνισμού...

Τώρα, για τους μουεζίνηδες: όπως και οι καμπάνες, είναι γοητευτικοί μόνον όταν ακούγονται από πολύ μακριά και τον ήχο τους τον φέρνει το αεράκι. Από κοντά είναι ανυπόφοροι, ρωτήστε κι εμένα που ζω ανάμεσά τους.

Πάντως, επί της αρχής, ναι: όλα μέσα: καμπάνες, μουεζίνηδες, βουδιστικές ψαλμωδίες και φεστιβάλ δρόμου. Αρκεί να υπάρχει μια κοινότητα να τα διοργανώνει. Αρκεί να σέβονται κι εμένανε τον άθρησκο.
 
"Αρκεί να σέβονται κι εμένανε τον άθρησκο".

Το έγραψες καλυτερα από μένα. Η εντύπωση ότι η πολιτεία ( που δεν μπορεί να χωρίσει δυο γαϊδάρων άχυρα και να μαζέψει τα βρακιά της) οφείλει να ασχοληθεί με την εκκλησία της, λες και υπάρχει μόνο μια θρησκευτική κοινότητα στη χώρα και όσοι υπονοούν κάποια ιστορική υποχρέωση απέναντι στην εκκλησία και blue brushes, είναι χειρότεροι από αυτούς της σέχτας.
 
ανώνυμε 2, ο ανώνυμος 1 μιλάει για κοινωνία, όχι για πολιτεία: εάν η ελληνική κοινωνία δεν ενδιαφερθεί ουσιαστικά για την εκκλησία της.

Αυτό για να είμαστε εντάξει.

Φυσικά, μπορεί κάποιος να έχει αντιρρήσεις για το κατά πόσο μια κοινωνία (μπορεί να) έχει την εκκλησία "της", αλλά ο συγκεκριμένος σχολιαστής δεν επικαλέστηκε το κράτος.

Επίσης, αμάν πια με τα "ανώνυμος": τσακώστε εκεί ένα προσχηματικό ψευδώνυμο να σας ξεχωρίζουμε, λ.χ. καπατέκ-αναχουάκ, ουρούκ-χάι, γκανγκ-μπανγκ -- κατιτίς, τέλος πάντων.
 
Το έντυπο Μα(χ)θητική Αστραπή αυτοί το εξέδιδαν?Πάντως μου έκανε εντύπωση η καρτερικότητα που επεδείκνυαν οι "ορθοπεδικοί" τύποι που το πουλούσαν στην έξοδο το σχολείου, απέναντι στις λοιδωρίες και το δούλεμα που τους έρριχνε από τη μία η αξιότιμη -εν δυνάμει- πελατεία, και από την άλλη οι ανταγωνιστές τους, πωλητές "Οδηγητή","Θούριου" & "Λαϊκού Δρόμου"
 
Έχοντας περάσει από διετές πρόγραμμα επιμόρωσης αναφορικά με τα χριστιανικά ιδεώδη, κάθε Σάββατο απόγευμα, συμφωνώ και επαυξάνω, με τη θύμηση των ανθρώπων που ήταν συνκατηχούμενοι: ο ένας έγινε ΚΝίτης, ο άλλος μέταλλο και ΠΑΟΚτζής, ο τρίτος πρεζάκι, για να μη μιλήσουμε για εμένα τον δακτυλοδεικτούμενο άθεο. Αλλά από τότε μου έμεινε ο φόβος της σάρκας ως δευτερεύουσα σε σχέση με το πνεύμα, και ίσως της με το στανιό συλλογικότητας για χαζομάρες - το τελευταίο ειδικά είναι το ελατήριο για την αναγούλα που με πιάνει, κάθε φορά που ακούω business meeting και brainstorming session και συνάντηση για πανεπιστημιακή εργασία.

Και σε ότι αφορά τη παρα/λογοτεχνία, το πιο εφιαλτικό προπαγανδιστικό κομμάτι της ήταν το 666, όπου έδειχναν ζηλωτική μανία να μας προειδοποιήσουν για το κακό (βλ. Παΐσιος), για την έλευση του Σατανά μέσω του barcode - μέσα από ένα ιδιότυπο μείγμα αριθμολαγνείας και καταστροφολογίας. Τα βασανιστήρια της Φαβιόλα ήταν φρουτόκρεμες μπροστά σε αυτόν τον ψυχοπόλεμο...
 
Α.
http://www.iospress.gr/ios2000/ios20000618c.htm
Β.
Γνωρίζει κανείς πού μπορώ να βρω το βιβλίο του Μουστάκη;
Γ.
Η προπαγάνδα εναντίον των κομμουνιστών συνεχίζεται πλάγια, μέσα από τους αγίους που ανακαλύφθηκαν/ανακηρύχτηκαν πρόσφατα, π.χ. τον Άγιο Λουκά τον Ιατρό Συμφερουπόλεως, με τον οποίο στα μέρη μου έχουν ψύχωση οι παπάδες, ως φάδερ Τερέζο που πολεμούσε για την Ορθοδοξία μέσα από το άτιμο σύστημα...
 
Σραόσα πνίγεσαι σε μια κουταλιά οργανογράμματος. Αφενός η οργάνωση σε σωματεία με κριτήρια μεσαιωνικών (με τη καλή έννοια) συντεχνιών, αφετέρου η διάσπαση, και το αποτέλεσμα ήταν σε μια πόλη η ΓΕΧΑ π.χ. να μείνει στη ΖΩΗ και στην άλλη να πάει στο ΣΩΤΗΡΑ, κ.ο.κ. Δηλαδή τα ακίνητα που είχε το κάθε σωματείο.

Τέσπα, η περιγραφή σου είναι ακριβέστατη. Θυμάμαι κι εγώ ότι "τα κόμματα χωρίζουν, η εκκλησία ενώνει" και φυσικά την πλήρη άγνοια του φαινομένου σεξ.

Για το απολίτικο του πράγματος, από τη δική μου εμπειρία, οφείλω να πω πως ήταν αμερόληπτα αντικοινοβουλευτικοί. Ναι μεν αντιδραστικοί ως τα μπούνια, αλλά πολύ προσεκτικοί να μην δώσουν πατήματα.

Για το ασεξουαλικό της ιστορίας, στην Πάτρα είχαμε την ιδιαιτερότητα του Καρναβαλιού, με αιχμή του δόρατος τα μπουρμπούλια. Ο χειρισμός του οποίου από τον ομαδάρχη, ανακάλυψα αργότερα, είχε πλήρη αντιστοιχία με τα πέντε στάδια αποδοχής του θανάτου. Του θανάτου του σχεδίου του θεού.

Δεν ξέρω πόσοι δυστυχισμένοι ενήλικοι θα είχαν καλύτερη τύχη αν είχαν αποφύγει τις ομάδες. Υποκειμενική η κρίση αλλά θεωρώ πως είχαν περισσότερο το ρόλο σκανδάλης. Το δάχτυλο που την τραβούσε ήταν η οικογένεια.

Σίγουρα δεν θα έστελνα τα παιδιά μου. Αλλά αν τα "παρκάριζα" σε ένα σκακιστικό όμιλο π.χ. δεν νομίζω ότι θα με έκανε αυτό λιγότερο κακό γονιό.

(μπόνους, παραδοσιακός είσαι και φαίνεσαι)
 
*
Δεν ξέρω αν το "ερωτικό" ανήκει στον χώρο του "σώματος" ή του "πνεύματος". Λέγεται ότι στην μεταπολίτευση αν δεν ήσουν αριστερός δεν εύρισκες να γαμήσεις. Είναι άραγε και η καύλα ιδεολογία; Εγώ ήμουν αριστερός δεν ξέρω. Για άλλες γυναίκες είμαστε συναρπαστικοί και για άλλες αδιάφοροι εραστές, με ότι αυτό συνεπάγεται για την απόλαυση. Πραμένουμε ίδιοι και στις δυο περιπτώσεις. Κάλλιστα οι "οργανωσιακοί" θα μπορούσαν να θεωρηθούν μια καθ όλα νόμιμη σεξουαλική παρεκτροπή. Εκεί που τα χαλάμε είναι ότι θέλουν να επιβάλλουν "το χούι τους" σε όλους. Όπως υπονοείται όμως και στο ποστ, δεν είναι οι μόνοι.

Το βιβλίο του Γιανναρά παραμένει αξεπέραστη περιγραφή βιωμάτων. Η ανάγνωση με γέμισε με αισθήματα βαθιάς θλίψης (το ευχαριστήθηκα) και λιγότερο με διάθεση κριτικής. Αλλά τι να πω; "Βοήθα με τον φυσιολογικό"; Ίσως του βγήκε και σε καλό, όπως και του Θόδωρου Αγγελόπουλου και άλλων, διότι κάπου πρέπει να βρει διέξοδο η λίμπιντο. Δεν είναι κι άσχημα να διοχετευτεί στις προϋποθέσεις της συγγραφής, της κινηματογράφησης ή της επιστήμης... Είναι κι αυτός ένας δρόμος...

Μια πληροφορία: Υπάρχει κι ένα ακόμα, όχι κλασικό, βιβλίο για τις αδελφότητες. Είναι η διδακτορική διατριβή του προτεστάντη ιερέα Christoph Maczewski: "Η κίνηση της ζωής στην Ελλάδα Συμβολή στο πρόβλημα της παραδόσεως της Ανατολικής Εκκλησίας" (το εξώφυλλο του). Ίσως το διαβάσω κάποτε...

Συμφωνώ μαζί σου στο δια ταύτα (πώς αλλιώς;) αλλά οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν για μένα ένα αίνιγμα.
*
 
Ωραία συζήτηση ρε σείς!

Νάχαμε και καμμιά φουφού με τίποτα
χταποδάκια να ψένονται,καμμιά παπάρα λαδολέμονο και καμμιά τσικουδιά να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Να λέμε λόγια της πλώρης και να τα παίρνει ο άνεμος.

Συγκινήθηκα ρε μπατζανάκη, με όλη αυτή τη νοηματοδότηση του βίου;-)

Τα παιδία παίζει
Άνεσις,Άφεσις:)
 
Αμάν, πλάκωσαν οι Τρεις Ιεράρχες!

Πρέπει λοιπόν να ανταποκριθώ στο δύσκολο έργο να απαντήσω στις ερωτήσεις τους:

@alberich: Η 'Αστραπή' είναι, νομίζω, των παιδιών του Καντιώτη. Μόνον ένα τεύχος έχω δει, στο σπίτι μιας θειας.

@akindynos:
αμερόληπτα αντικοινοβουλευτικοί. Ναι μεν αντιδραστικοί ως τα μπούνια, αλλά πολύ προσεκτικοί να μην δώσουν πατήματα..
Πολύ σωστά. Πάρα πολύ σωστά. Είχανε πάθος, καίτοι τίμιοι άνθρωποι, με το να μην μπορούνε να τους προσάψουνε μεροληψία είτε σε δεσποτάδες, είτε σε επιχειρηματίες, είτε σε πολιτικούς. Φυσικά, μεροληπτούσαν και υποστήριζαν (ιδίως στην επαρχία) πάντα κάποιους: δια της επίνευσης και της σιωπής.

Κοιτάξτε, πηγή δυστυχίας μπορεί να γίνει οτιδήποτε, σίγουρα. Όμως, άλλο να στείλεις το παιδί σου να παίζει σκάκι ή μπάσκετ κι άλλο να πηγαίνει κάπου όπου του διδάσκουν τρελά πράγματα. Ξέρετε, οι έφηβοι φανατίζονται. Καλύτερα με τον Ολυμπιακό (ναι, ναι: ξέρω τι λέω), τον Χάρη, τη Χαρά, το πινγκ-πονγκ, το Warcraft ή τους Νεκροντέθ, παρά με ένα καταπιεστικό και κρυπτο-ολοκληρωτικό πρόγραμμα διαχείρισης της προσωπικής ζωής και της συμμετοχής στην κοινωνία και τα κοινά.

@kukuzelis: Θα με κάνετε να γράψω το συμπλήρωμα αυτού του ποστ με τα διάφορα περιστατικά. Στην περίπτωση των μαθητικών ομάδων μιλάμε για μία ιδεολογία και μια παιδαγωγική μέθοδο απόλυτα συγκροτημένες και συνεπείς: όπως σχολίασε κι ένας ανώνυμος, ικανές να ενσωματώνουν οτιδήποτε ως 'εποικοδομητική κριτική' χωρίς να αλλοιώνονται ποσώς. Έτσι, στη μέθοδο και στη νοοτροπία, οι οργανώσεις είναι σ' αυτά κληρονόμοι της κατήχησης του Ιησουιτών (οπότε, το μόνο βιβλίο για το θέμα που χρειάζεται να διαβάσει τελικά κανείς είναι "Το πορτραίτο του καλλιτέχνη" του Τζόυς) και άξιοι συνοδοιπόροι της ΚΝΕ.

Ένα μικρό περιστατικό: κάποτε στρίμωξα δυο-τρεις από τους θεολόγους του 'Σωτήρος' και τους είπα τα περί πιετισμού, συντηρητισμού, ευνουχισμού, αφέλειας και άλλα πολλά που δε θυμάμαι. Περίμενα να γίνει μύλος. "Μπα, όχι", μου απάντησε ο Πετρόμπεης: παρανόηση. "Εμείς απλώς εργαζόμαστε για να προσέρχονται αξίως οι χριστιανοί στη Θεία Ευχαριστία." Γεια σου σύντροφε Βησσαρίονοβιτς, δηλαδή.

Βρε τι μου θυμίσατε, πάντως.

Και τώρα, που απάντησα τα δύσκολα:

@antonios: Ήσασταν άτυχος που πέσατε σε εκδοχή του φαινομένου ενισχυμένη με 666 (όπως η θεία και τα ξαδέρφια μου στην αθάνατη ελληνική επαρχία). Εγώ είχα ασχοληθεί κατ' ιδίαν με το ζήτημα για κάτι μήνες (όλοι πρέπει τελικά να περάσουμε φάση με το διάολο, είτε λέγεται Black Sabbath είτε Αντίχριστος) και κατέληξα ότι όλα αυτά είναι το σενάριο του Omen και κάτι χαμένων αμερικάνων προτεσταντών. Στο μεταξύ είχα φρικάρει κανονικότατα, όπως ο φίλος μου ο Παντελής που άκουγε Celtic Frost μέσα στη νύχτα και μετά δεν μπορούσε να κοιμηθεί από τον φόβο του, γιατί του ερχόταν ο Οξαποδώς με μπάσα φωνή και κιθάρες-δράπανο στον ύπνο του...

Εφηβεία... χαίρομαι που δε διαρκεί παραπάνω.
 
>> Η Ελληνική Παιδεία είναι της Ζωής.

>> Παρόμοιο μπούνκερ λειτουργεί και επί της Ζωοδόχου Πηγής, στο ύψος της Μεθώνης περίπου. Δεν ξέρω σε ποια αδελφότητα ανήκει.

>> Ετερα: Λίγο παραπάνω, Ζ. Πηγής και Βουλγαροκτόνου, είναι ένα οικοτροφείο για αφιερωμένες αδελφές και καθηγήτριες της Ελλην. Παιδείας.

Στην οδό Ξιφίου και Μαυρομιχάλη, άλλο κτίριο της Ζωής, όπου και το τυπογραφείο.
Το κεντρικό της Ζωής, όπου έζησε ο Χρ. Γιανναράς, είναι στη γωνία με την Ιπποκράτους, γκρίζο και σκονισμένο.


ΗΙΗ
 
>> Η Ελληνική Παιδεία είναι της Ζωής.

Πάντως κάποια γραφεία, απ' ό,τι είδα εδώ, είναι στο κτήριο του Μ. Βασιλείου.

>> Παρόμοιο μπούνκερ λειτουργεί και επί της Ζωοδόχου Πηγής, στο ύψος της Μεθώνης περίπου. Δεν ξέρω σε ποια αδελφότητα ανήκει.

Στου Αυγουστίνου Καντιώτη, του δεσπότη Φλωρίνης που ήθελε Ελευθέρα και Ζώσα Εκκλησία (δια του χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους), που βάλθηκε να εξαφανίσει σλαβονικές επιγραφές σε όλες τις αγιογραφίες της περιφέρειάς του (Φλώρινα και Πτολεμαΐδα), που έδωσε λάμψη στο Τοπίο στην Ομίχλη (ή τον Πελαργό;) του Αγγελόπουλου πολεμώντας τον λυσσαλέα και βλακωδώς και που (όταν έφυγε το συνεργείο του από τη Φλώρινα) έριξε κι έναν αγιασμό στον μιασμένο από τους μακεδονόφωνους ηθοποιούς του Σακουλέβα.

HIH

Όπως λέμε His Imperial Highness;

Μετά τιμής,
δαιμόνιος ρεπόρτερ Πίκος Απίκος
 
Αγαπημένε μου Sraosha,

Μήνες περίμενα αυτό το κείμενο, μια και ήμουν σίγουρος ότι εσύ μπορείς να το γράψεις καλύτερα από τον καθένα!

Άλλωστε, μην ξεχνάς ότι σε γνώρισα εν έτει 1985, όταν, μετά από μια ομιλία του (Κύπριου αδελφού) Ν. Βασιλειάδη για τη θεωρία της εξέλιξης, είχες σηκωθεί ως ατίθασος και πολύξερος μαθητής της Α' Γυμνασίου για να ρωτήσεις ενώπιον του πολυπληθούς κοινού κατά πόσο μπορεί να πρόέλθει ζωή από μια "σούπα μορίων". Και όλο αυτό είχε λάβει χώρα στο περίφημο παρεκκλήσι, με την κόκκινη κουρτίνα κατεβασμένη...

Γι'αυτό το ποστ, για τη Μυρτώ Λεμόνι του καλοκαιριού του 1989 and for the hours between us, σ' ευχαριστώ.

Α+
 
Πω πω, πολλοι δολοφονοι του θεου (κατά Νιτσε) εχουν μαζευτει 'δω μεσα με ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗ τον ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ (και ΣΚΑΣΙΑΡΧΗ απο το κατηχητικο) ΣΡΑΟΣΑ (ακου ονομα - παω στοιχημα οτι ειναι κ' το κοσμικο του, αντι να διαλεξει ενα χριστιανικο ονομα οπως Ποταπιος, διαλεξε ενα παγανιστικο για να μας ΠΡΟΚΑΛΕΙ ο ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΤΗΣ).*

* Παντως παντα με εκαναν τα σκιρτω κειμενα οπου δημοσιογραφοι χρησιμοποιουσαν κεφαλαια για εμφαση. Μου φαινοταν σαν ενα ειδος βουβης κραυγης (ξερετε, "Ποιος ΕΚΑΨΕ τα δαση" κτλ)
 
Καλέ μου Σράοσα,

Μια και το κείμενό σου ήταν πραγματικό food for thought, θα είχα να σου προτείνω τα ακόλουθα τρία αναπτύγματά του:

1) Χριστιανικός κατασκηνωτισμός, κοπρολαγνεία και τρέχουσες μπασκετικές πρακτικές.
2) Ατροφία των επίδοξων νηστευτών, κομμωτική και κυπριακή τεκνοποιία.
3) Μουσικός αυριανισμός, ιχνηλατική στιχουργία και λαλιωτικά αγλαΐσματα.

Εν αναμονή, Α+
 
26.11.07
Εγώ πάντως πήγαινα (αυτοβούλως!) προ ...αμνημονεύτων χρόνων στα Γιάννενα, σε δύο κατηχητικά σχολεία: Της Μητροπόλεως γιατί είχε σκάκι και πίγκ-πόγκ αλλά κι έναν γλυκό παραμυθά/θεολόγο, τον κ. Φράγκο, αλλά και στον «Απόστολο Παύλο», της "Ζωής" νομίζω, γιατί λέγαμε πολλά τραγούδια. Κι εμένα μού άρεσε να τραγουδάω, ακόμα μ' αρέσει.

Σε κάνα χρόνο κατάλαβα (13-14 θα ήμουν τότε) ότι αυτοί οι δύο «ναοί» της, ανεξίκακης υποτίθεται, χριαστιανικής σκέψης και παιδείας ανταγωνίζονταν, αλληλομισούνταν, δεν έχαναν ευκαιρία οι μέν να βυσσοδομούν εναντίον των δέ και σταμάτησα να πηγαίνω.
Δεν είχα τις απαιτούμενες εξηγήσεις τότε. Η οικογένεια δεν ήταν ιδιαίτερα θρήσκα αλλά δεν συζητούσαμε τέτοια θέματα.
Τίς βρήκα αργότερα... Και φυσικά πέρασα στην πλήρη αθε'ί'α.
Πολύ μέ βοήθησαν. Τούς ευχαριστώ.

Ευχαριστώ κι εσάς, όσους διαβάσατε την ιστοριούλα μου.

αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη
Ναπολέων Παπαδόπουλος
 
Υ.Γ.
Όσο για τον φόβο και την καλλιέργεια ενοχής, ως μέσου χειραγώγησης (και καταδυνάστευσης βεβαίως και απομύζησης βεβαίως-βεβαίως...) ποιμνίων, όχι μόνο από τους χριστιανούς (προπατορικό ...αμάρτημα κλπ) αλλά από κάθε θρησκεία και εξουσία (πολιτική, κοινωνική, οικογενειακή), αγαπητέ Sraosha, εγώ γράψει κατά καιρούς διάφορα σε διάφορα μέσα και πρόσφατα στο blog μου.
Εμπόριο φόβου τό αποκαλώ.
Θά 'θελα να δω κι άλλα δικά σου.
α-α-ε
Ν.
 
Μεγάλη η συζήτηση, ο χρόνος λίγος. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι πως για πολύ λιγότερα οι μουσουλμάνοι της Ελλάδας θεωρούνται υπανάπτυκτοι και οπισθοδρομικοί. Κατηγορούνται ότι φέρουν το φονταμενταλιστικό μικρόβιο, εξαντλούμε πάνω τους όλα τα βέλη της κριτικής και για τους δικούς μας, τους καθεστωτικούς φονταμενταλιστές, δεν ιδρώνει το αφτί μας.
 
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
 
@ τουκιθεμπλόμ

Εμένα μού ίδρωσε από χρόνια και ιδρώνει ακόμα. Έλα καμμιά φορά να δεις πόσα fax έχω στείλει στον Μακαριώτατο (αλλ' ουδόλως μακάριο...) αλλά και σ' άλλους της κολλεγιάς, για του λόγου το αληθές.

Πάντως εναντίον της Α.Λ.Ο.Γ.Α.Θ.(1) είναι στα σκαριά να ιδρυθεί η Π.ΑΘ.Ε.(2)
Είσαι μέσα;;;
αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη
Ναπολέων Παπαδόπουλος

(1) Α.Λ.Ο.Γ.Α.Θ.
Αιματοβαμμένη Ληστρική Οργάνωσις των επί Γης Αντιπροσώπων του Θεού

(2) Π.ΑΘ.Ε. (G.AM.U)
Παγκόσμια ΑντιΘεομπαιχτική Ένωση
(Global AntiMockers Union)
 
ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 74 ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟ ; ΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ ! ΖΗΣΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ! ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ ! ΓΡΑΦΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΠΟΥΡΔΕΣ !!!!!
 
@ ΑΝΩΝΥΜΟΣ (ο ακριβώς από πάνω...)

Για το ότι η χούντα Ιωαννίδη ήθελε να "καθαρίσει" τον Μούσκο (έτσι τόν αποκαλούσαν..) ελπίζω να μην είσαι τόσο βλάκας για να τό αμφισβητήσεις. Το αν χρησιμοποίησε και θεολόγους του «Σωτήρα» καθόλου δεν ενδιαφέρει, όπως -εμένα προσωπικά- καθόλου δεν ενδιαφέρει τί γράφει ο Μουστάκης.
Ιστορικά πάντως κρίνοντας, καθόλου δεν αμφιβάλλω ότι ΜΠΟΡΕΙ να ήταν ΚΑΙ θεολόγοι του «Σωτήρα». Η "χριστιανική" τους πίστη θα τους εμπόδιζε;;; Σιγά τα λάχανα!...

Όμως, ρε συ αποπάνω "ανώνυμε", γιατί δεν μάς χαρίζεις το ονοματάκι σου;;;
Μήπως είσαι μέλος ή μίσθαρνον όργανον της ΑΛΟΓΑΘ;;;
Βάλε το ονοματάκι σου, ένας ΑΛΗΘΙΝΟΣ χριστιανός ΔΕΝ θα φοβόταν...
 
ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ "ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ" ! ΕΙΣΑΙ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΜΕΝΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΡΩΝΕΙΑ. ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ; ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ "μέλος και μίσθαρνον όργανον της ΑΛΟΓΑΘ ..."
 
Ενδιαφέρον κείμενο Σραόσια, ζηλεύω όσους κατα τη διάρκεια της εφηβείας τους αμφισβητησαν ανοιχτά την περιρέουσα βλακεία.

Ανώνυμε, ο θεολόγος/τομεάρχης της ΕΟΚΑ Φώτης Παπαφώτης ποιας οργάνωσης είναι μέλος;

Στέλιος
 
@ Nαπολέων

Βρε σύ, μπίρο μ', πως καταφέρνεις να ξετρυπώνεις τα ανώνυμα μελη της ΑΛΟΓΑΘ;;;
Θαυμάζω το ταλέντο σου!
Ειλικρινά!
Είναι η δεύτερη φορά που σε τσακώνω να αποσπάς τέτοια ομολογία, έστω από ανώνυμο...

Να ομολογεί ο άλλος ανοιχτά ότι είναι μέλος της Αιματοβαμμένης Ληστρικής Οργάνωσης των επί Γης Αντιπροσώπων του Θεού...

Μεγάλη επιτυχία σου!

Κοινοποίησε σε παρακαλώ τους όρους κλπ συμμετοχής στην ΠΑΘΕ.
Τό σκέφτομαι, ειλικρινά.
 
Αγαπητέ Ανώνυμε (2), που σχολίασες πριν από μένα,
παρατήρησα ότι μόνον εσύ από τους/τις προσχολιάσα-ντες/σες απόδωσες σωστά το Sraosha ως Σραόσια και όχι λαθεμένα ως Σραόσα, όπως άλλοι.
Σού αξίζει λοιπόν να μάθεις (αν δεν τό ξέρεις) το ανέκδοτο για τον παλιό Καραμανλή (τον μακαρίτη) που είχε προσλάβει δάσκαλο να μάθει γαλλικά...

Κάνε ένα σχόλιο εδώ ή στο blog μου να σού τό πω.
 
ΜΠΕΕΕΕΕΕΕ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ ΜΠΕΕΕΕΕΕΕ ΠΡΟΑΒΑΤΑΚΙΑ ΜΠΕΕΕΕΕΕ ΠΡΟΑΒΑΤΑΚΙΑ !!!!! ΕΙΜΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΛΟΓΑΘ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΧΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΟΛΛΩΝ !!!!!!!!
 
12.12.07
Βρέ καλέ μου ανώνυμε, μέλος της ΑΛΟΓΑΘ και της ΕΟΚΑ (της Β' προφανώς, της φασιστικής...) και των λοιπών προβατοσωστικών οργανώσεων γιατί δεν μάς λές τ' όνομά σου;;;

Μήπως δεν είσαι τόσο λύκος, όσο καυχιέσαι, αλλά ένα απλό γλοιώδες υποκείμενο που προσπαθεί να βγάλει το ψωμάκι του όχι με τον ιδρώτα του, όπως "καταράστηκε" ο «θεός» τους πρωτόπλαστους και τους "κατιόντες" τους, που λέν κι οι δικηγόροι, αλλά, κατά πως λέει το παλιό ανέκδοτο:
«Έρπων και λείχων» ου μην αλλά και «με τα κέρατά σου», που πρόσθεσε η λαϊκή σοφία;;;

Λέω... μήπως... Μιά υπόθεση εργασίας κάνω.

Χάρισέ μας το ονοματάκι σου, αντί να "ευφυολογείς", όπως νομίζεις, «ανέξοδα».

αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη(*)
Ναπολέων Παπαδόπουλος

(*) Ειδικά σε σένα, ειρήνη στο μυαλό σου, σού χρειάζεται μπόλικη.
Βοήθειά σου.
 
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΜΕΓΑ ΑΡΧΙΙΣΤΡΑΤΗΓΕ !!!!! ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ !!!!!!
 
Εξαιρετικά ενδιαφέρον! Χμμμ...
 
Γεια σας!
Αρχικά θα σας πω οτι η Ελληνική Παιδεία δεν είναι της Ζωής αλλά του Σωτάρα.
Δεύτερον,νομίζω οτι οσα λέγονται είναι υπερβολικά.έχω ζήσειο από πολύ κοντά αρκετά χρόνια και μέσα στο σχολείο και στο Μέγα Βασίλειο..Θα συμφωνήσω οτι η πλειονότητα των ιδεών που πρεσβεύουν τα μέλη του Σωτήρα ξεπερνά τα όρια της πραγματικότητας.
Ως μαθήτρια των σχολείων της "Ελληνικής Παιδείας" μπορώ να πω οτι είμαι υπερήφανη γιατί βρέθηκα κοντά σε ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν τα παιδιά, τους μεταλαμπαδεύουν αξίες και νοήματα χρήσιμα για τη ζωή τους και σαφώς και για τη δημιουργία της οικογένειάς τους.Είναι λάθος αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι οτι δηλαδή όποια παιδιά φοιτούν σε αυτά τα σχολεία ειναι "θεουσάκια".Κα΄τι τέτοιο δεν ισχύει..Δεν σας κρύβς βέβαια οτι υπάρχουν κάποια παιδιά που ειναι και φαίνονται αλλά είναι ελάχιστα.ΤΡο σχολείο όσο περνούν τα χρόνια εκσυγχονίζεται ή μαλλον αναγκάζεται απο τις συνθήκες και απο τα παιδιά βέβαια.Οι καθηγητριες του σχολείου που ανήκουν στο "Σωτήρα" είναι απίστευτες γυναίκες με φοβερές γνώσεις και πάνω απο όλα πα΄ρα πολύ άνθρωποι.Πραγματικά αισθάνομαι πολύ τυχερή που τις γνώρισα!!Οφείλω όμςσ να ομολογήσς οτι κάποιες απο αυτές ειναι προσκολλημένες στις ιδέες τους για το Θεό.
Επίσης, νομίζς οτι το να μαθαίνουμε να ζούμε μια χριστιανική ζωή είναι παάρα πολύ καλό.Δεν εννοώ φυσικά τις υπερβολές ούτε νσ πηγαίνουμε κάθε Κυριακή εκκλησία και να κάνουμε νηστείες συνέχεια και όλα αυτά.Άλλωστε πρέπει να τα κάνει όλα αυτ΄ακάποιος που τα θέλει και όχι επειδή αναγκάζεται γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα.Εγώ απλά πιστεύω οτι είναι καλό να συνειδητοποιούμε τη θρησκεία μας και να ευχαριστούμε το Θεό για κάθετι που μας συμβαίνει.Εξάλλου,τι κακό έχει το να προσευχηθούμε στο Θεό?Δεν έχουμε χρόνο ή απλά βαριόμαστε?Ο καθένας εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο.Έτσι και τα μέλη του "Σωτήρα" εκφράζουν την πίστη τους με τον δικό τους τρόπο που άλλοι τον θεωρούν υπερβολικό και άλλοι φυσιολογικό.Είναι δική τους επιλογή η αφιέρωση στο Θεό και πρέπει όλοι εμείς οι "απ'έξω"να το σεβαστούμε.Τι κερδίζουμε με το να τους κρίνουμε?
Κλείνοντας, θα ήθελα πάρα πολύ να αποκαταστήσω τη φήμη της οργάνωσης αυτής ΄σο μπορώ αλλά και να παραδεχθώ οτι υπάρχουν υπερβολές και λάθος χειρισμοί απο μέρους τους.Όσον αφορά στο σχολείο, δε νομίζω οτι όσοι φοίτησαν ή φοιτούν σε αυτο δεν θα πρέπει να αισθάνονται περήφανοι.Μπορεί να είναι διαφορετικό απο όλα τα άλλα αλλά τα παιδιά που φοιτούν εκεί σίγουρα παίρνουν κάτι σημαντικό που θα τους βοηθήσει στη ζωή τους και θ α σταθεί θεμέλιο στη δημιουργία μιας ευτυχισμένης ζωής!
Ας μην κρίνουμε αν δεν γνωρίζουμε από κοντά...ή καλύτερα ας μην τα παρουσιάζουμε τόσο υπερβολικά πια!
 
Αφού είναι τόσο καλό το κλίμα, γιατί όταν τα κοριτσάκια βρεθούν συμφοιτήτριες στο πανεπιστήμιο δεν μιλούν καν η μία στην άλλη, οι παλιές αγαπημένες συμμαθήτριες; Είναι από το κλίμα της πολλής αγάπης που επικρατεί στο σχολείο. Ασε μας τώρα. Και είναι τόσο ξελιγωμένα τα κοριτσάκια, που για αρκετά χρόνια δεν ξέρουν πως να πρωτοχαρούν την ζωή που στερήθηκαν όταν αποκτούν την ελευθερία που φέρνει η ανωνυμία των ανωτάτων σπουδών, με αποτέλεσμα να γίνονται οι πουτάνες της παρέας. Ακρα, πάντα έχουν στραβά αποτελέσματα.
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?