Sraosha & Rakasha

πολύ σωστά.
και το 2ο εθνικότατο μας ραδιοφωνικό πρόγραμμα παίζει κλασσική μουσική σε ένδειξη πένθους αζ γουη σπηκ. πώς να τα βγάλουμε πέρα εδώ στην ξενιτιά χώρις τον Καζαντζίδη μας; ε;
 

There should be any problem! You speak about classics in any case!
 

Όχι και τόσο φιου. Θα έρθει κάποτε αναπόφευκτα και η Παρασκευή.

Φιου θα ήταν αν ο Χριστόδουλος πήγαινε από ανακοπή. As it is το πράγμα έχασε το στοιχείο της έκπληξης και τα αφιερώματα-κονσέρβες παίζουν το ένα πίσω από το άλλο χωρίς διακοπή.

Ο κανιβαλισμός επίσης -λένε- ενέχει και ένα είδος ηδονής.
 

@xilaren: η μουσικούλα καλή είναι. Τα αποσπάσματα ομιλιών του στα διάφορα αφιερώματα με ανατριχιάζουν: η αμετροέπεια και ο στόμφος που διέκριναν τον συγχωρεμένο (δεν υπεισέρχομαι τώρα στην ουσία όσων έλεγε). Μάλιστα, ένα κανάλι έκανε το λάθος να δείξει πλάνα από τη λαοσύναξη. Sic transit gloria mundi, που λένε κι οι Λατίνοι συνάδερφοί του.

Βεβαίως, πιο βαθιά με ανατρίχιασε πώς ένας καλοζωισμένος (με τα λεφτά μας) κύριος ούτε στα 70 του μπορεί να εξοντωθεί μέσα σε ένα εξάμηνο από τον καρκίνο. Τουλάχιστον του μακαρίτη του δόθηκε μια ευκαιρία (και τι ευκαιρία!) στο Μαϊάμι (με τα λεφτά μας).

@ανώνυμο: ντεν καταλαβαίνει τι λέτε. Μήπως είστε σπάμουλας;

@ιφιμέδεια: Να έρθει η Παρασκευή κι ογλήγορα τότε.

Όσο για τον κανιβαλισμό, τι να σας πω, εμένα οι ευαισθησίες θα με φάνε...

Επιστρέφω στο θεάρεστο έργο μου.
 

Ένας θάνατος που, όπως φαίνεται, ταίριαξε γάντι στην πολιτική συγκυρία. Ας καταγραφεί και εδώ ο πολύσημος τίτλος που έδωσε η Xilaren μπαζάροντας το ποστίδιον: "Η Δεξιά του Κυρίου". Κατά τα άλλα, "τα πάντα πορεύεται εις τόπον ένα, τα πάντα εγένετο από του χοός και τα πάντα επιστρέφει εις τον χουν" [Εκκλ. 3:20].
 

Τώρα το μόνο που λείπει είναι να εκτοπίσει τον Χριστόδουλο με τη σειρά του κάνα ποδοσφαιρικό για να συμπληρωθεί το τρίπτυχο και να μεταναστεύσω.
 

υπάρχουν κι τα φολκλορ δακρύβρεχτα:
http://katerinaanteportas.blogspot.com/2008/01/makaia-h-o.html
 

Sraosha, την παλεύεις;

Ποιός στόμφος και ποιά στρουμφάκια;
Και κατά τα άλλα λες ότι δεν υπεισέρχεσαι στην ουσία των όσων έλεγε. Όπως κάνουν δηλαδή όσοι κρίνουν πάνω πάνω, επιπόλαια και επιφανειακά.
Δεν ήταν στόμφος αυτό που λές. Ήταν ύφος ανθρώπου που είχε πλήρη συναίσθηση της θέσης του και ταυτόχρονα της ευθύνης απέναντι στο λαό που ποίμενε.

Χώρια που ο Μακαριστός άφησε πίσω του τεράστιο έργο και απέδειξε ότι πέραν του λόγου του ήξερε να πράττει κιόλας, γνώρισμα όσων δεν υποκρίνονται.

Σου θυμίζω ακόμα το ρητό των αρχαίων μας προγόνων, "τον τεθνηκότα μη κακολογείν".

Άντε, γιατί όσο διαβάζω τέτοια σχόλια, τόσο περισσότερο φέρνω στο νου μου τη λαϊκή σοφία: όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.


υγ. ελπίζω να μην σε ενοχλεί ο "στόμφος" μου
 

heliconia θύμησε μας κι άλλα τέτοια διασκεδαστικά του παρελθόντος, φαίνεται πως αρέσκεσαι στη μελέτη των κλισέ, ειδικά των λαϊκών και των εθνικών. μόνο στη αφαιρετική διάσταση αυτών χωλαίνεις ακόμα...
 

Ionnas, την παλεύεις και συ βλέπω.

Για σένα και για όσους τυχόν περάσουν από το μπλογκ αυτό, θυμίζω τα εξής:

Βιογραφικό
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, γεννήθηκε το 1939 στην Ξάνθη και σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Χαρισματικός απο τα νεανικά του χρόνια, διδάκτωρ Θεολογίας, πτυχιούχος γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, γνώστης ιταλικής και γερμανικής, χειροτονήθηκε διάκονος το 1961 και πρεσβύτερος το 1965.

Εννέα χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στο ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) Φαλήρου, ενώ διετέλεσε επί επτά χρόνια γραμματέας της Ιεράς Συνόδου.

Νεότατος, μόλις 35 ετών το 1974 εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος, απ΄όπου αναχώρησε, όταν εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών.

Πήρε μέρος σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό, ενώ συνέγραψε πλήθος επιστημονικών και εποικοδομητικών κειμένων. Αρθρογράφησε στον εκκλησιαστικό Τύπο, αλλά και σε εφημερίδες.

Ανάμεσα στις πρόσφατες δημοσιεύσεις ξεχωρίζουν : "Ελληνισμός προσήλυτος. Η μετάβαση απο την αρχαιότητα στον χριστιανισμό", "Η ψυχή της Ευρώπης". Μνημειώδες θεωρείται το έργο του, το οποίο αποτελεί και τη διατριβή του στο Πανεπιστήμιο με τίτλο : "Ιστορική και Κανονική θεώρησις του παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι" , ενω εμπεριστατωμένες θεωρούνται οι μελέτες του για τον Μελέτιο Πηγά και το Θείο Πάθος.

Το 1998, μετά το θάνατο του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τρείς ήταν οι επικρατέστεροι υποψήφιοι: ο Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο Θηβών Ιερώνυμος και ο τότε Αλεξανδρουπόλεως (νύν Θεσσαλονίκης) Ανθιμος.

Εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο οποίος προκάλεσε αίσθηση στην κοινή γνώμη, από την πρώτη στιγμή που άρχισε να διαβάζει τον "επιβατήριο" λόγο του στον κατάμεστο μητροπολιτικό ναό Αθηνών.

Πολύ γρήγορα, όλοι μιλούσαν για τον αρχιεπίσκοπο, που καλούσε τη νεολαία να πλησιάσει την Εκκλησία "όπως είναι, ακόμη και με το σκουλαρίκι", ζητούσε συγγνώμη απο τους νέους για όσα δεν έγιναν απο τους μεγαλύτερους, ενώ άρχισε αμέσως να ασχολείται με την αναζωογόνηση όλων των υπηρεσιών της Εκκλησίας και κυρίως του φιλανθρωπικού τομέα.

Υπό την ηγεσία του, προάγεται το έργο της Εκκλησίας σ΄ολόκληρο τον κοινωνικό τομέα. Ιδρύονται νέοι οργανισμοί που καλύπτουν τομείς, όπως η βιοηθική, η μέριμνα για τους τοξικομανείς, την κακοποιημένη γυναίκα, την άγαμη μητέρα. Τέλος ίδρυσε την Μη Κυβερνητική Οργάνωση "Αλληλεγγύη" μέσω της οποίας γίνεται μεγάλη παρέμβαση με ανθρωπιστική βοήθεια, σε παγκόσμια κλίμακα.

Ακόμη και στην επικοινωνία της Εκκλησίας παρενέβη δυναμικά, οδηγώντας την στο νέο κόσμο της ψηφιακής εποχής, αφού ίδρυσε την υπηρεσία Διαδικτύου, δημιουργώντας συγχρόνως ψηφιακή βιβλιοθήκη σε 9 γλώσσες, πινακοθήκη, μουσικοθήκη και πύλη πολιτιστικών ειδήσεων στα ελληνικά και αγγλικά.

Ionnas, ελπίζω με το καιρό να γίνεις λιγότερο προκατειλλημένος.
Προς το παρόν, λίγο ξύδι θα σου κάνει καλό.
 

Αγαπητοί Χριστιανοί, Αδερφοί και Υπήκοοί μου, πρόβατα λογικά του Κυρίου και απρόσωπες υπογραφές του εν Αθήναις βικαρίου του,

nolo episcopari, οπότε δεν ισχύει αυτό με τα κρεμαστάρια, τουλάχιστον όχι στα συγκεκριμένα συμφραζόμενα (με τα συγκεκριμένα κρεμαστάρια).

Όποιος είπε τον Χριστόδουλο 'υποκριτή', μάλλον έσφαλλε. Η υπεκφυγή και οι (προσφιλείς στους αρχιερείς ανά τον κόσμο) μισές αλήθειες δε συνιστούν 'υποκρισία'.

Τέλος, αν θέλετε την 'ουσία', ο σχωρεμένος (ή μακαριστός Μακαριώτατος, κατά τα βυζαντινότερα κενολογήματα) έβλαψε βαριά την ελλαδική εκκλησία επισπεύδοντας τη βαθειά εκκοσμίκευσή της και καθιστώντας την μονόδρομο στα εκκλησιαστικά ήθη. Επίσης, ως πολιτικός άνδρας... ε, να ξαναλέμε τα αυτονόητα;

Διάπυρος κτλ.,

ο Μεθώνης και Ερεσσού,

+Σραόσιος
 

Συγγνώμη, πού ακριβώς πηγαίναν τα στρουμφάκια;
 

Άστα τα στρουμφάκια, αυτά σε πείραξαν;
Για πες μου λοιπόν για την εκκοσμίκευση, τί ακριβώς σε ενόχλησε;
Για να καταλάβω και γω δηλαδή...
 

Heliconia, πάνω απ' όλα εγώ θα τον θυμάμαι ως πτυχιούχο Αγγλικής και Γαλλικής και γνώστη της Ιταλικής και Γερμανικής -αυτό πια το διαβάζω παντού, σε μερικά αφιερώματα μάλιστα είναι η κατακλείδα. Θα έμειναν αυτά τα προσόντα στο σιβί από τότε που έψαχνε δουλειά για γραμματέας. Κι όπως όλοι ξέρουμε, -τρανή απόδειξη ότι η σπουδή ξένων γλωσσών σε αποζημιώνει- βρήκε την καλύτερη, τότε, παράλληλα με τις σπουδές του.
 

Ela re sraosha: "Paraskevi prwi, lalalalalala / Ap' oles tis imeres..." Stroumfakia, xereis esy ;)
 

Δλδ η προσφορα του ηταν η Αλληλεγυη;

Δλδ με λεφτα δικα μου το κρατος (γιατι η Εκκλησια κρατος ειναι) κανει ΜΚΟ, παιρνει λεφτα κ' μετα το προβαλλει (κ' τα τρωει κ' δεν δινει λογιαριασμο σε κανεναν κ' ο Χριστοδουλος ενα απο τα τελευταια που κανει (αντι να κοιταξει τα του οικου του) ειναι να δει πως θα την ξελασπωσει; Μηπως αυτο θυμιζει την λαικη ρηση "με ξενα κολλυβα" κτλ;

Ωρες ωρες ευχομαι πραγματικα να υπαρχει ο Θεος σας - πιο πολυ θα τιμωρησει εσας παρα εμας τους αθεους. Βεβαια ο Χριστοδουλος ειναι απο αυτη την αποψη (οπως κ' εσυ) τυχερος.
 

καραγκιόζη Heliconia, συγχώρα με Σραόσιε
 

Βρε το κολλητήρι τον Ionna!...πόσο χρόνων είσαι καλέ; ...5;
Η δημοτικότητα του Αρχιεπισκόπου έφτανε το 80% περίπου.
Φαίνεται να ανήκεις στο υπόλοιπο 20.
Μάταιο να σου μιλήσω.
 

μάταια να σκέφτεσαι