23.4.08
Murder, Inc.
Αν κάνατε πρόσφατα μια βόλτα στον κοντινότερο πάγκο ενός ενημερωμένου βιβλιοπωλείου θα διαπιστώσατε ότι δύο είδη μυθιστορημάτων ευδοκιμούν στις μέρες μας: εκείνα με «κόρες» στον τίτλο (πέντε μέτρησα τις προάλλες, του μνήμονα, του λοχαγού, του στρατηγού, του αλχημιστή, του διάολος τον πατέρα της) – και τα κάθε λογής αστυνομικά. Φόνοι στην αρχαία Ελλάδα, εγκλήματα στη Ρώμη, δολοφονίες στο Βυζάντιο, serial killers που τεμαχίζουν αβέρτα από τη Σουηδία ως τη Νότια Αφρική, μοναχοί, ψυχολόγοι, ανθρωπολόγοι, ιστορικοί που εξιχνιάζουν σκοτεινές υποθέσεις, ο ελληνικός εκδοτικός χώρος αντιγράφει σταθερά τα τελευταία χρόνια την παγκόσμια λυδία λίθο της οικονομικής επιτυχίας: κλώνοι του Σέρλοκ Χολμς και τα κουλουβάχατα της ιστορίας.
Έχω την αίσθηση ότι το αστυνομικό, όπως και το ιστορικό μυθιστόρημα, γνωρίζουν σήμερα τεράστια άνθηση για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, είναι προσιτά σε ένα ιδιαίτερα ευρύ κοινό: λειτουργώντας συχνά ως εγκυκλοπαιδικοί οδηγοί και κείμενα «μαθητείας» εισάγουν τους αναγνώστες σε κόσμους για τους οποίους γνωρίζουν συνήθως μόνο αδρές λεπτομέρειες. Έπειτα, πρόκειται για έργα χαμηλών απαιτήσεων από άποψης background – τόσο ο ιστορικός όσο και ο αστικός κοινωνικός, κατά βάση, καμβάς, στον οποίο υφαίνεται το αστυνομικό μυθιστόρημα παρέχουν στον επίδοξο συγγραφέα τέτοιο πλήθος επιλογών τόπου, χρόνου και πλοκής, ώστε ο αναγνώστης να αισθάνεται ήδη ικανοποιημένος από τα βασικά στοιχεία, ανεξαρτήτως της πραγματικής ποιότητάς τους. Όταν ο Jed Rubenfeld στέλνει τον Sigmund Freud να κυνηγήσει serial killers στη Νέα Υόρκη ή όταν ο Michael Gregorio ανακατεύει τον Immanuel Kant σε μια Critique of Criminal Reason η προσθήκη ιστορικών προσώπων στο μείγμα αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα με τη δημιουργία ενός αστυνομικού υβριδίου στη λογική του lifestyle – οι επώνυμοι πουλάνε.
Εκτός αυτού, το αστυνομικό μυθιστόρημα εμπίπτει πλέον στην κατηγορία του research. Με τον εμπλουτισμό των ανά τον κόσμο αρχείων, τη γενίκευση της πρόσβασης, τη δυνατότητα προσέγγισης αυθεντικών case files που παρέχει σε ορισμένες περιπτώσεις το internet, ο επίδοξος συγγραφέας ενός crime novel δεν χρειάζεται να κοπιάσει υπερβολικά για την επινόηση μιας πλοκής, μπορεί κάλλιστα να αντιγράψει πραγματικές υποθέσεις του παρελθόντος. Δεν απαιτείται να διαθέτει επαγγελματική εμπειρία που να τον βοηθήσει, αρκεί να προσφύγει στις αναμνήσεις ή τα αποτελέσματα της εργασίας κάποιου πρώην επαγγελματία. Δεν είναι καν απαραίτητο να αναλωθεί ο ίδιος στην έρευνα: ως και ο James Ellroy που διακρίνεται σαφώς από τον εσμό των γραφιάδων αναθέτει τη βρώμικη δουλειά της συλλογής των στοιχείων σε «ερευνητές». Και βέβαια καθώς το αστυνομικό μυθιστόρημα κατατάσσεται στα είδη του pulp fiction, όπου ο ρυθμός, η αφηγηματική ταχύτητα και οι ανατροπές της πλοκής μετρούν περισσότερο από την ποιότητα των χαρακτήρων, του ύφους και της γλωσσικής έκφρασης εξακολουθεί να μην χρειάζεται καν να είναι κανείς καλός συγγραφέας για να σταδιοδρομήσει σε αυτό. Σκεφτείτε μόνο τις DaVinciάδες που μας κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια.
Είχα κάποτε την τύχη σε ένα signing πριν από μερικά χρόνια να πετύχω τον George Pelecanos με διάθεση για κουβεντολόι. «Μην κοιτάς αυτούς που κάνουν κόλπα και περιπλέκουν τα πράγματα με το κοινωνικό στοιχείο. Εγώ τη βρίσκω με το παλιό καλό pulp αστυνομικό», ήταν η μάλλον απορριπτική του αντίδραση, όταν του ανέφερα τον Ian Rankin. Δεν του είπα αυτό που μου πέρασε από το μυαλό – ότι στο pulp fiction κρυβόταν ανέκαθεν και πολλή σκαρταδούρα…
Comments:
<< Home
Επίσης και τα δύο είδη γράφονται λες και ο συγγραφέας τους έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του τη σκέψη ( μην πω ελπίδα) ότι από τυχόν εκδοτική επιτυχία μπορεί να προκύψει κι ένα κινηματογραφικό σενάριο...
Νομίζω ότι ένας ακόμα λόγος της επιτυχίας των αστυνομικών είναι και η αίσθηση απονομής δικαιοσύνης και αποκατάστασης της ηθικής τάξης που δίνουν στον αναγνώστη. Τα αστυνομικά σήμερα είναι ένας από τους ελάχιστους προνομιούχους χώρους όπου τελικά ο κακός τιμωρείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο...
# posted by 
: 24/4/08 17:52
: 24/4/08 17:52
«Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει και αλλήλους περιπτυξώμεθα...»
Ένας ύμνος είναι κι αυτός... Ας τόν κάνουμε, αυτόν τουλάχιστον, πράξη.
Όμως, ρέ σύ Ρακάσια, υπάρχει και τίποτε μέσα στο οποίο δεν κρύβεται και πολλή σκαρταδούρα;;;
Το pulp fiction σέ μάρανε;;;
Από την Αθηναϊκή Δημοκρατία θέλεις να ξεκινήσω ή μήπως από την μοντέρνα τέχνη;;;
Οι μεν είχανε σφάξει κάτι χιλιάδες άοπλους "απείθαρχους" Μήλιους ή Σάμιους, δεν είμαι σίγουρος, (η δεύτερη σημειωμένη γενοκτονία μετά την Τροία) κι οι άλλοι αμολάνε πέντε κουβάδες χρώμα και λένε ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ, φάτε το.
Άντε ... Καλή ανάσταση (χωρίς προηγουμένως να πεθάνεις...)
Ένας ύμνος είναι κι αυτός... Ας τόν κάνουμε, αυτόν τουλάχιστον, πράξη.
Όμως, ρέ σύ Ρακάσια, υπάρχει και τίποτε μέσα στο οποίο δεν κρύβεται και πολλή σκαρταδούρα;;;
Το pulp fiction σέ μάρανε;;;
Από την Αθηναϊκή Δημοκρατία θέλεις να ξεκινήσω ή μήπως από την μοντέρνα τέχνη;;;
Οι μεν είχανε σφάξει κάτι χιλιάδες άοπλους "απείθαρχους" Μήλιους ή Σάμιους, δεν είμαι σίγουρος, (η δεύτερη σημειωμένη γενοκτονία μετά την Τροία) κι οι άλλοι αμολάνε πέντε κουβάδες χρώμα και λένε ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ, φάτε το.
Άντε ... Καλή ανάσταση (χωρίς προηγουμένως να πεθάνεις...)
χμ... εδώ και λίγες εβδομάδες νιώθω τύψεις που έχω κολλήσει με το (Pelecanos- co-written and produced)The Wire. δε βοηθάς
:)
:)
@αθήναιος: "Γεια σας, είμαι σενάριο μεταμφιεσμένο". Ο "Κώδικας" ως βιβλίο ζητούσε ήδη και τον Χάρισον Φορντ πρωταγωνιστή...
@sike: Thank you...
@gazakas: Ενδεχομένως. Αν και υπάρχουν και αρκετά πλέον που γράφονται σε τόνους του γκρίζου.
@καραμούζα: Εχμ, ναι, για να το βλέπετε εδώ προφανώς αυτό με μάρανε από τη γενική σκαρταδούρα. Έκαστος εφ'ω ετάχθη (ή εμαράνθη). Χρόνια πολλά και καλά να περνάτε.
@sike: Thank you...
@gazakas: Ενδεχομένως. Αν και υπάρχουν και αρκετά πλέον που γράφονται σε τόνους του γκρίζου.
@καραμούζα: Εχμ, ναι, για να το βλέπετε εδώ προφανώς αυτό με μάρανε από τη γενική σκαρταδούρα. Έκαστος εφ'ω ετάχθη (ή εμαράνθη). Χρόνια πολλά και καλά να περνάτε.
den nomizeis omos oti prepei na iparxoun vivlia gia ola ta gousta kai oxi mono Proust?
# posted by : 30/4/08 11:46
: 30/4/08 11:46
@hilaren: Καλό το The Wire. Έχω ξεμείνει στο επεισόδιο 6 της Season 1 - μου μένουν μόλις τεσσερισήμιση σεζόν...
@lady d: Certainly. Προσωπικά άλλωστε ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει Proust. Απλώς διακρίνω μια "επιχείρηση ευκολίας" αυτό τον καιρό στο συγκεκριμένο είδος.
Δημοσίευση σχολίου
@lady d: Certainly. Προσωπικά άλλωστε ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει Proust. Απλώς διακρίνω μια "επιχείρηση ευκολίας" αυτό τον καιρό στο συγκεκριμένο είδος.
<< Home
