1.5.08
Iron Prophet
Ας αφήσουμε κατά μέρος τις «μικρές και ‘ανώνυμες’ ιδιοφυΐες της Marvel», δύο εκ των οποίων ακούν στα ονόματα Stan Lee και Jack Kirby, τα οποία σαφώς υπερβαίνουν το χώρο των aficionados του αμερικανικού κόμικ. Ας αφήσουμε και τον διδακτισμό περί του ιδεολογικού επιχρίσματος των χολιγουντιανών ταινιών στη νιοστή επανάληψή του. Το πιο χυμώδες κομμάτι της κριτικής του Δημήτρη Δανίκα για τον Iron Man στα χθεσινά Νέα είναι το εξής (έμφαση δική μου):
«Ο ‘κακός’ Τζεφ Μπρίτζες, ο συνέταιρος του ‘καλού’ Σταρκ με το μυστηριώδες και αραβικής προελεύσεως όνομα Οbadiah Stane. Απαγορεύεται ένας αμιγώς Αγγλοσάξων να είναι ο άρχων του τρόμου. Έχει σημασία αυτό».
Έχει, όντως, μια και το όνομα Obadiah εκτός από μυστηριώδες ή αραβικό, όπως αναμφίβολα θεωρείται στο φαντασιακό του Δανίκα, είναι στην πραγματικότητα χαρακτηριστικά βιβλικό. Στην Αγία Γραφή γυροφέρνουν καμιά δεκαριά με προεξάρχοντα τον ομώνυμο προφήτη που, κατά σύμπτωση τιμάται και στην ορθόδοξη εκκλησία με το όνομα «Αβδίας» – αν το βρίσκετε εκκεντρικά χαριτωμένο και σας περισσεύει κανένας γιός να τυραννήσετε για το υπόλοιπον του βίου του θα εορτάζει στις 19 Νοεμβρίου. Όσο για την «αμιγή αγγλοσαξωνικότητα» που απάδει στους άρχοντες του τρόμου, ως βιβλικό το Obadiah, όπως και το Ezekiel και άλλα ονόματα προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στις τάξεις των αυστηρότερων πουριτανικών σεκτών της ανατολικής ακτής τον 18ο αιώνα, με άλλα λόγια των προγόνων των σημερινών White Anglo-Saxon Protestants…
Το πρόβλημα δεν είναι οι σπουδές γλωσσολογίας που στερείται ο Δανίκας για να διακρίνει τα εβραϊκά από τα αραβικά. Δεν είναι καν η παραδειγματική του άγνοια σε ζητήματα κόμικ και pop lit που καθίσταται προφανής όποτε απαιτείται η συνδρομή του σε φιλμ που προέρχονται από τα παραπάνω πεδία (call me Lord of the Rings or V for Vendetta). Η περίπτωσή του είναι χαρακτηριστική όσων περιχαρακώνονται σε ένα ιδεολογικό πλαίσιο και στη συνέχεια υποτάσσουν την πραγματικότητα σε αυτό. Δεν αρκείσαι στα σωτηριολογικά του νιτσεϊκού υπερήρωα, θέλεις ντε και καλά μια δόση αραβικής κελεμπίας για να σου δέσει το αντιαμερικανικό γλυκό. Το Obadiah σου φέρνει στο μυαλό μια essence οσαμίας, το βαφτίζεις αραβικό, καθάρισες. Η επαλήθευση μπορεί να σου κοστίσει κανένα ρητορικό σχήμα ή, θεός φυλάξοι, την πρωτοτυπία της ιδέας – what you don't know can't hurt you. Άλλωστε πότε είδατε το αντίστοιχο του ‘correction appended’ σε site ελληνικής εφημερίδας;
«Ο ‘κακός’ Τζεφ Μπρίτζες, ο συνέταιρος του ‘καλού’ Σταρκ με το μυστηριώδες και αραβικής προελεύσεως όνομα Οbadiah Stane. Απαγορεύεται ένας αμιγώς Αγγλοσάξων να είναι ο άρχων του τρόμου. Έχει σημασία αυτό».
Έχει, όντως, μια και το όνομα Obadiah εκτός από μυστηριώδες ή αραβικό, όπως αναμφίβολα θεωρείται στο φαντασιακό του Δανίκα, είναι στην πραγματικότητα χαρακτηριστικά βιβλικό. Στην Αγία Γραφή γυροφέρνουν καμιά δεκαριά με προεξάρχοντα τον ομώνυμο προφήτη που, κατά σύμπτωση τιμάται και στην ορθόδοξη εκκλησία με το όνομα «Αβδίας» – αν το βρίσκετε εκκεντρικά χαριτωμένο και σας περισσεύει κανένας γιός να τυραννήσετε για το υπόλοιπον του βίου του θα εορτάζει στις 19 Νοεμβρίου. Όσο για την «αμιγή αγγλοσαξωνικότητα» που απάδει στους άρχοντες του τρόμου, ως βιβλικό το Obadiah, όπως και το Ezekiel και άλλα ονόματα προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στις τάξεις των αυστηρότερων πουριτανικών σεκτών της ανατολικής ακτής τον 18ο αιώνα, με άλλα λόγια των προγόνων των σημερινών White Anglo-Saxon Protestants…
Το πρόβλημα δεν είναι οι σπουδές γλωσσολογίας που στερείται ο Δανίκας για να διακρίνει τα εβραϊκά από τα αραβικά. Δεν είναι καν η παραδειγματική του άγνοια σε ζητήματα κόμικ και pop lit που καθίσταται προφανής όποτε απαιτείται η συνδρομή του σε φιλμ που προέρχονται από τα παραπάνω πεδία (call me Lord of the Rings or V for Vendetta). Η περίπτωσή του είναι χαρακτηριστική όσων περιχαρακώνονται σε ένα ιδεολογικό πλαίσιο και στη συνέχεια υποτάσσουν την πραγματικότητα σε αυτό. Δεν αρκείσαι στα σωτηριολογικά του νιτσεϊκού υπερήρωα, θέλεις ντε και καλά μια δόση αραβικής κελεμπίας για να σου δέσει το αντιαμερικανικό γλυκό. Το Obadiah σου φέρνει στο μυαλό μια essence οσαμίας, το βαφτίζεις αραβικό, καθάρισες. Η επαλήθευση μπορεί να σου κοστίσει κανένα ρητορικό σχήμα ή, θεός φυλάξοι, την πρωτοτυπία της ιδέας – what you don't know can't hurt you. Άλλωστε πότε είδατε το αντίστοιχο του ‘correction appended’ σε site ελληνικής εφημερίδας;
Comments:
<< Home
Οβδιού τον έλεγε το βιβλίο των θρησκευτικών (επί χούντας μιλάμε).Από τα πιο γελοία -για μας τότε- βιβλικά ονόματα, μετά το Μαλαχίας φυσικά.
Δεν ήταν καλός μαθητής λοιπόν ο Δανίκας. Κι' ούτε Λουκυ Λουκ πρέπει να διάβασε εγκαίρως.Το όνομα παραπέμπει κατ' ευθείαν σε redneck παππού με λευκή γεννειάδα & καραμπίνα πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι.
Δεν ήταν καλός μαθητής λοιπόν ο Δανίκας. Κι' ούτε Λουκυ Λουκ πρέπει να διάβασε εγκαίρως.Το όνομα παραπέμπει κατ' ευθείαν σε redneck παππού με λευκή γεννειάδα & καραμπίνα πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι.
Παρόλο που ο Δανίκας έχει φάει (επαξίως) πολύ χέσιμο τον τελευταίο καιρό από τους μπλογκάδες, ένα παραπάνω χεστήριο δε βλάφτει. Πες τα, Ρακάσα! Να προσθέσω απλώς ότι ο Δ.Δ. έχει μεσάνυχτα όχι μόνο από κόμιξ και ποπ αρτ, αλλά και από σινεμά, έτσι; Όποιαν ταινία χωράει στο μπλέντερ τού έξαλλου αντιαμερικανισμού, τη μακελεύει ανενδοίαστα στις (ο Θεός να τις κάνει) κριτικές του στα Νέα. Όποιαν πάλι δε χωράει, τη μακελεύει ωσαύτως. Μηδέν εις το πηλίκον δηλαδή.
Εύγε γι' αυτό το ποστ (το οποίο αν θυμάμαι καλά πρέπει να είναι το δεύτερο σ' αυτό το μπλογκ που ασχολείται με τις ανεπάρκειες του Δανίκα.
Ο συγκεκριμένος αρθρογράφος είναι, κατά τη γνώμη μου μια χαρακτηριστική περίπτωση, στον ελληνικό τύπο, μέτριου ειδικού, που του δόθηκε μια θέση από την οποία προάγει μέτρια πράματα με μέτρια (έως άμετρα) επιχειρήματα. Η αντίθεσή μου στις απόψεις του στηρίζεται σε διαισθητική αντίδραση γι' αυτό νιώθω πραγματικά ευγνώμων όταν καταδεικνύονται συγκεκριμένες ανεπάρκειες στις επαγγελματικές (!) του γνώσεις.
Ο συγκεκριμένος αρθρογράφος είναι, κατά τη γνώμη μου μια χαρακτηριστική περίπτωση, στον ελληνικό τύπο, μέτριου ειδικού, που του δόθηκε μια θέση από την οποία προάγει μέτρια πράματα με μέτρια (έως άμετρα) επιχειρήματα. Η αντίθεσή μου στις απόψεις του στηρίζεται σε διαισθητική αντίδραση γι' αυτό νιώθω πραγματικά ευγνώμων όταν καταδεικνύονται συγκεκριμένες ανεπάρκειες στις επαγγελματικές (!) του γνώσεις.
# posted by 
: 2/5/08 01:48
: 2/5/08 01:48
λοιπόν, το είδα χτες το βράδυ και έρχομαι, στα χνάρια του Δανίκα, να στηλιτεύσω το πραγματικό στερεότυπο: το typecasting των Βρετανών. Στην ταινία είναι Βρετανοί ο υπολογιστής (!) του R. Downing Jr και η δημοσιογράφος στην τηλεόραση που περιγράφει την κρίση στο Αφγανιστάν (εξαιρούμε την πολιτογραφημένη βρετανίδα, ξενερουά, ξινή Γκουίνι) Βέβαια δεν είμαι σίγουρη πως να το ερμηνεύσω. Brits can provide the brains but leave it to the Americans to do the job or they cannot make the news just report it? Κατι τέτοιο.
@alberich: Νομίζω ότι εγώ τον Οβαδία πρέπει να τον πρωτοπέτυχα ως όνομα σε κάποια από τις ιστορίες του Lovecraft, μετά των Κθούλου και της παρέας τους ομού. New England δοξασίες...
@τιπούκειτοσ: Νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς έχει να γράψει φυσιολογική κριτική από το 1996.
@ βαρώνος κόζιμο: Ναι, με είχε διαολίσει πάλι για το V for Vendetta. Προετοιμάζω από τώρα τον εαυτό μου γι' αυτά που θα γράψει του χρόνου για το Watchmen.
@ xilaren: Ε, οι βρετανοί φίλοι μας είναι second stringers. Ούτε ένα superhero της προκοπής δεν έχουν. Bloody sots, to a man :P
@τιπούκειτοσ: Νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς έχει να γράψει φυσιολογική κριτική από το 1996.
@ βαρώνος κόζιμο: Ναι, με είχε διαολίσει πάλι για το V for Vendetta. Προετοιμάζω από τώρα τον εαυτό μου γι' αυτά που θα γράψει του χρόνου για το Watchmen.
@ xilaren: Ε, οι βρετανοί φίλοι μας είναι second stringers. Ούτε ένα superhero της προκοπής δεν έχουν. Bloody sots, to a man :P
Πέρα απ' τα εκνευριστικά κολλήματα του Δανίκα, αυτό που με τρελαίνει περισσότερο απ' όλα στις κριτικές του, είναι ότι, όταν δεν του αρέσει μια ταινία με πλοκή, πάει και σου αποκαλύπτει το τέλος στην κριτική του!!!
Κρίμα, γιατί κάποτε τον είχα σε εκτίμηση ως κριτικό κινηματογράφου. Πλέον, τον διαβάζω μόνο για να κουρδίζομαι ή για να γελάω, όχι πάντως για να ενημερώνομαι.
Δημοσίευση σχολίου
Κρίμα, γιατί κάποτε τον είχα σε εκτίμηση ως κριτικό κινηματογράφου. Πλέον, τον διαβάζω μόνο για να κουρδίζομαι ή για να γελάω, όχι πάντως για να ενημερώνομαι.
# posted by : 7/5/08 09:43
: 7/5/08 09:43 << Home
