13.6.08
Morrison Hotel
Θέλετε να αναστήσετε έναν ήρωα ξεχασμένο από δεκαετίες; Θέλετε να επαναφέρετε στην τρέχουσα continuity έναν κακοποιό που και η μάνα του προσπαθούσε να ξεχάσει, όπως τον Michel Houellebecq η δική του; Θέλετε ένα comic που να αναλύει τον τραυματισμένο ψυχισμό μιας ομάδας αναρχικών ενώ γύρω τους μαίνεται ο Αρμαγεδδών σε μια μη γραμμική ιστορία όπου η ταύτιση του καθενός με τη μία ή την άλλη πλευρά παραμένει εν αμφιβόλω ως το τέλος; Ο Grant Morrison είναι ο άνθρωπός σας.
Οπότε ο Lev Grossman απλώς έχει άδικο. O Morrison δεν είναι εξαιρετικός συγγραφέας εξαιτίας μιας εύκολης ατάκας από το Final Crisis (άλλη μια καταστροφή του σύμπαντος της DC, μην ενοχλείστε), αλλά χάρη στην πτώση του Batman που απεργάζεται στο ομώνυμο comic. Και πάλι, όχι για το γεγονός αυτό καθαυτό, μα για τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας συνομιλεί με το παρελθόν του μέσου, βάζοντας τον Joker
Οπότε ο Lev Grossman απλώς έχει άδικο. O Morrison δεν είναι εξαιρετικός συγγραφέας εξαιτίας μιας εύκολης ατάκας από το Final Crisis (άλλη μια καταστροφή του σύμπαντος της DC, μην ενοχλείστε), αλλά χάρη στην πτώση του Batman που απεργάζεται στο ομώνυμο comic. Και πάλι, όχι για το γεγονός αυτό καθαυτό, μα για τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας συνομιλεί με το παρελθόν του μέσου, βάζοντας τον Joker
να επαναλαμβάνει ουσιαστικά το Rorschach test του (ενδεχομένως) ασταθή διανοητικά Rorschach από το Watchmen του Alan Moore:
Στα 70 πατημένα (Superman) ή επερχόμενα (Batman) χρόνια όλες οι βασικές storylines έχουν γραφτεί. Το θετικό είναι ότι ο Morrison δεν δυσκολεύεται να κατασκευάσει τις πλέον εκλεπτυσμένες παραλλαγές τους...
