7.7.08
Rakasha's Paris Vol. IV
Έτσι έγινε και είδα το εκκρεμές. Και συμφωνώ με την κοπελιά που λοιδωρεί ο αφηγητής στην αρχή του Εκκρεμούς του Φουκώ: αυτό είναι όλο δηλαδή; Don't get me wrong, το Μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων στην οδό Ρεωμύρου είναι εντυπωσιακό ως σύλληψη και εξαιρετικό ως υλοποίηση, αν και περίμενα περισσότερα πρωτότυπα και λιγότερα προσχέδια. Πρόταση του συνταγματικού κληρικού Abbé Gregoire μετά την Τρομοκρατία, ιδρύθηκε παρ' όλα αυτά στον εγκαταλελειμμένο ναό του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών προς διαφύλαξιν της υλικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας - σε χαρακτηριστική αντίθεση με τις προτεραιότητες του Παλαιού Καθεστώτος, τις οποίες βλέπετε εν πλήρη δόξη στο Λούβρο. But still... Η απόδειξη της κίνησης της Γης, του σταθερού σημείου και των συνδηλώσεών της είναι πολύ πιο sinister όταν τη διηγείται ο Umberto Eco παρά όταν την αντικρύζει ο αμύητος επισκέπτης δίπλα σε ζευγαράκια που εκμεταλλεύονται τη free Sunday για να βελτιώσουν την κουλτούρα τους και παιδάρια που τα έφεραν οι γονείς τους να δουν μια μπάλα να βωλοδέρνει πέρα - δώθε (περίμενα όλη την ώρα πότε κάποιο από δαύτα θα έκανε την κίνηση ματ να δώσει μια σφαλιάρα στη σφαίρα). Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι ο Άγιος Μαρτίνος των Αγρών και τα εκθέματά του είναι μάλλον πολύ πιο μουσειακά και εξημερωμένα σε σχέση με όσα είδε ο Eco πριν από 25 χρόνια και τα οποία του επέτρεψαν να γράψει το καλύτερο σύγχρονο μυθιστόρημα περί μυστικών εταιρειών. Ιδού, το Arts et Métiers ενέπνευσε το Εκκρεμές. Το Λούβρο, αντίστοιχα, ενέπνευσε τον Κώδικα Ντα Βίντσι. Αναντίρρητα, πρόκειται για θησαυρό του ανθρώπινου είδους, κάτι που δεν βλέπεται αλλά σπουδάζεται (το μουσείο, όχι ο Κώδικας). Από την άλλη κανείς Mitterand δεν θα σκεφτόταν να πλαισιώσει το Arts et Métiers με φαραωνικά έργα για να διασφαλίσει το όνομά του στην αιωνιότητα. Το Λούβρο, όπως και το Βρετανικό Μουσείο πιο παλιά, με δυσκολεύει για καθαρά πρακτικούς λόγους: είναι πολύ μεγαλύτερο από τα ανθρώπινα μέτρα, αντάξιο ως μέγεθος του εγωτισμού όντων όπως ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ (αν κι εκείνος προτιμούσε τις Βερσαλίες). Στο μεταξύ, οι μάζες συρρέουν ακατάπαυστα κάτω από την Πυραμίδα, περπατούν στις αίθουσες μέχρι τελικής πτώσεως καταναλώνοντας αδιάφορα αιώνες κουλτούρας και στο τέλος καταρρέουν σε πολυθρόνες και πάγκους από υπερκόπωση και πληροφοριακό overdose. Θα αρκεστώ σε μια minimal tour, θα αγνοήσω τη Mona Lisa και τα κοπάδια της (την αγοράζω υπερτιμημένο μαγνητάκι για το ψυγείο) για χάρη του Jacques - Louis David και των άλλων νεοκλασικιστών με τις δικές τους εμμονές. Χάνοντας το δρόμο για την έξοδο, θα ρίξω τυχαία ένα βλέμμα και στην Αφροδίτη της Μήλου, excusing my way μέσα από ένα πλήθος με αφηνιασμένες ψηφιακές.
Comments:
<< Home
Νομίζω μάλιστα ότι ο Έκο μιλάει για το εκκρεμές στο Πάνθεον, αν θυμάμαι και την τελευταία σκηνή με τον απαγχονισμό.
Ή τα έκανα σαλάτα;
Ή τα έκανα σαλάτα;
Συμφωνώ με την άποψη για το Λούβρο και το Βρετανικό Μουσείο όμως οταν σ'ενα τόπο μπορείς να πάθεις cultural overdose εκεί κάνεις τις επικές τις μάσες.
Να κάνετε κι ένα cultural tour στα φουρνάρικα, ειδικά σ'αυτά που φτιάχνουν μακαρόν. Θα τα βρείτε από τη μυρωδιά...
Να κάνετε κι ένα cultural tour στα φουρνάρικα, ειδικά σ'αυτά που φτιάχνουν μακαρόν. Θα τα βρείτε από τη μυρωδιά...
@sraosha: It's Arts et Metiers all right in both counts, trust me - with all the cars and Bartholdi's replica of the Liberty Statue.
@sraosha: Και μη μου σουφρώνεις τη μουσούδα σου για το Τεχνών και Επιτηδευμάτων, είναι μια χαρά, ειδικά τα πρωτότυπα επιστημονικά όργανα του 17ου αιώνα με τις αλχημικές διακοσμήσεις...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
