11.3.09
Inside the Darkness of Mere Being
Όταν τα 163 λεπτά του Watchmen περάσουν και εκλείψουν οριστικά οι συζητήσεις για γαλάζιους γίγαντες και τεράστια καλαμάρια, για παπούτσια και πλοία και βουλοκέρι, το μόνο πράγμα που δεν θα μείνει πίσω είναι η συντριπτική αίσθηση της ειρωνείας που διαπερνά τις τελευταίες σελίδες της κειμενικής εκδοχής. Γράφοντας το 1987 τις λέξεις για έναν stronger loving world to die in o Alan Moore κληροδότησε στην κουλτούρα του comic το όριό της. Η πολύπλοκη συμμετρία των αρετών του αναδεικνύεται για μένα σε μια σειρά εικόνων που ανοίγουν σε μια διασταύρωση της Νέας Υόρκης και καταλήγουν σε μια μορφή στο panel ενός περιοδικού: σε διάστημα μικρότερο των δύο σελίδων ο Moore διηγείται ένα περιστατικό (1ο επίπεδο αφήγησης) στο οποίο εμφανίζεται ένα αγόρι (2ο επίπεδο) που διαβάζει ένα comic (3ο επίπεδο) για έναν άνδρα (4ο επίπεδο) ο οποίος διηγείται την ιστορία του (5ο επίπεδο), με το πρώτο και το τελευταίο επίπεδο να αλληλοσχολιάζονται. Ωστόσο, η brilliancy ενός κειμένου δεν αποτιμάται στις κορυφώσεις αλλά στο μέσο όρο του, στις ευκολίες όπου μοιραία αυτό υποκύπτει.Η Mars sequence στο Watchmen, παρά το εξωτικό τοπίο των αμμόλοφων του Άρη, πολύ απέχει από την πρωτοτυπία: δεν είναι παρά μια ιστορία αυτογνωσίας για ένα χωρισμένο ζευγάρι που ξεκινά να συζητάει για στιγμές που σημάδεψαν την κοινή τους ζωή και τελειώνει με δάκρυα. Μέσα σε 28 σελίδες όμως ο Moore περνά από την αναμενόμενη στερεοτυπική αναπαράσταση των φύλων στο εύθραυστο των ανθρώπινων σχέσεων σε μια φιλοσοφική ενατένιση για τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν. Όταν η αναγνώριση επέρχεται, ο Moore δεν επικαλείται έναν από μηχανής θεό, αν και του βρίσκεται πρόχειρος, αναθέτει τη λύση του δράματος στη γυναικεία τάση να πετιούνται πράγματα και καθαρίζει με ένα μελοδραματικό «Dry your eyes and let’s go home» - πασπαλισμένο με λίγη φυσική. Kάθε Laurie είναι ένα «θερμοδυναμικό θαύμα». Κι εγώ έχω 12 χρόνια να ευχαριστηθώ comic.
Comments:
<< Home
δεν είδα την ταινία, αλλά το έχω διαβάσει και το θεωρώ καταπληκτικό, Ο Allan Moore είναι ο πρώτος που έκανε το κόμικ λογοτεχνικό είδος, το διέδοσε σε ενήλικες και ώριμους αναγνώστες και άνοιξε το δρόμο στους νεώτερους Gaiman, Morrison, Miller, κλπ.
Έχει γράψει και έναν καταπληκτικό Batman "The Killing Joke"
Τώρα στα γεράματα βέβαια το έριξε στη μαγεία...
Έχει γράψει και έναν καταπληκτικό Batman "The Killing Joke"
Τώρα στα γεράματα βέβαια το έριξε στη μαγεία...
Γειά!
Σας διαβάζω καιρό και έχω δει τις αναφορές σε invisibles, gaiman κτλ. Μας αρέσανε μάλλον τα ίδια πράγματα. Ποιό ήταν το τελευταίο κόμικ (προ δωδεκαετίας) που σου άρεσε;
Έλα μια βόλτα απ' το blog μου, έχω ανεβάσει ένα video watchmen-parody που θα σου φτιάξει τη διάθεση --αν δεν το έχεις ήδη δει.
Καλή συνέχεια!
Σας διαβάζω καιρό και έχω δει τις αναφορές σε invisibles, gaiman κτλ. Μας αρέσανε μάλλον τα ίδια πράγματα. Ποιό ήταν το τελευταίο κόμικ (προ δωδεκαετίας) που σου άρεσε;
Έλα μια βόλτα απ' το blog μου, έχω ανεβάσει ένα video watchmen-parody που θα σου φτιάξει τη διάθεση --αν δεν το έχεις ήδη δει.
Καλή συνέχεια!
@aerostatik: Απλά αξεπέραστος.
@spiral: Το Watchmen. Λόγω των αναπόφευκτων συγκρίσεων όλα τα υπόλοιπα μου μοιάζουν ελλειπή. Και, ψέμματα, το '94 το πρωτοδιάβασα, οπότε πάμε στα 15 πια.
@spiral: Το Watchmen. Λόγω των αναπόφευκτων συγκρίσεων όλα τα υπόλοιπα μου μοιάζουν ελλειπή. Και, ψέμματα, το '94 το πρωτοδιάβασα, οπότε πάμε στα 15 πια.
Εγώ αυτό το έπαθα με το invisibles --παιδί των nineties βλέπεις. Κι επειδή το διάβαζα τη στιγμή που έπρεπε (δηλαδή την εποχή που κυκλοφορούσε) μου έκαψε εντελώς το μυαλό. Κι ακόμη αντέχει σε δεύτερη (εως και νιοστή) ανάγνωση...
@theorema: Ελάχιστα. Για να πω την αλήθεια, χωρίς να αμφιβάλλω για την αντικειμενική τους ποιότητα, I'm not sure they are my cup of tea...
@spiral: Ναι, οι Invisibles ήταν αναμφισβήτητα εξαιρετική δουλειά. Και τώρα που ο Morrison ξεμπέρδεψε με όλο το mainstream με ανάμεικτα αποτελέσματα ίσως είναι ώρα να επανέλθει στα ανεξάρτητα.
@spiral: Ναι, οι Invisibles ήταν αναμφισβήτητα εξαιρετική δουλειά. Και τώρα που ο Morrison ξεμπέρδεψε με όλο το mainstream με ανάμεικτα αποτελέσματα ίσως είναι ώρα να επανέλθει στα ανεξάρτητα.
αναθέτει τη λύση του δράματος στη γυναικεία τάση να πετιούνται πράγματα
...
which comes to prove that not even Moore is perfect :P
...
which comes to prove that not even Moore is perfect :P
Η αλήθεια είναι οτι όντως ο Morrison με τα χρόνια έχει κάνει μια κάποια κοιλιά.
Περιμένω να δω και το Coraline του Gaiman --άλλος μεγάλος αυτός...
Αν έχεις ακόμη όρεξη για κόμιξ και δεν σε κουράζει η ανάγνωση στον υπολογιστή, ρίξε μια ματιά στο transmetropolitan. Το έχει ανεβάσει εδώ η miss Parianos: http://parianos.blogspot.com/2009/03/transmetropolitan-volume-1.html
Δεν είναι ακριβώς αριστούργημα, but a good read nevertheless...
Περιμένω να δω και το Coraline του Gaiman --άλλος μεγάλος αυτός...
Αν έχεις ακόμη όρεξη για κόμιξ και δεν σε κουράζει η ανάγνωση στον υπολογιστή, ρίξε μια ματιά στο transmetropolitan. Το έχει ανεβάσει εδώ η miss Parianos: http://parianos.blogspot.com/2009/03/transmetropolitan-volume-1.html
Δεν είναι ακριβώς αριστούργημα, but a good read nevertheless...
@xilaren: Well, he uses lots of cliches - then he twists them: "Do you seriously think I'd explain my master stroke if there remained the slightest chance of you affecting its outcome?"
@spiral: Αξιοπρεπές, όντως, το έχω διαβάσει...
Δημοσίευση σχολίου
@spiral: Αξιοπρεπές, όντως, το έχω διαβάσει...
<< Home
