27.3.09
There Will Come Soft Rains
There is this story I read when I was about twelve, I think. Στο φροντιστήριο των αγγλικών μας, εμπνευσμένη επιλογή του πατέρα μου που αναζήτησε αγγλόφωνους αποκλειστικά καθηγητές σε πείσμα των μεγάλων κλασικών ελληνικών αλυσίδων («yes, yes, of course» και δεν συμμαζεύεται σε τηλεοπτικές διαφημίσεις), η παιδεία του grammar, vocabulary, reading comprehension συμπληρωνόταν από abridged βιβλιαράκια τα οποία μελετούσαμε και αναλύαμε στη διάρκεια της χρονιάς. Η επιλογή συνήθως εστιαζόταν σε ένα λογοτεχνικό (James Thurber το τρέχον, αν θυμάμαι καλά) κι ένα πιο adventure κείμενο για να κρατάει τα μπόσικα και να εμποδίζει αγοράκια και κοριτσάκια από το να παθουν στούφο. Τον οποίο ρόλο τη συγκεκριμένη στιγμή έπαιζε μια ad hoc συλλογή διηγημάτων του Ray Bradbury με τον τίτλο Zero Hour. Κάπου στις πίσω σελίδες της, αποσπασμένη από τα Martian Chronicles, κρυβόταν μια παράξενη ιστορία για ένα σπίτι και τους κατοίκους του. Εχοντας τις ανησυχίες του 12χρονου (μπάλα, κινούμενα σχέδια, διαστημόπλοια) το διάβασα ως ένα ευχάριστο αφήγημα για άψυχα αυτόματα με μερικές ανησυχητικές πινελιές (τι ήταν αυτές οι σκιές στους τοίχους) και λανθασμένη επιλογή κατοικίδιου (σκύλος αντί γάτας). Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια μαθητείας στην επιστημονική φαντασία και να αποφοιτήσω από τη σχολή του Philip K. Dick για να επιστρέψω στο There Will Come Soft Rains και να το διαβάσω ως ένα μικρό αριστούργημα για τα ρομποτικά υπολείμματα ενός μετακαταστροφικού κόσμου, πιστά στις ρουτίνες τους όπως τα μικρά ζώα του background του κειμένου στο ένστικτό τους· ως ένα κείμενο ανθρωπισμού για το θάνατο συσκευών· και ως ένα από τα τραγικότερα δοκίμια περί πυρηνικού πολέμου που γράφτηκαν ποτέ μέσα σε έξι μόνο τυπωμένες σελίδες.
Comments:
<< Home
Αυτό το σύμπαν με τα μυστήριά του... Σήμερα με ξύπνησε και μ' έστειλε να παραλάβω πρώιμα το δώρο για τα γενέθλιά μου (4 Αυγούστου)... Ευχαριστώ Rakasha.
# posted by 
: 27/3/09 09:19
: 27/3/09 09:19
@Αθήναιος: Αυτό εδώ, για την ακρίβεια (http://www.amazon.com/Fables-Time-Harper-Colophon-Books/dp/0060909994#reader). Ο καθηγητής μς ήταν εξαιρετική περίπτωση ψαγμένου καλιφορνέζου από το Berkeley που είχε παντρευτεί ελληνοαμερικανίδα και μετοίκησαν στην Ελάδα των '80s για decelerated ρυθμούς ζωής.
@dystropoppygus: Κι επειδή τα γενέθλιά σας αργούν παραδειγματικά ελπίζω να λάβετε δώρα κι από αλλού ως τότε...
@dystropoppygus: Κι επειδή τα γενέθλιά σας αργούν παραδειγματικά ελπίζω να λάβετε δώρα κι από αλλού ως τότε...
Αγαπητέ Rakasha, συγκινήθηκα που θυμήθηκες το συγκεκριμένο διήγημα. Ο Bradbury είναι αδυναμία μου -ειδικά το Martian Chronicles- αλλά αυτό το διήγημα, πέρα από θαυμάσιο, έχει ένα τίτλο που μου ασκεί απίστευτη γοητεία. Θυμάμαι και την τρυφερή μετάφραση (από εκδ. Μπουκουμάνη;) "Και θά'ρθουν απαλές βροχές".
# posted by : 1/4/09 02:14
: 1/4/09 02:14
Καλημέρα. Στα ελληνικά το έχω σε μια υστερότερη εκδοχή, των εκδόσεων Απόπειρα, όπου στον τίτλο του διηγήματος παραλείπεται το "και"...
Ευτυχώς που αυτές οι εμμονές των μπαμπάδων (και οι σπάνιες μεν, υπέροχες δε, επιλογές των συνοικιακών φροντιστηρίων) βρίσκουν έδαφος να καρπίσουν. Αν δε φανταστεί κανείς την εναλλαγή τη μια χρονιά βρεττανόφωνο καθηγητή, την άλλη αμερικανόφωνο, τα ερεθίσματα για τα μάτια του εφήβου είναι υπέροχα.
Περίπου εκείνη την εποχή ανακάλυψα τον Bradbury, έχοντας περάσει σε πιο hard-core επιστημονική φαντασία μετά τον Asimov, Clarke κλπ. Υπέροχοι κόσμοι. Κι ακόμα καλύτερο το «πέρασμα» της σκυτάλης στη βρεττανική σκηνή τα τελευταία χρόνια.
I appreciate the flashback. Brings back memories...
Περίπου εκείνη την εποχή ανακάλυψα τον Bradbury, έχοντας περάσει σε πιο hard-core επιστημονική φαντασία μετά τον Asimov, Clarke κλπ. Υπέροχοι κόσμοι. Κι ακόμα καλύτερο το «πέρασμα» της σκυτάλης στη βρεττανική σκηνή τα τελευταία χρόνια.
I appreciate the flashback. Brings back memories...
# posted by : 4/4/09 01:50
: 4/4/09 01:50
Το είδα. Ομολογώ ότι δεν μου κάθησε καλά το άψυχο των μηχανών, έχω την αίσθηση ότι ο Bradbury τις βλέπει ως a lower form of life, but life nonetheless. Thanks for the link, though.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
