.comment-link {margin-left:.6em;}

26.10.05

 

The darkness of mere being

Συγγνώμη που επανέρχομαι σε κάτι μάλλον γνωστό. Διάβασα το πρωί κατά τις οχτώ και μια καταχώριση του ΥΚ που κατέληξα να τη σκέφτομαι όλη μέρα σήμερα. Ειδικά ένα απόσπασμά της, που παραθέτω πιο κάτω και περιγράφει αυτό που συνοψίζει και ο τίτλος, μου φάνηκε στην αρχή κομψό χαριτολόγημα, μετά ακριβολόγος σάτιρα, κατόπιν πικρό και κοφτερό αναστέναγμα και τώρα πια, προς το τέλος της ημέρας και όσο πλησιάζουν τα μεσάνυχτα, απλώς δυσοίωνο και ζοφερό, έτσι που αποτυπώνει το υπαρξιακό κνέφας (ωραία λέξη, πηχτή, σχεδόν ψηλαφείς το σκοτάδι της).
Επιχειρηματίες που έχουν κλείσει αεροπορικές εταιρίες, εφοπλιστές που έχουν βυθίσει τουλάχιστον δυο καράβια έκαστος, υπουργοί που έχουν περικόψει μισθούς και συντάξεις, κρυπτογκέι λαϊκοί τραγουδιστές που προσπαθούν να ξεπεράσουν τον χωρισμό από την γυναίκα της ζωής τους, φτηνά γύναια της τηλεόρασης, δημοσιογράφοι του lifestyle τύπου, σύζυγοι εκδοτών που προσπαθούν να χτίσουν το δικό τους όνομα με τα λεφτά του άντρα τους σαν εκδίκηση για τις νεότερες γκόμενες που πηδάει εκείνος, σχεδιαστές μόδας που τα ρούχα τους κάνουν τα Zara να μοιάζουν haute couture, κυρίες παλαιάς κοπής και παρελθούσης δόξας, χαριτωμένα gay κατοικίδια από αυτά που αστειεύονται και χαχανίζουν δίπλα σε διασημότητες στις κοσμικές συνάξεις, αναβαθμισμένες βίζιτες που δεν θα έλεγαν όχι για ένα ακόμη βράδυ στο δωμάτιο παρακείμενου ξενοδοχείου με αντάλλαγμα ένα μονόπετρο –ή έστω 200 Ευρώ-, άντρες και γυναίκες που με την αγωνία ζωγραφισμένη στα μάτια, έψαχναν να βρουν ποιον τραβά ο φακός της κάμερας, ή έστρεφαν το κεφάλι βιαστικά, με το χαμόγελο καρφωμένο στο στόμα, για να προλάβουν ένα ακόμη φευγαλέο φλας…
Comments:
"Εξωπραγματική πόλη, κάτω από την ομίχλη ενός χειμωνιάτικου πρωϊνού"... Ποιος ο λόγος να ασχολείται κανείς με όλο αυτό το πλήθος που κυλάει πάνω στη γέφυρα του Λονδίνου;
 
Ο λόγος είναι πως όπως ο ήρως είναι το πρότυπο ανθρώπου και ο κατεξοχήν άνθρωπος των ομηρικών επών, ο καλός καγαθός της Κλασσικής εποχής, ο άγιος του Βυζαντίου, ο ιππότης του δυτικού Μεσαίωνα, ο καλλιτέχνης της Αναγέννησης, μπλαμπλαμπλά μπλαμπλαμπλά μπλαμπλαμπλά, έτσι κι αυτός ο εσμός είναι για την δική μας κοινωνία.
 
Mπατζανάκη,

Δεν έχεις δίκιο να κνεφάζεις (σκοτεινιάζεις), κι ας κάνεις μονόλογο στα φωναχτά ή στα γραπτά . Aκόμη και άν μονο αναζητάς τον ήρωα
ή τον μάρτυρα μπλαμπλαμπλά, μπλαμπλαμπλά, αυτό κάτι λέει για σένανε...και μετά μου γράφεις πώς εγώ μπερδεύω τους ανθρώπους.
 
Χοιροβοσκέ,

τώρα με μπέρδεψες τελείως.

Ουφ.
 
Παρηγορήσου Σραόσα. Αυτοί είναι άνθρωποι. Εμείς, πάλι, είμαστε διαόλοι. Μια μέρα θα κατέβουν στην κόλασή μας, εγγυημένα πράματα. Τι χαρά που θα κάνουν όταν θα μας πουν "είμαστε επώνυμοι" κι εμείς θ'αρχίσουμε να τους τρυπάμε με τις πηρούνες στα posterior...
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?