Sraosha & Rakasha

Συγγνώμη που επανέρχομαι σε κάτι μάλλον γνωστό. Διάβασα το πρωί κατά τις οχτώ και μια καταχώριση του ΥΚ που κατέληξα να τη σκέφτομαι όλη μέρα σήμερα. Ειδικά ένα απόσπασμά της, που παραθέτω πιο κάτω και περιγράφει αυτό που συνοψίζει και ο τίτλος, μου φάνηκε στην αρχή κομψό χαριτολόγημα, μετά ακριβολόγος σάτιρα, κατόπιν πικρό και κοφτερό αναστέναγμα και τώρα πια, προς το τέλος της ημέρας και όσο πλησιάζουν τα μεσάνυχτα, απλώς δυσοίωνο και ζοφερό, έτσι που αποτυπώνει το υπαρξιακό κνέφας (ωραία λέξη, πηχτή, σχεδόν ψηλαφείς το σκοτάδι της).

Επιχειρηματίες που έχουν κλείσει αεροπορικές εταιρίες, εφοπλιστές που έχουν βυθίσει τουλάχιστον δυο καράβια έκαστος, υπουργοί που έχουν περικόψει μισθούς και συντάξεις, κρυπτογκέι λαϊκοί τραγουδιστές που προσπαθούν να ξεπεράσουν τον χωρισμό από την γυναίκα της ζωής τους, φτηνά γύναια της τηλεόρασης, δημοσιογράφοι του lifestyle τύπου, σύζυγοι εκδοτών που προσπαθούν να χτίσουν το δικό τους όνομα με τα λεφτά του άντρα τους σαν εκδίκηση για τις νεότερες γκόμενες που πηδάει εκείνος, σχεδιαστές μόδας που τα ρούχα τους κάνουν τα Zara να μοιάζουν haute couture, κυρίες παλαιάς κοπής και παρελθούσης δόξας, χαριτωμένα gay κατοικίδια από αυτά που αστειεύονται και χαχανίζουν δίπλα σε διασημότητες στις κοσμικές συνάξεις, αναβαθμισμένες βίζιτες που δεν θα έλεγαν όχι για ένα ακόμη βράδυ στο δωμάτιο παρακείμενου ξενοδοχείου με αντάλλαγμα ένα μονόπετρο –ή έστω 200 Ευρώ-, άντρες και γυναίκες που με την αγωνία ζωγραφισμένη στα μάτια, έψαχναν να βρουν ποιον τραβά ο φακός της κάμερας, ή έστρεφαν το κεφάλι βιαστικά, με το χαμόγελο καρφωμένο στο στόμα, για να προλάβουν ένα ακόμη φευγαλέο φλας…