.comment-link {margin-left:.6em;}

10.2.07

 

Εδώ ο κόσμος χάνεται

Είδα το Δέκα λεπτά αργότερα -- Η Τρομπέτα, μια πολύ ενδιαφέρουσα σπονδυλωτή ταινία του 2002 από εφτά σκηνοθέτες. Σας το συνιστώ.

Μια σημείωση: το θέμα του κατά πόσον η πόλη της Θεσσαλονίκης θα (έπρεπε να) τιμήσει τον Ατατούρκ είναι σοβαρό ζήτημα και αντιλαμβάνομαι και τη συμβολική βαρύτητά του αλλά και τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών. Έχω σαφή γνώμη βεβαίως, αλλά αυτή δεν έχει σημασία εν προκειμένω. Και συζήτηση θα γίνει και διαφωνία θα προκύψει, αλίμονο. Αυτό που αρνούμαι πια να αντιληφθώ είναι οι διαστάσεις λάθρα εθνικού ξεπαρθενιάσματος που παίρνει κάθε τέτοιο θέμα.

Όμως με αυτά έχω ξανακαταπιαστεί εδώ. Οπότε, να μη σας τα ξαναζαλίζω. Γενικότερα, δε γίνεται πια, ως άτομα, ως άνθρωποι, να ξαναγυρίζουμε συνέχεια στα ίδια και στα ίδια μόνο και μόνο επειδή η κοινωνία μας έχει συλλογικές εμμονές στις οποίες επιστρέφει συχνά για να παρθεί και να συνεπαρθεί. Πρέπει κανείς να προχωρήσει, να προχωράει. Να δει κι άλλα προβλήματα, πολύ πιο καίρια.

Παράδειγμα. Μπήκα στο μπλογκ της Μιραντολίνας και είδα σχόλια όπως 'πλύνε κανα πιάτο' και 'πλύνε καμμιά κυλότα'. Επίσης είδα και άλλα σκαιότερα, μέχρι και κατάρες και επικλήσεις καρκίνων και βιασμών οικείων! Όσον αφορά τα δεύτερα, ενδεχομένως τα συγκεκριμένα οιονεί γραΐδια (ποιος θα καταριόταν έτσι πια;) να έχουν, πέρα από ακράδαντη πίστη στο μαγικό, ελλιπή επίγνωση της ανθρώπινης θνητότητας, του πόσο εύθραυστες είναι οι ζωές μας, πόσο ευπαθή τα κορμιά μας και πόσο μπανάλ είναι η κοινή μας μοίρα. Αλλιώς δεν εξηγείται.

Επειδή όμως κινδυνεύω να σας ζαλίσω με αυτό που κατ' ιδίαν η Μιραντολίνα μού προσήψε ως "η ψωναρα του δασκαλου [που] δεν [με] εγκαταλειπει", να πάω λίγο στα πιάτα και στις κυλότες. Πλένω κι εγώ πιάτα και κατσαρόλια, τρίβω ταψιά με ζήλο, πλένω και κυλότες και σλιπ και μποξεράκια και φανέλες και κάτι πρόστυχα στρινγκάκια. Επίσης, τα απλώνω στο μπαλκόνι αυτοπροσώπως να στεγνώσουν. Μου έχουνε γράψει πολλά και διάφορα στο μπλογκ, κοντά δυο χρόνια τώρα, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δε με έχουν προκαλέσει να κάνω κάτι από αυτά. Γιατί;

Οι φίλοι αυτού του μπλογκ που δεν είστε φίλοι της Λοκαντιέρας θα πείτε "μα γιατί γράφεις πιο εξαιρετικότατα από αυτήν. Μα γιατί είσαι σοβαρός." Κουτουλού. Παρότι δεν πρέπει να δυσαρεστώ το κοινό μου, νομίζω ότι δεν είναι αυτός ο λόγος. Κανείς δε μου είπε ακόμα να πλύνω βρακιά και πιάτα ή να μαντάρω κάλτσες γιατί δεν είμαι γυναίκα.

Δεν ακολουθεί κήρυγμα για τον σεξισμό στον κόσμο μας, έχει κι η ψωνάρα του δασκάλου τα όριά της.

Πάω να μαντάρω καμμιά κάλτσα τώρα. Μετά έχει μακραμέ ή βελονάκι.
Comments:
Το ίδιο συζητούσαμε προ δύο-τριών εβδομάδων σε μια λίστα φίλων. Πως η παλιά, καλή φαλλοκρατία ζει και βασιλεύει στην ελληνική μπλογκόσφαιραμ και βρήκε ιδανικό στόχο στην ταπεινότητά μου.

Αλλά, νομίζω είναι λογικό οι ακυρωμένοι, ειδικώς των πρώτων -άντα, να τα βάζουν ακόμη και σήμερα με τις γυναίκες - συμπίπτει χρονικά η πτώση τους με την ανοδική μας πορεία.

Και, που 'σαι: προσοχή στην κολακεία.
 
τώρα που το σκέφτομαι, ίσως κυρίως των δεύτερων -αντα.
 
Χόουμγουερκ
Raymond, you so write like a girl
I write like a girl
 
Ε υποθέτω αν ήταν άντρας θα την παροτρύνανε να πάει να παίξει το πουλάκι της.

Διόρθωση: Εγώ τουλάχιστον< έτσι θα σε παροτρύνω αν γράψεις κι εσύ υπερδιαστημικές μαλακίες. Εννοώ, είναι στη φύση της βρισιάς να περιέχει ρατσισμό, σεξισμό, δεισιδαιμονία, χριστούς, παναγίες κλπ. Άσχημες έννοιες διαλέγουμε για να εκφράσουν μεταφορικά την απέχθεια που δηλώνει η εξύβριση.

Τώρα αν το κράξιμο έπεσε δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα δεν είμαι σε θέση να ξέρω, μια και δεν επισκέπτομαι το locandiera.blogspot.com.
 
sraosha, rightly said.

j95, "Ε υποθέτω αν ήταν άντρας θα την παροτρύνανε να πάει να παίξει το πουλάκι της.":

κι όμως, δεν είναι έτσι.
 
Βρίσκομαι στη μέση ενός φάσματος. Στη μια του άκρη βρίσκει κανείς τις κατάρες και στην άλλη σεξιστικές και ρατσιστικές παρατηρήσεις. Δεν εμπιστεύομαι την αγανάκτηση γιατί με κάνει να ξεχνάω ότι σ' ένα καζάνι βράζω με τους άλλους. Αν είναι να αλλάξω θα πρέπει να αλλάξω ολοκληρωτικά. Να πεθάνω και να αναστηθώ εν ολίγοις. Η αγανάκτηση προσφέρει άλλοθι για να αναβάλλω τις "απαραίτητες διαδικασίες".
*
Περιέργως αυτό δεν μ' εμποδίζει να αποστρέφομαι σωματικά (κι όχι ιδεολογικά) κάθε είδους σεξισμούς και κατάρες.
*
 
Ειρήσθω εν παρόδω ότι παρά τα απίστευτα κολλήματά του και τις απολυτοσύνες του, ο τζέυς υπήρξε έντιμος τουλάχιστον μία φορά - σε αντίθεση με άλλα παιδάκια, θεωρητικώς ωριμότερα.

Του εύχομαι επιτυχή αποτοξίνωση. Κι ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα πάψει να ενδίδει στην δεισιδαιμονία της λογικής εξηγήσεως των πάντων (so 18th century, darling...).
 
Όπως καταλαβαίνετε, έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα με τον σεξισμό, με το ότι αν είσαι γυναίκα ξεκινάς 200 μέτρα πίσω από τους άντρες σε αγώνα 400 μέτρων.

Έτσι για γαρνιτούρα: εδώ και πάνω από 7-8 χρόνια έχω καρφωμένο στον πίνακα ανακοινώσεων της κουζίνας μου το εξής πινακάκι από έναν παλιό Guardian:

Men are masterful, women are domineering.
Men are cool, women are controlling.
Men are powerful, women are bossy.
Men are passionate, women are headstrong.
Men are caring, women are nannying.
Men are angry, women are strident.
Men are distinguished, women are old.
Men are themselves, women are mother of three, wife of Mr X.

Τώρα:

@πιραντελίνα (πειράζω το ψευδώνυμό σας αφού ξέρω πόσο σάς αρέσει να πειράζετε των αλλωνώνε): αν ο υπεραισιόδοξος ορθολογισμός προσιδιάζει στον 18ο αιώνα (διαφωτισμός), η ταύτιση του μη λογικού με το πνευματικό-μεταφυσικό και η αναγόρευσή του σε 'γνησιότητα' προσιδιάζει στον 19ο αιώνα (ρομαντισμός). Όπως όμως και ο κοντόφθαλμος θετικισμός της σχολής "όλα στο καντάρι". Οπότε, τι να το ψάχνουμε έτσι...

@akindynos, xilaren: ευχαριστώ.

@j95:

Άσχημες έννοιες διαλέγουμε για να εκφράσουν μεταφορικά την απέχθεια που δηλώνει η εξύβριση.

Ναι. Από εκεί και πέρα:

α) Η επιλογή σεξιστικών 'άσχημων εννοιών' για να επιτεθούμε σε γυναίκα κάτι λέει, ε;

β) Είναι άσχημο να πλένεις τα πιάτα; Όχι τόσο όσο το να σε πούνε 'σκατόψυχο', λ.χ. Και, κακά τα ψέματα, πέραν από το τι λέει ο Νικόδημος ο Αγιορείτης, ούτε η μαλακία είναι τόσο άσχημη έννοια. Όταν λες σε μια γυναίκα να πλύνει το βρακί της, να μαντάρει καμμιά κάλτσα, να πλύνει κανα πιάτο την υποβαθμίζεις σε μια ύπαρξη ταγμένη αποκλειστικά στην οικοκυρική, ταυτίζεις την οικοκυρική με την αποστολή της γυναίκας. Γι' αυτό κανείς δε θα πει σ' εμένα ή σ' εσένα να πλύνεις το βρακί σου, για τον ίδιο λόγο που είναι άκυρο να αποκαλέσεις μια γυναίκα 'μαλακοκαύλισσα': όπως οι γυναίκες δε διαθέτουν εκ φύσεως τσουτσούνι, έτσι και οι άντρες "εκ φύσεως" δεν πλένουνε βρακιά...

γ) Τα βρισίδια και οι κατάρες είναι βία. Τελεία. Η βία μου είναι απεχθής. Τη βρίσκω αποκρουστική. Όποιος έχει αρχίδια (χάχαχαχα) ας επικρίνει, ας σατιρίσει, ας σαρκάσει, ας χλευάσει, ας διακωμωδήσει. Αν έχει και μυαλό, εκτός από αρχίδια, ας βρίσει κιόλας: αποστασιοποιημένα, τσαχπίνικα και καρικατουρίστικα. Αλλά αίσχος πια με το έλλειμμα ευγένειας. Κι ας θεωρούνται η ευγένεια και οι καλοί τρόποι ψαλιδοκώλικα αδερφίστικα τερτίπια, ελέω κρυπτοδεξιών "νεορθόδοξων" (ήμαρτον Κύριε!) ψευδοανατολιζόντων φαλλοκρατών.

@kukuzelis: Ακόμα διαλογίζομαι πάνω στο σχόλιό σου. Οοοοοοοοοοοομμμμμμμμμμ...
 
:)

κι εγώ.
 
Κι ας θεωρούνται η ευγένεια και οι καλοί τρόποι ψαλιδοκώλικα αδερφίστικα τερτίπια, ελέω κρυπτοδεξιών "νεορθόδοξων" (ήμαρτον Κύριε!) ψευδοανατολιζόντων φαλλοκρατών.

Δηλαδή από την εως τώρα εμπειρία σας στο ελληνικό ιστολογείν, συμπεραίνετε πως έλλειψει ευγένειας και καλών τρόπων παρουσιάζει η "κρυπτοδεξία" (sic), "νεορθόδοξη" (sic), "ψευτοανατολίζουσα" (sic) πτέρυγξ;

Το λέω επειδή είχα μείνει με την εντύπωση ότι τους κακούς τρόπους μέχρι τώρα τους έχουμε δεί από την αντίθετη πτέρυγα. Ένα πρόχειρο παράδειγμα, η θεωρητική υπεράσπιση των ύβρεων από τον φίλτατο J95 εδώ.

Μπορούμε να έχουμε ορισμένα παραδείγμα ύβρεων από τον "νεορθόδοξο" εσμό; Δεν αμφιβάλλω ότι θα βρείς ένα δυο. Αμφιβάλλω όμως ότι θα βρείς τρία ή τέσσερα, πόσο μάλλον άποψη που θεωρεί τους καλούς τρόπους "αδερφίστικα τερτίπια".

Μέχρι νεωτέρας λοιπόν, η παραπάνω δηλωσή σας μου φαντάζει ως επίκλληση ενός "strawman", που λένε οι εσπεριανοί, το οποίο θέλει τους εκσυγχρονιστάς μες την ευγένεια και
το ω ντε τουαλέ Hugo Boss, ενώ οι αντι-εκσυγχρονιστές είναι τριχωτοί χοντράνθρωποι, που σκοπίζουν τη μύτη από το μανίκι και στην καλύτερη να τραβάνε καμμία άκουα βέρδα.
 
"έλλειψη"

"επίκληση"

"παράδείγματα"

...ήθελε να γράψει ο παραδρομών ποιητής.
 
" Όταν λες σε μια γυναίκα να πλύνει το βρακί της, να μαντάρει καμμιά κάλτσα, να πλύνει κανα πιάτο την υποβαθμίζεις σε μια ύπαρξη ταγμένη αποκλειστικά στην οικοκυρική, ταυτίζεις την οικοκυρική με την αποστολή της γυναίκας"

...και κατά συνέπεια την υποβιβάζεις, που είναι και ο όλος σκοπός του να τη βρίζεις in the first place.

Επίσης κάνεις μεγάλο λάθος για το "μαλακοκαύλισσα". :)
 
"Τα βρισίδια και οι κατάρες είναι βία"

Όχι δεν είναι: είναι απλά ενοχλητικά.

"Κι ας θεωρούνται η ευγένεια και οι καλοί τρόποι ψαλιδοκώλικα αδερφίστικα τερτίπια, ελέω κρυπτοδεξιών "νεορθόδοξων" (ήμαρτον Κύριε!) ψευδοανατολιζόντων φαλλοκρατών."


Εσύ ενοχλείσαι από το ότι κάποιοι συμπεριφέρονται "ελληνορθόδοξα" για να την πουν στους "ελληνορθόδοξους" και καλά κάνεις. Κι εμένα μου τη σπάει αυτό και η αλήθεια είναι ότι [με τις μαλακίες σου :)] αναγκάστηκα να τσεκάρω το μπλογκ της και δε βρήκα τίποτα που θα δικαιολογούσε τέτοια μήνι, τουλάχιστον τον τελευταίο μήνα.

Από την άλλη, όπως στρώνεις κοιμάσαι: κάποια στιγμή πρέπει η Μιραντολίνα και η κάθε Μιραντολίνα να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι στο ορθόδοξο/βαλκανικό/μεταξύ ανατολής και δύσης/κοινοτικοwhatever αντίδοτο στη νεοτάξ που εισηγείται, ο μοναδικός της ρόλος θα ήταν να πλένει πιάτα, να κάνει παιδιά και να αντιμιλά μόνο στις νύφες της. Που είναι και ο λόγος για τον οποίο εγώ σαν j95 κι εσύ σαν sraosha σιχαινόμαστε την όλη φάση "παράδοση": το καταδικαστέο της νεωτερικότητας είναι η νόρμα της παράδοσης.

Κοινώς, το πρώτο σχόλιο στο παρόν ποστ εκφράζει είτε τρομακτική σύγχυση, είτε καιροσκοπισμό. Προσωπικά έχω καταλήξει στο πρώτο μια και τείνω να κατατάξω τους νεορτοντόξ στην κατηγορία "φεγγαροχτυπημένες ευαίσθητες ψυχές".

Τη συμπάθειά μου στη θείτσα, όπως και να 'χει.
 
@bfo:

Μέχρι νεωτέρας λοιπόν, η παραπάνω δηλωσή σας...

Μα τέτοιος είναι ο τόνος μου; Πού να γίνω και διοικητής του ΙΚΑ.

Η απαξίωση των "καλών τρόπων" ως μέχρι και ξένων προς την ευγένεια αποτελεί κοινό τόπο στα γραπτά πολλών Ελλήνων εντός και εκτός Δικτύου, λιγότερο ή περισσότερο λογίων. Αντιλαμβάνονται τους καλούς τρόπους μόνον ως υποκρισία που απάδει προς τον γνήσιο και πηγαίο αυθορμητισμό του Ρωμιού / της καθ' ημάς Ανατολής, ως ραγιαδισμό και έωλη δουλεπρέπεια.

Γιατί θεωρώ ότι κάποιοι από αυτούς είναι κρυπτοδεξιοί "νεορθόδοξoi" ψευδοανατολίζοντες φαλλοκράτες.

Κρυπτοδεξιοί γιατί στο όνομα του αντιμερικανισμού και του αντι-ιμπεριαλισμού λιβανίζουν έναν ύπουλο εθνικισμό, το φάσμα του οποίου περιέρχεται τον δημόσιο βίο μαγαρίζοντάς τον.

"Νεορθόδοξοι" γιατί την πλαγγόνα του ανιστορικού εκλεκτικισμού τους (ελληνορθόδοξη παράδοση pic'n'mix, λ.χ. με Μακρυγιάννη αλλά χωρίς κοτζαμπάσηδες, με ευχαριστιακή σύναξη αλλά χωρίς νηστείες κι εξομολόγηση, με λεβέντικους χορούς αλλά χωρίς τα αγροτικά ήθη μέσα στα οποία λειτουργούσαν) τη βαφτίζουν ορθόδοξη ιδιοσυστασία και συνέχεια του Ελληνισμού.

Ψευδοανατολίζοντες γιατί η Ανατολή που νοσταλγούν-φαντασιώνονται-οραματίζονται είναι το είδωλο ενός μέσα-έξω οριενταλισμού. Έχουν οι Τούρκοι και οι Άραβες καλούς τρόπους; Έχουνε. Έχουν οι Βαλκάνιοι καλούς τρόπους; Έχουνε. Ναι ρε, αλλά εμείς είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ (που έλεγε κι ο Χαριτόπουλος κάποτε). Άρα υποκριτική η επίκληση της ραχατλούς Ανατολής.

Φαλλοκράτες επειδή μέσα ΚΑΙ σε αυτό το ιδεολογικό σχήμα οι γυναίκες είναι σκυμμένες πάνω από το νεροχύτη με τα πόδια σε διάσταση, με το μωρό να βυζαίνει και με την κουτάλα που ανακατεύει στο χέρι (για να σας παραβγώ σε εντυπωσιακές εικόνες).

Τέλος, δεν καταλαβαίνω γιατί μυγιαστήκατε: είστε γνωστός ως ένας αξιοπρεπής και ευγενικός μπλογκάς (αν και βγάζετε ενίοτε κάποια υπεροψία προς όσους αναιρείτε κι αντικρούετε -- αλλά ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω, εγώ πάντως όχι). Επίσης, ναι, ο ορθόδοξος αναρχισμός κι αν αποτελεί κατασκευή και προϊόν ιδεολογικού εκλεκτικισμού αλλά τουλάχιστον είναι, υπό προϋποθέσεις, σωτήριος...

@j95: σιχαινόμαστε την όλη φάση "παράδοση"

Ε, όχι. Δεν μπορώ να σιχαίνομαι αυτό που είμαι, και είμαστε όλοι εν μέρει 'παράδοση'. Μόνο που άλλο παράδοση και άλλο το εκλεκτικιστικό ανιστορικό 'best of' που θέλουνε πολλοί να ονομάζουνε παράδοση (βλέπε παραπάνω). Για μένα, παράδοση είναι και τα Εξάρχεια και η Μεγάλη Παρασκευή, και τα γύφτικα κλαρίνα και ο Egmont του μπαμπά, και οι φραγκοζουγραφιές στον Ταξιάρχη και το 2 έργα σεξ, και η Ιερά Επιστολή της γιαγιάς και ο Παπαδιαμάντης, και το μιλφέιγ και το σάμαλι... Τα έχει κάπως πει ο Χ. Βακαλόπουλος αυτά.

***

Και τώρα, επιτρέψτε μου, όπως είπα και στο ποστ, να πάψω να ασχολούμαι με το σετάκι 'Ελλάς-Ορθοδοξία-Δύση-Ορθολογισμός'.

Επίσης αντεγκλήσεις και αμοιβαία αναθέματα, παραινέσεις και εξορκισμούς όχι στο σπίτι μου, άντε παραγνωριστήκαμε.
 
Μέχρι νεωτέρας λοιπόν, η παραπάνω δηλωσή σας...

Μα τέτοιος είναι ο τόνος μου; Πού να γίνω και διοικητής του ΙΚΑ.


Όπως λέγει ένα ποίημα που έλαβα πρόσφατα:

"Όταν καρδιά έχεις θερµή
κι ανήσυχο το πέος
τότε να δεις πώς γίνεσαι
κι εσύ Βαρθολοµαίος
"

Η απαξίωση των "καλών τρόπων" ως μέχρι και ξένων προς την ευγένεια αποτελεί κοινό τόπο στα γραπτά πολλών Ελλήνων εντός και εκτός Δικτύου, λιγότερο ή περισσότερο λογίων. Αντιλαμβάνονται τους καλούς τρόπους μόνον ως υποκρισία που απάδει προς τον γνήσιο και πηγαίο αυθορμητισμό του Ρωμιού / της καθ' ημάς Ανατολής, ως ραγιαδισμό και έωλη δουλεπρέπεια.

Έχεις κάποιες συγκεκριμένες παραπομπές να δω πως ακριβώς το θέτουν;

Ποιούς καλούς τρόπους απεμπολούν; Υποστηρίζουν το να γυρνάμε ολημερίς με τη βρισιά
στο στόμα ή το να περδόμαστε ηχηρά κατά το δείπνο;

Μπορώ να φανταστώ ένα είδος καλών τρόπων που όντως αποτελούν υποκρισία, το κομμάτι
της "ετικέτας" (Ζαμπούνης κλπ), του στυλ "στρώνουμε το τραπέζι με τον Χ τρόπο" κλπ.
Αυτό ναι, πολλοί φαντάζομαι θα το ειρωνεύονται. Αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει "κοινός
τόπος" εναντίων της ευγένειας που συνιστά το να μην βρίζεις, να φέρεσαι πολιτισμένα
στις κοινωνικές και επαγγελματικές σου σχέσεις κλπ.

Όσοι το κάνουν πάντως (και είναι μάλλον έργω παρά λόγω), δεν είναι δυτικίζοντες ή
ανατολίζοντες, είναι απλώς γαϊδούρια, και τέτοια έχουμε συναντήσει φαντάζομαι δεκάδες.

Γιατί θεωρώ ότι κάποιοι από αυτούς είναι κρυπτοδεξιοί "νεορθόδοξoi" ψευδοανατολίζοντες φαλλοκράτες.

Κρυπτοδεξιοί γιατί στο όνομα του αντιμερικανισμού και του αντι-ιμπεριαλισμού λιβανίζουν έναν ύπουλο εθνικισμό, το φάσμα του οποίου περιέρχεται τον δημόσιο βίο μαγαρίζοντάς τον.


Κατά μια άλλη άποψη, αυτό που μαγαρίζει το δημόσιο βιο είναι ακριβώς ο φιλο-αμερικανισμός,
δηλαδή το να φιλάς τον ποπό της μαινόμενης υπερδύναμης. Ποιοί είναι αυτοί οι "ύπουλοι
εθνικιστές" οι οποίοι επηρεάζουν το δημόσιο βίο; Ο ...Παπαθεμελής και ο ...Χριστόδουλος;
Από όσο ξέρω τόσο την εξωτερική μας πολιτική όσο και κάθε πτυχή της εσωτερικής μας πολιτικής
την καθορίζουν εξ' απ' ανέκαθεν (sic), οι φιλοδυτικοί -με την πολιτική έννοια-, από την
εποχή των γερμανόφιλων λαδέμπορων μέχρι σήμερα, από το "στρατηγέ ιδού ο στρατός σας" ως την
ξενοκίνητη χούντα και το "ευχαριστώ τους αμερικάνους". Ουσιαστικά είναι η ίδια μεταπρατική
αστική τάξη η οποία παραδίδει την σκυτάλη στα παιδιά της.

"Νεορθόδοξοι" γιατί την πλαγγόνα του ανιστορικού εκλεκτικισμού τους (ελληνορθόδοξη παράδοση pic'n'mix, λ.χ. με Μακρυγιάννη αλλά χωρίς κοτζαμπάσηδες, με ευχαριστιακή σύναξη αλλά χωρίς νηστείες κι εξομολόγηση, με λεβέντικους χορούς αλλά χωρίς τα αγροτικά ήθη μέσα στα οποία λειτουργούσαν) τη βαφτίζουν ορθόδοξη ιδιοσυστασία και συνέχεια του Ελληνισμού.

Pic' n' mix, "με Μακρυγιάννη αλλά χωρίς κοτζαμπάσηδες", "με λεβέντικους χορούς αλλά χωρίς τα αγροτικά ήθη μέσα στα οποία λειτουργούσαν" κλπ; Δεν βλέπω πως το να προκρίνουν τα θετικά στοιχεία της παράδοσης συνιστά "ανιστορικό εκλεκτικισμό". Δεν νομίζω κανείς εξ' αυτών να αρνείται την ύπαρξη των κοτζαμπάσηδων ή συγκεκριμένων αγροτικών ηθών (αυτό θα ήταν "αντιστορικό"). Αρνητικά υπάρχουν σε κάθε εποχή και πολιτισμό. Αυτό που λένε είναι ότι δεν μπορούμε να φέρουμε τα θετικά της εσπερίας σε αντικατάσταση των δικών μας (πόσο μάλλον τα αρνητικά), αλλά ότι θα πρέπει να αντικρύσουμε κατάματα την δική μας διαμορφωτική πολιτισμική κληρονομιά, όπως ο Άγγλος τον Σαίξπηρ και ο Γερμανός τον Γκαίτε. Δεν συνιστούν άλλωστε την επιστροφή στο παρελθόν αλλά την γόνιμη επιρροή του στο παρόν.

Ψευδοανατολίζοντες γιατί η Ανατολή που νοσταλγούν-φαντασιώνονται-οραματίζονται είναι το είδωλο ενός μέσα-έξω οριενταλισμού. Έχουν οι Τούρκοι και οι Άραβες καλούς τρόπους; Έχουνε. Έχουν οι Βαλκάνιοι καλούς τρόπους; Έχουνε. Ναι ρε, αλλά εμείς είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ (που έλεγε κι ο Χαριτόπουλος κάποτε). Άρα υποκριτική η επίκληση της ραχατλούς Ανατολής.

Αυτή την παράγραφο δεν την κατάλαβα. Λέει κάποιος πως ως έλληνες δεν μετέχουμε εν μέρει της Ανατολής;

Φαλλοκράτες επειδή μέσα ΚΑΙ σε αυτό το ιδεολογικό σχήμα οι γυναίκες είναι σκυμμένες πάνω από το νεροχύτη με τα πόδια σε διάσταση, με το μωρό να βυζαίνει και με την κουτάλα που ανακατεύει στο χέρι (για να σας παραβγώ σε εντυπωσιακές εικόνες).

Ποιός ακριβώς το γράφει αυτό; Γιατί από τυχαίους συνομιλητές το έχω ακούσει και εγώ, αλλά συνιστά αυτό
θέση των νεο-ορθοδόξων;

Τέλος, δεν καταλαβαίνω γιατί μυγιαστήκατε: είστε γνωστός ως ένας αξιοπρεπής και ευγενικός μπλογκάς (αν και βγάζετε ενίοτε κάποια υπεροψία προς όσους αναιρείτε κι αντικρούετε -- αλλά ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω, εγώ πάντως όχι). Επίσης, ναι, ο ορθόδοξος αναρχισμός κι αν αποτελεί κατασκευή και προϊόν ιδεολογικού εκλεκτικισμού αλλά τουλάχιστον είναι, υπό προϋποθέσεις, σωτήριος...

Μυγιάστικα όχι προσωπικώς, αλλά επειδή η απαξίωση των καλών τρόπων στο διαδίκτυο παρουσιάστηκε ως
ίδιον ενός πλησίον μου ιδεολογικού χώρου, ενώ η πείρα μου στα ιστολόγια μου έχει δείξει ότι είναι
μάλλον το αντίθετο. Το σωστότερο θα ήταν να πούμε πως δεν μυγιάστικα αλλά εξανέστην.
 
Πλύντε λοιπόν κανα πιάτο και καμμιά κυλότα αγαπητέ...
 
Εγώ πάντως, J95, αν ήμουν τόσο πολύ πανεξυπνότερος όλων των ιδεολογικών μου αντιπάλων όσο εσύ, θα κατέφευγα με μικρότερη συχνότητα στο μπινελίκιασμα. Θα μου αρκούσε δηλαδή να κατατροπώνω τους άλλους με την υπερμεγέθη σοφία μου και δεν θα χρειαζόμουνα και το υβρεολόγιό μου κάθε τρεις και λίγο για ενίσχυση.
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?